Wasyl Cuszko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr red.
m kat.
Linia 35: Linia 35:
{{DEFAULTSORT:Cuszko, Wasyl}}
{{DEFAULTSORT:Cuszko, Wasyl}}
[[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]]
[[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]]
[[Kategoria:Kandydaci na urząd prezydenta Ukrainy]]
[[Kategoria:Ministrowie gospodarki Ukrainy]]
[[Kategoria:Politycy Partii Regionów]]
[[Kategoria:Politycy Partii Regionów]]
[[Kategoria:Politycy Socjalistycznej Partii Ukrainy]]
[[Kategoria:Politycy Socjalistycznej Partii Ukrainy]]
[[Kategoria:Ministrowie gospodarki Ukrainy]]
[[Kategoria:Przewodniczący Odeskiej Obwodowej Administracji Państwowej]]
[[Kategoria:Przewodniczący Odeskiej Obwodowej Administracji Państwowej]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1963]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1963]]

Wersja z 23:25, 26 gru 2014

Wasyl Cuszko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1963
Nadriczne

Minister gospodarki Ukrainy
Okres

od 11 marca 2010
do 10 grudnia 2010

Przynależność polityczna

Partia Regionów

Poprzednik

Bohdan Danyłyszyn

Minister gospodarki Ukrainy
Okres

od 1 grudnia 2006
do 18 grudnia 2007

Przynależność polityczna

Partia Regionów

Poprzednik

Jurij Łucenko

Następca

Jurij Łucenko

Wasyl Petrowycz Cuszko, ukr. Василь Петрович Цушко (ur. 1 lutego 1963 w miejscowości Nadriczne obwodzie odeskim) – ukraiński polityk mołdawskiego pochodzenia, z wykształcenia ekonomista.

Biografia

W 1988 ukończył Odeski Instytut Rolniczy, po czym pracował w sektorze rolnym. W latach 1994–2007 pełnił funkcję deputowanego do Rady Najwyższej. Należał do Chłopskiej Partii Ukrainy, następnie wstąpił do Socjalistycznej Partii Ukrainy. Od 2005 do 2006 był przewodniczącym Odeskiej Obwodowej Administracji Państwowej. 1 grudnia 2006 został nominowany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych Ukrainy w rządzie Wiktora Janukowycza, złożył dymisję wkrótce po przedterminowych wyborach w 2007.

11 marca 2010 po raz kolejny wszedł w skład rządu jako minister gospodarki w gabinecie Mykoły Azarowa (do 10 grudnia 2010), następnie stanął na czele Komitetu Antymonopolowego (do 2014). Od 2010[1] do 2011 stał na czele socjalistów. W 2014 kandydował na urząd prezydenta, uzyskując poparcie poniżej 0,1% głosów[2].

Bibliografia