Karol Zakrzewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pytek125 (dyskusja | edycje)
→‎Życie: poprawa linków
Aw58 (dyskusja | edycje)
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 10 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Szlachcic infobox
[[File:POL COA Dołęga.svg|thumb|right|200px|Herb rodziny Zakrzewskich - Dołęga]]
|imię = Karol Zakrzewski
'''Karol Zakrzewski''' herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] ( zm. [[23 kwietnia]] [[1769]] pod [[Knyszyn]]em), marszałek [[konfederacja barska|konfederacji barskiej]].
|wszystkie imiona =
|imię oryginalne =
|grafika =
|opis grafiki =
|herb = POL COA Dołęga.svg
|opis herbu = [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]]
|tytuł =
|dynastia =
|rodzina =
|data urodzenia =
|miejsce urodzenia =
|data śmierci = [[23 kwietnia]] [[1769]]
|miejsce śmierci = [[Knyszyn]]
|ojciec =
|matka =
|mąż =
|żona =
|dzieci =
|rodzeństwo =
|faksymile =
|opis faksymile =
|odznaczenia =
|commons =
}}
'''Karol Zakrzewski''' herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] (zm. [[23 kwietnia]] [[1769]] pod [[Knyszyn]]em) marszałek [[konfederacja barska|konfederacji barskiej]].


==Rodzina==
== Życie ==
W młodości przebywał na dworze książąt [[Sanguszkowie|Sanguszków]]. Pełnił też urząd podstolego ks. [[Lubomirscy|Lubomirskiego]]. W styczniu 1769 r. został obrany marszałkiem płockim a w lutym marszałkiem wyszogrodzkim konfederacji barskiej. Z jego osobą wiązano rozszerzenie walk na Warszawę. Jak pisał Władysław Konopczyński: {{cytat|W mieście (Warszawie) rachują już pół tysiąca zakapturzonych konfederatów, którzy wybuchną, jak tylko przyjdzie ubóstwiany wódz Zakrzewski. Ten ginie, ale powódź podnosi się zewsząd (s. 758)}} Pobił Moskali pod [[Przasnysz]]em, zdobywając to miasto. Przedostając się do [[Tykocin]]a, został schwytany przez [[Kozacy|Kozaków]] w [[Ostrołęka|Ostrołęce]] 21 kwietnia 1769 roku. Został zabity przez Kozaków 23 kwietnia 1769 roku pod [[Knyszyn]]em.


== Bibliografia ==
Syn [[Michał Zakrzewski|Michała]], chorążego zakroczymskiego i Wiktoryny Pęskiej. Osierocony wcześnie przez ojca, wychowywany przez matkę i przybranego ojczyma Strzeszowskiego. Rodzeństwo Karola, odznaczało się długowiecznością. Najstarszy brat [[Szymon Zakrzewski|Szymon]] (1718-1823), starosta ostrzański dożył 105 lat. Młodszy od Szymona, [[Eustachy Zakrzewski|Eustachy]] (1724-1822), generał polski, spokrewniony przez małżeństwo córki z [[Mateusz Radziwiłł|Mateuszem Radziwiłłem]], z rodem [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]] dożył 98 lat. Najmłodszy [[Ignacy Zakrzewski (podwojewodzi poznański|Ignacy]], podwojewodzi poznański dożył 97 lat.
* Jakub Ciechoński, ''Pan Starosta Zakrzewski'', wyd. Michał Grabowski, 1860 (dostępne także na: [http://books.google.pl/books?id=CSgEAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=starosta+zakrzewski+raka&hl=pl&sa=X&ei=hjcjUsL8A5O6hAf_74HIAg&ved=0CDAQ6AEwAA#v=onepage&q=starosta%20zakrzewski%20raka&f=false Google Books]).


