Józef Klemens Czartoryski

Józef Klemens Czartoryski herbu Pogoń Litewska, książę na Korcu i Oleksińcach (ur. 1740 - zm.17 marca 1810 w Warszawie) – polski arystokrata, polityk i dyplomata, ostatni męski potomek linii koreckiej rodu Czartoryskich, poseł na Sejm Czteroletni.

W roku 1767 otrzymał Order Orła Białego. W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

W 1764 został klucznikiem litewskim, w 1772 klucznikiem wołyńskim i starostą i wójtem miejscowości: Łuki i Radoszyce.

W 1789/1790 był polskim posłem w Berlinie, mocno zaangażowanym w sprawę sojuszu z Prusami (Przymierze polsko-pruskie 1790). Tamtejszy poseł austriacki Heinrich, 13. książę Reuß miał stwierdzić, że Czartoryski był człowiekiem światowym, lecz naiwnym, gdyż wierzącym w dobre intencje pruskich dyplomatów względem Polski.

W swoich dobrach w Korcu książę założył wytwórnię fajansu i porcelany (porcelana korecka), a po jej spaleniu się w roku 1797 założył wytórnię pasów kontuszowych (pasy koreckie).

Jego ojcem był Stanisław Kostka Czartoryski, a matką Anna Rybińska. Żoną Józefa Klemensa została Dorota Barbara Jabłonowska, z którą miał pięć córek.

• Maria Antonina Czartoryska
• Klementyna Czartoryska
• Teresa Czartoryska
• Józefina Maria Czartoryska
• Celestyna Czartoryska

Źródła

• ang wiki
• Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 653-659.