Albert Ayler: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 19:00, 29 gru 2009

Albert Ayler (ur. 13 lipca 1936 w Cleveland, zm. 25 listopada 1970 w Nowym Jorku^[1]) – amerykański saksofonista jazzowy, uważany – obok Ornette'a Colemana – za twórcę free jazzu.

W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach rhytm'n'bluesowych. W 1952 został członkiem bluesowego zespołu Little Waltera Jacobsa. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we Francji. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki.

Na początku lat 60. powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W 1962 powrócił do Europy i zamieszkał w Szwecji. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z Cecilem Taylorem. W 1964 Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album Spiritual Unity, nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Sunnym Murrayem. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz Don Cherry (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera).

W 1966 Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią Impulse!. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych rockiem i funkiem, wydanych pośmiertnie na płycie Holy Ghost. W 1967 przeżył pierwsze załamanie nerwowe. 5 listopada 1970 zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki East River w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił samobójstwo.

Wybrana dyskografia

Something Different/The First Recordings (1963)
My Name Is Albert Ayler (1963)
Spirits (1964)
Goin' Home (1964)
Spiritual Unity (1964)
Ghosts (1965)
Bells (1965)
Spirits Rejoice (1965)
New York Eye and Ear Control (1966)
In Greenwich Village (1967)
Love Cry (1968)
New Grass (1969)
Music Is the Healing Force of the Universe (1969)
Prophecy (1976)
The Village Concerts (1978)
Swing Low Sweet Spiritual (1980)
Jesus (1981)
At Slug's Saloon (1982)
Albert Ayler (1991)
Live in Greenwich Village: The Complete Impulse Sessions(1998)
The Copenhagen Tapes (2002)
Holy Ghost (2004)

↑ Valerie Wilmer: As serious as your life: the story of the new jazz. L. Hill, 1980, s. 96. ISBN 978-0-88208-113-7.

Linki zewnętrzne

[1] Valerie Wilmer: As serious as your life: the story of the new jazz. L. Hill, 1980, s. 96. ISBN 978-0-88208-113-7.

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+'''Albert Ayler''' (ur. [[13 lipca]] [[1936]] w [[Cleveland]], zm. [[25 listopada]] [[1970]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wilmer|imię=Valerie |tytuł=As serious as your life: the story of the new jazz|wydawca=L. Hill|data=1980|strony=96|isbn=9780882081137}}</ref>) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[saksofon]]ista [[jazz]]owy, uważany – obok [[Ornette Coleman|Ornette'a Colemana]] – za twórcę [[free jazz]]u.
+W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach [[rhythm and blues|rhytm'n'bluesowych]]. W [[1952]] został członkiem [[blues]]owego zespołu [[Little Walter|Little Waltera Jacobsa]]. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we [[Francja|Francji]]. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki.
-'''Albert Ayler''' (ur. [[13 lipca]] [[1936]] w [[Cleveland]], zm. [[25 listopada]] [[1970]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Wilmer|imię=Valerie |tytuł=As serious as your life: the story of the new jazz|wydawca=L. Hill|data=1980|strony=96|isbn=9780882081137}}</ref>) [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[saksofon]]ista [[jazz]]owy, uważany - obok [[Ornette Coleman|Ornette'a Colemana]] - za twórcę [[free jazz]]u.
-W dzieciństwie grał na saksofonie altowym w kościele. W wieku 10 lat podjął naukę w szkole muzycznej, grywał też w lokalnych zespołach [[rhythm and blues|rhytm'n'bluesowych]]. W [[1952]] został członkiem [[blues]]owego zespołu [[Little Walter|Little Waltera Jacobsa]]. Po ukończeniu szkoły średniej zaciągnął się do wojska, stacjonował m.in. we [[Francja|Francji]]. Grywał w orkiestrach wojskowych, wojskowe marsze miały stać się w przyszłości silną inspiracją dla jego muzyki. Na początku [[Lata 60. XX wieku|lat 60.]] powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W [[1962]] powrócił do Europy i zamieszkał w [[Szwecja|Szwecji]]. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z [[Cecil Taylor|Cecilem Taylorem]]. W [[1964]] Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album ''Spiritual Unity'', nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą [[Gary Peacock|Garym Peacockiem]] i perkusistą [[Sunny Murray|Sunnym Murrayem]]. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz [[Don Cherry]] (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera). W [[1966]] Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią ''Impulse!''. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych [[rock]]iem i [[funk]]iem, wydanych pośmiertnie na płycie ''Holy Ghost''. W [[1967]] przeżył pierwsze załamanie nerwowe. [[5 listopada]] [[1970]] zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki [[East River]] w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił [[samobójstwo]].
+Na początku [[Lata 60. XX wieku|lat 60.]] powrócił do Stanów Zjednoczonych, jednak ze względu na specyficzny styl gry nie mógł znaleźć pracy jako muzyk. W [[1962]] powrócił do Europy i zamieszkał w [[Szwecja|Szwecji]]. Nagrywał płyty, prowadził lokalne zespoły jazzowe, współpracował z [[Cecil Taylor|Cecilem Taylorem]]. W [[1964]] Ayler znów zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, w tym samym roku ukazał się jego przełomowy album ''[[Spiritual Unity]]'', nagrany dla nowojorskiej wytwórni ESP. W tym czasie Ayler ostatecznie ukształtował swój freejazzowy styl, grając w trio z basistą [[Gary Peacock|Garym Peacockiem]] i perkusistą [[Sunny Murray|Sunnym Murrayem]]. Z trio Aylera współpracował w tym czasie trębacz [[Don Cherry]] (zastąpiony kilka lat później przez Dona Aylera).
+W [[1966]] Ayler podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią [[Impulse!]]. W drugiej połowie lat 60. nagrywał najczęściej z dwoma kontrabasami, co nadało jego muzyce twardsze, bardziej zdecydowane brzmienie. Pod koniec życia Ayler zarejestrował też kilka nowatorskich nagrań, inspirowanych [[rock]]iem i [[funk]]iem, wydanych pośmiertnie na płycie ''[[Holy Ghost]]''. W [[1967]] przeżył pierwsze załamanie nerwowe. [[5 listopada]] [[1970]] zniknął, dwadzieścia dni później jego ciało wyłowiono z rzeki [[East River]] w Nowym Jorku. Według oficjalnego śledztwa popełnił [[samobójstwo]].
 == Wybrana dyskografia ==
 * ''Something Different/The First Recordings'' (1963)
 * ''My Name Is Albert Ayler'' (1963)
-* ''Spirits'' (1964)
+* ''[[Spirits]]'' (1964)
 * ''[[Goin' Home]]'' (1964)
 * ''[[Spiritual Unity]]'' (1964)