* [[Władysław Konopczyński]], ''Konfederacja barska'', t. 1-2, Warszawa 1991, ss. 196-198, 203-204, 231, 235, 450-451, 758.
== Życie ==
W młodości przebywał na dworze książąt [[Sanguszkowie|Sanguszków]]. Pełnił też urząd podstolego koronnego ks. [[Lubomirscy|Lubomirskiego]].
Wybitny bohater narodowy w czasie konfederacji barskiej. Pobił Moskali pod [[Przasnysz]]em. Przedostając się do [[Tykocin]]a, został schwytany przez [[Kozacy|Kozaków]] w [[Ostrołęka|Ostrołęce]] [[21 kwietnia]] [[1769]] roku. Zginął zabity przez Kozaków [[23 kwietnia]] [[1769]] roku pod [[Knyszyn]]em.
Po śmierci Karola Zakrzewskiego, następca [[Józef Sawa-Caliński|Sawa Caliński]], został przywódcą konfederacji barskiej.
Mieszkał w [[Dubno|Dubnie]].


* Jerzy Łempicki, ''Herbarz mazowiecki'', Poznań 1998, t. III, powiat bielski, s. 632 (Zakrzewscy herbu Dołęga).
==Linki zewnętrzne==
* [http://rozmaitosci.com/mazowieckie-odslony-konfederacji-barskiej/ Odsłony konfederacji barskiej]
* [http://mazowsze.hist.pl/40/Notatki_Plockie/830/1996/1269/2_167/31816/ Zakrzewscy herbu Dołęga]


* Leszek S. Zakrzewski, ''Dołęga-Zakrzewscy. Informator historyczny, genealogiczny i socjologiczny'', Warszawa 2011, s. 86.
==Bibliografia==
* Jakub Ciechoński, ''Pan Starosta Zakrzewski'', wyd. Michał Grabowski, 1860 (dostępne także na: [http://books.google.pl/books?id=CSgEAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=starosta+zakrzewski+raka&hl=pl&sa=X&ei=hjcjUsL8A5O6hAf_74HIAg&ved=0CDAQ6AEwAA#v=onepage&q=starosta%20zakrzewski%20raka&f=false Google Books]).


{{SORTUJ:Zakrzewski, Karol}}
[[kategoria:Marszałkowie konfederacji barskiej]]
[[Kategoria:Bohaterowie narodowi]]
[[kategoria:Konfederaci barscy]]
[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]
[[kategoria:Zmarli w 1769]]
[[Kategoria:Marszałkowie konfederacji barskiej]]
[[Kategoria:Urzędnicy dworów polskich magnatów]]
[[Kategoria:Zakrzewscy herbu Dołęga|Karol]]
[[Kategoria:Zmarli w 1769]]

Aktualna wersja na dzień 09:49, 31 sty 2024

Karol Zakrzewski
Herb
Dołęga
Data i miejsce śmierci

23 kwietnia 1769
Knyszyn

Karol Zakrzewski herbu Dołęga (zm. 23 kwietnia 1769 pod Knyszynem) – marszałek konfederacji barskiej.

Życie[edytuj | edytuj kod]

W młodości przebywał na dworze książąt Sanguszków. Pełnił też urząd podstolego ks. Lubomirskiego. W styczniu 1769 r. został obrany marszałkiem płockim a w lutym marszałkiem wyszogrodzkim konfederacji barskiej. Z jego osobą wiązano rozszerzenie walk na Warszawę. Jak pisał Władysław Konopczyński:

W mieście (Warszawie) rachują już pół tysiąca zakapturzonych konfederatów, którzy wybuchną, jak tylko przyjdzie ubóstwiany wódz Zakrzewski. Ten ginie, ale powódź podnosi się zewsząd (s. 758)

Pobił Moskali pod Przasnyszem, zdobywając to miasto. Przedostając się do Tykocina, został schwytany przez Kozaków w Ostrołęce 21 kwietnia 1769 roku. Został zabity przez Kozaków 23 kwietnia 1769 roku pod Knyszynem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jakub Ciechoński, Pan Starosta Zakrzewski, wyd. Michał Grabowski, 1860 (dostępne także na: Google Books).
  • Jerzy Łempicki, Herbarz mazowiecki, Poznań 1998, t. III, powiat bielski, s. 632 (Zakrzewscy herbu Dołęga).
  • Leszek S. Zakrzewski, Dołęga-Zakrzewscy. Informator historyczny, genealogiczny i socjologiczny, Warszawa 2011, s. 86.