Heinrich von Kleist: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.5) (Robot dodał bar:Heinrich von Kleist |
m r2.7.1) (Robot dodał an:Heinrich von Kleist, simple:Heinrich von Kleist |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
[[ar:هاينريش فون كلايست]] |
[[ar:هاينريش فون كلايست]] |
||
[[an:Heinrich von Kleist]] |
|||
[[ast:Heinrich von Kleist]] |
[[ast:Heinrich von Kleist]] |
||
[[be:Генрых фон Клейст]] |
[[be:Генрых фон Клейст]] |
||
Linia 72: | Linia 73: | ||
[[ro:Heinrich von Kleist]] |
[[ro:Heinrich von Kleist]] |
||
[[ru:Клейст, Генрих фон]] |
[[ru:Клейст, Генрих фон]] |
||
[[simple:Heinrich von Kleist]] |
|||
[[sk:Heinrich von Kleist]] |
[[sk:Heinrich von Kleist]] |
||
[[sl:Heinrich von Kleist]] |
[[sl:Heinrich von Kleist]] |
Wersja z 19:08, 16 wrz 2012
Heinrich von Kleist (ur. 18 października 1777 we Frankfurcie nad Odrą, zm. 21 listopada 1811 w Wannsee pod Berlinem) – pisarz, dramaturg, poeta i publicysta niemiecki.
Po śmierci swojego ojca w roku 1788, Heinrich von Kleist został wysłany do Berlina. W latach 1792-1799 był oficerem w armii pruskiej. W tym czasie walczył przeciwko Francji. W 1795 r. został mianowany chorążym, a w 1797 – podporucznikiem. Po dobrowolnym opuszczeniu armii zaczął w kwietniu 1799 studiować m.in. matematykę, fizykę i łacinę na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. W tym też roku poznał Wilhelminę von Zenge, córkę generała, z którą zaręczył się już na początku 1800 roku. Po zaledwie trzech semestrach nauki (1800) przerwał studia i został wolontariuszem w pruskim ministerstwie gospodarki w Berlinie. Krok ten spowodowany był m.in. wolą rodziny narzeczonej, aby został urzędnikiem państwowym.
W latach 1808-1810 redagował w Dreźnie pismo artystyczne Phoebus, a także periodyk Berliner Abendblatter.
Popełnił samobójstwo w pobliżu Wannsee w okolicach Berlina. Zastrzelił się wraz ze swoją przyjaciółką, Henriettą Vogel. Był to chłodno przemyślany czyn estetyczny, do którego długo się przygotowywał. Spowodowany był poznaną w 1801 roku filozofią Kanta i ideą niepoznawalności prawdy.
Zasłynął głównie jako dramaturg, autor licznych sztuk, m.in.:
- Amphitryon (1805-1807),
- Książę Homburg (1810, wydanie polskie 1910),
- Penthesilea (1811, wydanie polskie 1938),
- Rozbity dzban (1811, wydanie polskie 1953).
Uważany za twórcę niemieckiej nowelistyki psychologicznej, np.:
Kluczowym pismem teoretycznym Kleista jest O teatrze marionetek.
Wybory polskie: