Przejdź do zawartości

Willa Decjusza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kelvin (dyskusja | edycje)
poprawa przek., lit., drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
Linia 9: Linia 9:
|adres = [[Wola Justowska]]<br />ul. 28 Lipca 1943 17a
|adres = [[Wola Justowska]]<br />ul. 28 Lipca 1943 17a
|typ budynku =
|typ budynku =
|styl architektoniczny =
|styl architektoniczny = wczesny barok
|architekt =
|architekt = Maciej Trapola
|inwestor =
|inwestor =
|wysokość całkowita =
|wysokość całkowita =
Linia 17: Linia 17:
|powierzchnia użytkowa =
|powierzchnia użytkowa =
|rozpoczęcie budowy =
|rozpoczęcie budowy =
|ukończenie budowy = XVI, XVII-XIX, 1882
|ukończenie budowy = XVI, 1 połowa XVII wieku
|przebudowy =
|przebudowy = XIX wiek, 1882
|zniszczono =
|zniszczono =
|odbudowano =
|odbudowano =
Linia 30: Linia 30:
|www =
|www =
}}
}}
'''Willa Decjusza''' – renesansowy pałacyk znajdujący się w [[Park Decjusza|Parku Decjusza]], na terenie [[Wola Justowska|Woli Justowskiej]] w [[Kraków|Krakowie]] przy ul. 28 Lipca 1943 17a.
'''Willa Decjusza''' – renesansowy pałacyk znajdujący się w [[Park Decjusza|Parku Decjusza]], na terenie [[Wola Justowska|Woli Justowskiej]] w [[Kraków|Krakowie]] przy ul. 28 Lipca 1943 17a.


== Historia ==
== Historia ==

Wersja z 16:16, 23 kwi 2020

Willa Decjusza
Symbol zabytku nr rej. A-131 z 7.03.1930[1]
Ilustracja
Willa Decjusza (2009)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Adres

Wola Justowska
ul. 28 Lipca 1943 17a

Styl architektoniczny

wczesny barok

Architekt

Maciej Trapola

Ukończenie budowy

XVI, 1 połowa XVII wieku

Ważniejsze przebudowy

XIX wiek, 1882

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Willa Decjusza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Willa Decjusza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Willa Decjusza”
Ziemia50°03′49″N 19°52′18″E/50,063611 19,871667

Willa Decjusza – renesansowy pałacyk znajdujący się w Parku Decjusza, na terenie Woli Justowskiej w Krakowie przy ul. 28 Lipca 1943 17a.

Historia

Pierwotnie w miejscu dzisiejszego pałacu wznosił się dwór, który polecił zbudować w latach 1530-1540 właściciel Woli Justowskiej – Just Ludwik Decjusz. Dwór ten nakryty był wysokim dachem, miał nieregularnie rozmieszczone okna, a przed fasadą posiadał niewielką loggię widokową. Wg najnowszych badań należy wykluczyć udział w budowie takich architektów jak Giovanni Cini ze Sieny, Bernardinus de Gianottis i Filip z Fiesole (niektórzy badacze wymieniali także Berecciego jako przypuszczalnego współtwórcę willi)[2].

W 1590 roku posiadłość kupił Sebastian Lubomirski, którego syn wojewoda Stanisław Lubomirski po 1620 roku polecił rozbudować budynek prawdopodobnie według projektu Macieja Trapoli o jedno piętro, dobudować dwie barokowe wieże i dobudować pomiędzy nimi loggię widokową. Dodano także na wieżach cebulaste hełmy. Zbudowano także oficynę zwaną obecnie Domem Łaskiego. Kolejnymi właścicielami byli od 1720 roku Sanguszkowie, Andrzej Morzkowski i Wielowiejscy.

W XIX wieku Willę przebudowali Ledóchowscy usuwając cebulaste barokowe hełmy i manierystyczne bastiony. Po 1844 roku Henrietta z Ankwiczów Kuczkowska zbudowała reprezentacyjne schody wejściowe, balkony wież i attykę wieńczącą willę. Od 1876 roku właścicielką pałacu była Marcelina Czartoryska, która po pożarze, w 1882 roku odrestaurowała willę według projektu Tadeusza Stryjeńskiego. Wcześniej odbywały się tam koncerty organizowane przez księżną, uczennicę Fryderyka Chopina. Do 1917 roku willa była własnością Czartoryskich.

W czasie I wojny światowej znajdowały się w nim koszary wojskowe, w czasie II wojny światowej była tam siedziba policji niemieckiej. Po wojnie w pałacyku znajdował się Centralny Ośrodek Szkolenia Spółdzielczości Pracy, następnie internat, oraz oddział gruźliczy szpitala im. dr. Anki. W latach 70. XX wieku willa popadła w ruinę. W 1996 Willa Decjusza została odrestaurowana i stanowi obecnie siedzibę Stowarzyszenia Willa Decjusza. Obiekt znajduje się na Szlaku Renesansu w Małopolsce.

Bibliografia

  • Zbigniew Beiersdorf, Willa Decjusza (w:) Encyklopedia Krakowa, Kraków 2000
  • Janusz Bogdanowski, Przemiany architektoniczne willi na Woli Justowskiej, „Rocznik krakowski”, T. 46, Kraków 1975
  • Maria Dayczak–Domanasiewicz, Architektura dworu biskupów krakowskich na Prądniku Białym na tle nowożytnego budownictwa rezydencjonalnego okolic Krakowa w: Pałace i wille podmiejskie Krakowa, Kraków 2007
  • Jerzy Kowalczyk, Sebastian Serlio a sztuka polska. O roli włoskich traktatów architektonicznych w dobie nowożytnej, Instytut Sztuki PAN, „Studia z historii sztuki”, T. 16, 1973
  • Jerzy Kowalczyk, Wille w Polsce w XVI i pierwszej połowie XVII stulecia, „Kwartalnik architektury i urbanistyki”, T. 25, 1976
  • Bogusław Krasnowolski, Architektura loggii małopolskich w latach 1500 – 1650, „Biuletyn Historii i Sztuki”, R. 31, 1963, z. 4
  • Jerzy Adam Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1963 (i liczne wydania późniejsze)
  • Mirosław Sulma, Przekształcenia architektury Willi Decjusza (w:) Villa Decius, wyd. III uzup., Kraków 1999
  • Stanisław Tomkowicz, Powiat krakowski, „Teka Grona Konserwatorów Galicji Zachodniej” T. 2, Kraków 1906
  • Katarzyna Trojanowska, Willa Decjusza i jej mieszkańcy (w:) Villa Decius, wyd. III uzup., Kraków 1999

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2013-12-09].
  2. Waldemar Komorowski, Willa Decjusza na Woli Justowskiej w Krakowie – mit i rzeczywistość. Kilka uwag na marginesie badań nad średniowieczna architekturą małopolską w czasach nowożytnych, Rafał Eysymontt i Romuald Kaczmarek (red.), [w:] Procesy przemian w sztuce średniowiecznej. Przełom – regres – innowacja – tradycja. Studia z historii sztuki. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki [SHS] Wrocław, 21-22 XI 2013, Warszawa: SHS, 2014, s. 131-145.