Michał Józef Sapieha: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
ilustracja, zmiana na lepszą |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|wszystkie imiona = |
|wszystkie imiona = |
||
|imię oryginalne = |
|imię oryginalne = |
||
|grafika = Michał |
|grafika = Michał Juzef Sapieha. Міхал Юзэф Сапега (1730).jpg |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = Michał Józef Sapieha ok. 1730 |
||
|herb = Herb Sapiehów.PNG |
|herb = Herb Sapiehów.PNG |
||
|opis herbu = [[Lis (herb szlachecki)|Lis]] |
|opis herbu = [[Lis (herb szlachecki)|Lis]] |
Wersja z 13:31, 11 wrz 2018
Michał Józef Sapieha ok. 1730 | |
Lis | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Izabella z Tarłów |
Odznaczenia | |
Michał Józef Sapieha (ur. 1670, zm. 6 marca 1738 w Châlons-sur-Marne) – wojewoda podlaski, strażnik wielki litewski od 1692.
Był synem Benedykta Pawła i Izabelli z Tarłów.
W pierwszej połowie lat 80. uczył się w kolegium Jezuickim w Warszawie, następnie w latach 1687-1688 odbył podróż edukacyjną do Francji i Włoch.
Po powrocie do kraju posłował na sejm w 1690. W 1692 otrzymał urząd strażnika wielkiego litewskiego. W 1695 brał udział w walkach na Podolu pod dowództwem hetmana polnego Józefa Słuszki. W 1696 r. brał udział w wyprawie stryja Kazimierza Jana przeciwko konfederatom litewskim Grzegorza Antoniego Ogińskiego.
W elekcji 1697 poparł kandydaturę księcia Conti, przygotowując dla niego wsparcie militarne, do którego użycia nie doszło. W 1698 uznał Augusta II, od którego otrzymał urząd pisarza polnego litewskiego.
Z jego rozkazu pobito Leona Ogińskiego, co spowodowało pod koniec 1698 otwarte wystąpienie litewskiej szlachty przeciwko Sapiehom. Nie brał jednak udziału w bitwie pod Olkienikami w 1700.
Na początku wojny północnej przeszedł na stronę Karola XII, przy którego boku przebywał do 1705, biorąc udział m.in. w zajęciu Warszawy w 1703. W 1705 poparł kandydaturę Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski. W 1705 roku potwierdził pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[1]. Działając w strukturach stanisławowsko-szwedzkiej armii bierze udział w szeregu walk, szczególnie na Litwie aż do klęski połtawskiej w 1709.
Amnestionowany przez Augusta II zachował urząd pisarza polnego. W 1713 posłował do Turcji. W 1714 otrzymał stopień generała lejtnanta kawalerii litewskiej. W 1718 roku był posłem na sejm z powiatu starodubowskiego[2]. W 1720 i 1726 posłował na sejm. W 1725 otrzymał starostwo melnickie. W 1727 otrzymał Order Orła Białego, a w 1728 – województwo podlaskie.
Jako jedyny z Sapiehów podczas elekcji 1733 poparł Augusta Wettyna, wskazując na Jakuba Sobieskiego jako jedynego możliwego kandydata z Polski.
Zły stan zdrowia i samobójstwo syna Józefa Fryderyka skłoniły go do opuszczenia Polski w 1735.
Zmarł 6 marca 1738 w klasztorze jezuitów w Châlons-sur-Marne.
Przypisy
- Absolwenci i studenci kolegiów jezuickich w I Rzeczypospolitej
- Generałowie lejtnanci I Rzeczypospolitej
- Pisarze polni litewscy
- Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Turcji (I Rzeczpospolita)
- Sapiehowie herbu Lis
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Sygnatariusze paktów konwentów Stanisława Leszczyńskiego (1705)
- Wojewodowie podlascy (I Rzeczpospolita)
- Strażnicy wielcy litewscy
- Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (powiat starodubowski)
- Posłowie na sejm 1690
- Posłowie na sejm 1718
- Uczestnicy III wojny północnej (strona szwedzka)
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1670
- Zmarli w 1738