Reri: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
zdjęcie |
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* {{Filmweb|osoba|79583|Reri}} |
* {{Filmweb|osoba|79583|Reri}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Francuskie aktorki filmowe]] |
[[Kategoria:Francuskie aktorki filmowe]] |
||
Wersja z 10:12, 16 sie 2018
 Reri z Eugeniuszem Bodo w scenie filmu Czarna perła, 1934 | |
| Imię i nazwisko |
Anna Irma Ruahrei Chevalier |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
Reri, właśc. Anna Irma Ruahrei Chevalier (ur. 1912 na Bora-Bora, zm. 1977) – aktorka tahitańskiego pochodzenia[1].
Była córką Francuza, Laurence Chevaliera (mera Papeete i nauczyciela jezyka francuskiego) i Tahitanki. Debiutowała w filmie Tabu (1931) w reżyserii Friedricha W. Murnaua. W 1931 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie występowała m.in. w rewii „Ziegfeld Follies” w przedstawieniu Wielka Rewia 1931. Po rocznym pobycie w USA wyjechała do Berlina (wzięła m.in. udział europejskiej premierze Tabu), a następnie występowała w Paryżu. W 1933 roku przyjechała do Polski – zaangażował ją kinoteatr Alhambra na pokaz tańców i pieśni polinezyjskich. Wystąpiła w Warszawie, Łodzi i Poznaniu, odwiedziła Kraków, Zakopane, Krynicę i Ciechocinek[1].
Prawdopodobnie w Warszawie poznał ją Eugeniusz Bodo[1] i specjalnie dla niej napisał scenariusz filmu Czarna perła, gdzie jako Moana wykonała piosenkę „Dla ciebie chcę być biała”. Mieszkała w Warszawie z Eugeniuszem Bodo, ale – mimo zapowiedzi – nie doszło do ich małżeństwa. Powodem miało być nadużywanie alkoholu przez Reri (Eugeniusz Bodo był abstynentem). Nauczyła się języka polskiego. Jej ostatnim filmem był zrealizowany w USA Huragan w reżyserii Johna Forda i Stuarta Heislera.
W 1939 roku z Reri spotkał się na Tahiti pisarz i podróżnik Arkady Fiedler, który pisał później o tym w książkach, m.in. Wiek męski – zwycięski[1] (wyd. 1976) oraz Kobiety mej młodości (wyd. 1989). W latach 60. wywiad z nią przeprowadził Lucjan Wolanowski[1] (Księżyc nad Tahiti).