Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
'''Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim''' – [[prawosławie|prawosławny]] klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. |
'''Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim''' – [[prawosławie|prawosławny]] klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. |
||
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]], po utworzonym w końcu XII w. [[monaster Narodzenia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze Narodzenia Matki Bożej]]<ref>D. Małaszewski, ''Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] {{cytuj książkę |autor = red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik| tytuł = Życie monastyczne w Rzeczypospolitej | wydawca = Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku | miejsce = Białystok | rok = 2001 | strony = 110| isbn = 8390292882}}</ref>. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na [[Wołyń|Wołyniu]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany |
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierzu Wołyńskim]], po utworzonym w końcu XII w. [[monaster Narodzenia Matki Bożej we Włodzimierzu Wołyńskim|monasterze Narodzenia Matki Bożej]]<ref>D. Małaszewski, ''Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] {{cytuj książkę |autor = red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik| tytuł = Życie monastyczne w Rzeczypospolitej | wydawca = Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku | miejsce = Białystok | rok = 2001 | strony = 110| isbn = 8390292882}}</ref>. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na [[Wołyń|Wołyniu]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez [[Lew Halicki|Lwa Halickiego]] wielki książę litewski [[Wojsiełk]]<ref name="rożko">{{cytuj książkę |autor = Rożko W.| tytuł = Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni| wydawca = Wołynśka Obłasna Drukarnia| miejsce = Łuck | rok = 2009 | strony = 40-43| isbn = 9789663614120}}</ref>. |
||
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli [[Sanguszkowie]]. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim [[Andrzej Aleksandrowicz Sanguszko|Andrzejem Sanguszką]], żoną jego brata Michała i jej synem [[Andrzej Michałowicz Sanguszko|Andrzejem]] z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 [[Fiodor Sanguszko]] przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy<ref name="rożko"/>. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym<ref name="rożko"/>. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru<ref name="rożko"/>. |
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli [[Sanguszkowie]]. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim [[Andrzej Aleksandrowicz Sanguszko|Andrzejem Sanguszką]], żoną jego brata Michała i jej synem [[Andrzej Michałowicz Sanguszko|Andrzejem]] z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 [[Fiodor Sanguszko]] przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy<ref name="rożko"/>. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym<ref name="rożko"/>. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru<ref name="rożko"/>. |
Wersja z 12:26, 15 lut 2017
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Eparchia | |
Klauzura |
nie |
Obiekty sakralne | |
Cerkiew |
św. Michała Archanioła |
Data budowy |
przed 1268 |
Data zamknięcia |
przed 1559 |
Monaster św. Michała Archanioła we Włodzimierzu Wołyńskim – prawosławny klasztor męski funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem.
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we Włodzimierzu Wołyńskim, po utworzonym w końcu XII w. monasterze Narodzenia Matki Bożej[1]. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na Wołyniu[2]. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez Lwa Halickiego wielki książę litewski Wojsiełk[3].
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli Sanguszkowie. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim Andrzejem Sanguszką, żoną jego brata Michała i jej synem Andrzejem z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 Fiodor Sanguszko przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy[3]. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym[3]. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru[3].
- ↑ D. Małaszewski, Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik: Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 110. ISBN 83-902928-8-2.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ a b c d Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40-43. ISBN 978-966-361-412-0.