Nieszpory sycylijskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków, drobne redakcyjne
m poprawa linków
Linia 2: Linia 2:
'''Nieszpory sycylijskie''' – powszechne powstanie mieszkańców [[Sycylia|Sycylii]], które wybuchło w [[Poniedziałek Wielkanocny]] [[30 marca]] [[1282]] w [[Palermo]] przeciw panowaniu francuskich [[Andegawenowie|Andegawenów]].
'''Nieszpory sycylijskie''' – powszechne powstanie mieszkańców [[Sycylia|Sycylii]], które wybuchło w [[Poniedziałek Wielkanocny]] [[30 marca]] [[1282]] w [[Palermo]] przeciw panowaniu francuskich [[Andegawenowie|Andegawenów]].


Andegawenowie objęli panowanie na Sycylii dzięki poparciu udzielonemu papieżowi [[Urban IV|Urbanowi IV]] w walce z jego wrogiem królem Sycylii [[Manfred (król Sycylii)|Manfredem]], nieślubnym synem cesarza [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyka II]]. W [[Bitwa pod Benewentem (1266)|bitwie pod Benewentem]] ([[1266]] r.) Manfred zginął pokonany. Drakońskie rządy francuskich feudałów spowodowały bunt, który rozpoczął się [[30 marca]] 1282 roku, sprowokowany zaczepkami francuskiego żołdaka wobec sycylijskiej mężatki. Wezwaniem do powstania były dzwony bijące na [[nieszpory]]. Sycylijczycy napadali i mordowali Francuzów, zmuszając ich do opuszczenia wyspy. Po usunięciu [[Karol I Andegaweński|Karola I Andegaweńskiego]] na tron został wyniesiony król [[Aragonia|Aragonii]] [[Piotr III Wielki|Piotr III Aragoński]], który wylądował na wyspie i koronował się [[30 sierpnia]] [[1282]].
Andegawenowie objęli panowanie na Sycylii dzięki poparciu udzielonemu papieżowi [[Urban IV|Urbanowi IV]] w walce z jego wrogiem królem Sycylii [[Manfred (król Sycylii)|Manfredem]], nieślubnym synem cesarza [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyka II]]. W [[Bitwa pod Benewentem (1266)|bitwie pod Benewentem]] ([[1266]] r.) Manfred zginął pokonany. Drakońskie rządy francuskich feudałów spowodowały bunt, który rozpoczął się [[30 marca]] 1282 roku, sprowokowany zaczepkami francuskiego żołdaka wobec sycylijskiej mężatki. Wezwaniem do powstania były dzwony bijące na [[nieszpory]]. Sycylijczycy napadali i mordowali Francuzów, zmuszając ich do opuszczenia wyspy. Po usunięciu [[Karol I Andegaweński|Karola I Andegaweńskiego]] na tron został wyniesiony król [[Królestwo Aragonii|Aragonii]] [[Piotr III Wielki|Piotr III Aragoński]], który wylądował na wyspie i koronował się [[30 sierpnia]] [[1282]].


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 05:17, 15 lis 2009

Nieszpory sycylijskie wg F. Hayeza

Nieszpory sycylijskie – powszechne powstanie mieszkańców Sycylii, które wybuchło w Poniedziałek Wielkanocny 30 marca 1282 w Palermo przeciw panowaniu francuskich Andegawenów.

Andegawenowie objęli panowanie na Sycylii dzięki poparciu udzielonemu papieżowi Urbanowi IV w walce z jego wrogiem królem Sycylii Manfredem, nieślubnym synem cesarza Fryderyka II. W bitwie pod Benewentem (1266 r.) Manfred zginął pokonany. Drakońskie rządy francuskich feudałów spowodowały bunt, który rozpoczął się 30 marca 1282 roku, sprowokowany zaczepkami francuskiego żołdaka wobec sycylijskiej mężatki. Wezwaniem do powstania były dzwony bijące na nieszpory. Sycylijczycy napadali i mordowali Francuzów, zmuszając ich do opuszczenia wyspy. Po usunięciu Karola I Andegaweńskiego na tron został wyniesiony król Aragonii Piotr III Aragoński, który wylądował na wyspie i koronował się 30 sierpnia 1282.

Zobacz też

Bibliografia

  • D.J. Geanakoplos, Emperor Michael VIII Palaeologus and the West, 1258–1282: A Study in Byzantine–Latin Relations, Cambridge 1959 (zwłaszcza s. 335–377)
  • Steven Runciman, Nieszpory sycylijskie. Dzieje świata śródziemnomorskiego w drugiej połowie XIII wieku, Katowice 2007 [wydanie oryginalne: Cambridge 1958] (zwłaszcza s. 212–267)