Bogumił i Beniamin Krusche: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 02:36, 8 wrz 2014

Bogumił i Beniamin Krusche – twórcy największej fabryki włókienniczej w Pabianicach. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w Reichenau w Saksonii, który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną manufakturę tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych. Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym oraz niezwykle korzystnej koniunkturze, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne. Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się zięć Beniamina Krusche – Karol Ender, spółka zmieniła firmę na „Krusche i Ender”. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r.

Zobacz też: Niemcy w Pabianicach

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-{{dopracować|źródła=2010-03|wrzesień 2008}}
+{{dopracować|źródła=2008-09}}
-'''Bogumił i Beniamin Krusche''' - twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem firmy był tkacz [[Gottlieb]] Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu [[1825]] r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych. Jego dzieło kontynuował syn - Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym oraz niezwykle korzystnej koniunkturze, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od [[1896]] r. - silniki elektryczne. Firma Kruschego przejęła też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowała cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie firmą włączył się zięć Beniamina Krusche - [[Karol Ender]] , spółka zmieniła nazwę na "Krusche i Ender".  Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r. Niedawno usłyszeliśmy o ostatecznym bankructwie firmy „[[Pamotex]] S.A.”, ostatniego spadkobiercy słynnej „pabianickiej bawełny”.
+'''Bogumił i Beniamin Krusche''' – twórcy największej fabryki włókienniczej w [[Pabianice|Pabianicach]]. Założycielem przedsiębiorstwa był tkacz Gottlieb Krusche, urodzony w 1769 r. w [[Reichenau (Hartmannsdorf-Reichenau)|Reichenau]] w [[Saksonia|Saksonii]], który osiadł w Pabianicach we wrześniu 1825 r. i rok później założył tu ręczną [[Manufaktura (zakład przemysłowy)|manufakturę]] tkacką liczącą początkowo zaledwie 9 warsztatów do wyrobów bawełnianych. Jego dzieło kontynuował syn – Beniamin i spadkobiercy. Dzięki talentom tych przedsiębiorców, zyskom z produkcji i sprzedaży własnych produktów, pożyczkom rządowym i kredytom bankowym oraz niezwykle korzystnej koniunkturze, ich niewielka manufaktura stała się w szybkim czasie wielkim i nowoczesnym zakładem przemysłowym. Sprowadzono mechaniczne warsztaty tkackie i inne maszyny, a do ich napędu zastosowano już od 1850 r. maszyny parowe, zaś od 1896 r. – silniki elektryczne. Przedsiębiorstwo Kruschego przejęło też pabianicką przędzalnię bawełny i z czasem opanowało cały cykl produkcyjny tkanin bawełnianych. Kiedy w zarządzanie przedsiębiorstwem włączył się zięć Beniamina Krusche – [[Karol Ender]], spółka zmieniła firmę na „Krusche i Ender”. Jej wyroby słynęły z bardzo dobrej jakości, wielokrotnie nagradzanej na różnych wystawach od Petersburga po Wiedeń i Paryż. Po II wojnie światowej zakłady „Krusche i Ender” zostały upaństwowione i otrzymały nazwę: Pabianickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Rewolucji 1905 r.
 Zobacz też: [[Niemcy w Pabianicach]]