Poliśke: Różnice pomiędzy wersjami

Poliśke
Поліське
	; Opuszczony budynek administracyjny
Państwo	Ukraina
Obwód	kijowski
Rejon	poleski
Populacja; • liczba ludności	; 10; (2007)
Obecnie	miejscowość opuszczona
	Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego Poliśke
	Położenie na mapie Ukrainy Poliśke
	51°14′27,269″N 29°23′13,110″E/51,240908 29,386975

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:35, 11 paź 2019

Poliśke (ukr. Поліське) – dawne osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, nad rzeką Uż, dawna siedziba administracyjna rejonu poleskiego.

Pierwotnie miejscowość nazywała się Chabne (ukr. Хабне; ros. Хабное), w czasach radzieckich w 1934 roku została przemianowana na Kahanowyczi Perszi (ukr. Кагановичі Перші; ros. Кагановичи Первые), a w 1957 roku na Poliśke.

Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy jako wioska w XV wieku. Od 1567 roku była własnością Charlęskich^[1]. Od 1850 do 1918 roku była siedzibą rodu Horwattów. W XIX wieku miasteczko było znacznym ośrodkiem przemysłu tkackiego ze zdecydowaną przewagą ludności żydowskiej (80% w 1890 roku). W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku działała tu znana na Ukrainie kapela klezmerska Makonowieckich. W czasie istnienia ZSRR stopniowej zagładzie lub dewastacji uległy wszystkie zabytki w miejscowości: pałac Radziwiłłów z początku XIX wieku^[2], dwie cerkwie (XVIII i XIX wiek) i drewniany kościół katolicki z XIX wieku z dwuwieżową fasadą.

Siedziba dawnej [[{{{1}}}|gminy Chabne]][[:d:{{{Q}}}#sitelinks-wikipedia|(inne języki)]] w powiecie radomyskim, a od 1919 roku w czarnobylskim na Ukrainie.

21 kwietnia 1922 roku urodził się w Chabnem Iser Kuperman, siedmiokrotny mistrz świata w warcabach (w latach 1958-1974) i autor podstawowych prac o teorii warcabów.

W 1938 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego. Po katastrofie w Czarnobylu Poliśke całkowicie podupadło, gdyż leżało w bezpośrednim sąsiedztwie ewakuowanej strefy czarnobylskiej. W 1999 roku ludność miasta i okolic została przymusowo przesiedlona, gdyż pomiary radioaktywności zmusiły władze do weryfikacji pierwotnego zasięgu Strefy Wykluczenia. W 2005 roku żyło tam nielegalnie około tuzina starszych mieszkańców tzw. samosiołów.

Przypisy

↑ Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Warszawa 2000, s. 171.
↑ Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 108.

Bibliografia

Chabne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 537 .
Chabne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 296 .

[1] Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Warszawa 2000, s. 171.

[Memento4-2] Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 108.

[1]

[2]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 Pierwotnie miejscowość nazywała się Chabne ([[język ukraiński|ukr.]] Хабне; [[język rosyjski|ros.]] Хабное), w czasach radzieckich w 1934 roku została przemianowana na Kahanowyczi Perszi (ukr. Кагановичі Перші; ros. Кагановичи Первые), a w 1957 roku na Poliśke.
-Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy jako wioska w XV wieku. Od 1567 roku była własnością [[Charlęscy herbu Bończa|Charlęskich]]<ref>Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Warszawa 2000, s. 171.</ref>. Od 1850 do 1918 roku była siedzibą rodu [[Horwatt]]ów. W XIX wieku miasteczko było znacznym ośrodkiem przemysłu tkackiego ze zdecydowaną przewagą ludności żydowskiej (80% w 1890 roku). W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku działała tu znana na Ukrainie kapela [[klezmer]]ska Makonowieckich. W czasie istnienia [[ZSRR]] stopniowej zagładzie lub dewastacji uległy wszystkie zabytki w miejscowości: pałac [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]] z początku XIX wieku<ref name=Memento4>{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa| data=1929| strony=108}}</ref>, dwie [[cerkiew (budynek)|cerkwie]] (XVIII i XIX wiek) i kościół katolicki (XIX wiek).
+Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy jako wioska w XV wieku. Od 1567 roku była własnością [[Charlęscy herbu Bończa|Charlęskich]]<ref>Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Warszawa 2000, s. 171.</ref>. Od 1850 do 1918 roku była siedzibą rodu [[Horwatt]]ów. W XIX wieku miasteczko było znacznym ośrodkiem przemysłu tkackiego ze zdecydowaną przewagą ludności żydowskiej (80% w 1890 roku). W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku działała tu znana na Ukrainie kapela [[klezmer]]ska Makonowieckich. W czasie istnienia [[ZSRR]] stopniowej zagładzie lub dewastacji uległy wszystkie zabytki w miejscowości: pałac [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]] z początku XIX wieku<ref name=Memento4>{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa| data=1929| strony=108}}</ref>, dwie [[cerkiew (budynek)|cerkwie]] (XVIII i XIX wiek) i drewniany kościół katolicki z XIX wieku z dwuwieżową fasadą.
 Siedziba dawnej {{Link-interwiki|pl=Gmina Chabne|lang=uk|tam=Хабенська волость|tekst=gminy Chabne}} w [[Powiat radomyski|powiecie radomyskim]], a od 1919 roku w [[Powiat czarnobylski|czarnobylskim]] na [[Gubernia kijowska|Ukrainie]].