Stefan Golędzinowski: Różnice pomiędzy wersjami

Stefan Golędzinowski
Golski
	Major broni pancernych
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1903 ; Brudzice, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1980 ; La Plata Argentyna
	Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne
Stanowiska	W 1939 dowódca plutonu w 3 Batalionie Pancernym, w powstaniu warszawskim dowódca Batalionu "Golski"
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, ; powstanie warszawskie
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:08, 22 gru 2020

Stefan Golędzinowski ps. Golski, Mucha, Smoleński (ur. 4 stycznia 1903 w majątku Brudzice, zm. 4 listopada 1980 w La Plata) – oficer broni pancernych, w powstaniu warszawskim dowódca batalionu „Golski”.

Życiorys

Syn Feliksa agronoma i Zofii z domu Lembke. Od 1913 uczył się II Gimnazjum Męskim w Wilnie. We wrześniu 1919 przerwał naukę w Wilnie wstępując ochotniczo do wojska. Służył jako kanonier, a następnie bombardier w 18 pułku artylerii ciężkiej. Był ranny pod Grodnem i w październiku 1920 został urlopowany. Od grudnia 1920 wznowił naukę w Państwowym Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, gdzie w czerwcu 1923 otrzymał świadectwo dojrzałości. Podczas nauki w Kielcach był komendantem hufca ZHP, oraz ukończył – zorganizowany przez siebie – kurs wojskowy dla harcerzy w batalionie zapasowym 4 pułku piechoty Legionów.

W 1923 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, w listopadzie 1925 przeniósł się na Wydział Leśny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a w 1928 kontynuował naukę na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych. Jednocześnie pracował jako administrator Kolonii Akademickich Bratnich Pomocy a następnie był urzędnikiem w BGK. Od 1930 organizował oddział motorowy, a następnie klub motocyklowy Związku Strzeleckiego. Od 1936 był członkiem Zarządu Polskiego Związku Motocyklowego.

Od roku akad. 1924/25 należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Lechicja, w której w 1928 r. pełnił funkcję Prezesa. W latach 1928–1930 pełnił także funkcję Wiceprezesa Związku Polskich Korporacji Akademickich.

W wojnie obronnej 1939, dowodził plutonem czołgów Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. Po kapitulacji 20 września pod Tomaszowem Lubelskim powrócił do Warszawy. Od grudnia 1939 uczestniczył w konspiracji w ramach organizacji „Pobudka”, wchodząc w skład redakcji pisma pod tym samym tytułem. Wraz z organizacją włączył się w skład organizacji „Konfederacja Narodu”, a następnie „Konfederacja Zbrojna”, która została scalona z Armią Krajową.

Po scaleniu z AK odtwarzał w konspiracji 3 Batalion Pancerny, oraz z racji funkcji wchodzi w skład sztabu ośrodka pancernego Obszaru Warszawskiego AK, którym dowodził płk Stanisław Łętowski „Mechanik”. 11 listopada 1942 został awansowany na stopień kapitana rezerwy. Dowodzony przez niego batalion stanowił VI Zgrupowanie Rejonu 3, Obwodu Śródmieście AK.

W trakcie powstania dowodził batalionem, znanym bardziej jako batalion „Golski” w Podobwodzie Śródmieście Południowe, na odcinku zachodnim, dowodzonym przez ppłk Jacka Będkowskiego „Topór”. We wrześniu 1944 mianowany majorem i odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Oflagu X A Sandbostel. Uwolniony w kwietniu 1945 został oficerem 1 Dywizji Pancernej, a następnie oficerem łącznikowym w Hanowerze. Po demobilizacji przebywał w Londynie działając w Kole AK. Potem wyjechał do Argentyny, gdzie pracował jako monter.

Bibliografia

Kunert A.K., Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944. Tom 2, Warszawa 1987 ISBN 83-211-0873-3

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Syn Feliksa agronoma i Zofii z domu Lembke. Od 1913 uczył się II Gimnazjum Męskim w [[Wilno|Wilnie]]. We wrześniu 1919 przerwał naukę w Wilnie wstępując ochotniczo do wojska. Służył jako [[kanonier]], a następnie [[Bombardier (stopień)|bombardier]] w 18 pułku artylerii ciężkiej. Był ranny pod [[Grodno|Grodnem]] i w październiku 1920 został urlopowany. Od grudnia 1920 wznowił naukę w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego w Kielcach|Państwowym Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach]], gdzie w czerwcu 1923 otrzymał świadectwo dojrzałości. Podczas nauki w Kielcach był komendantem hufca [[Związek Harcerstwa Polskiego|ZHP]], oraz ukończył – zorganizowany przez siebie – kurs wojskowy dla harcerzy w batalionie zapasowym [[4 Pułk Piechoty Legionów|4 pułku piechoty Legionów]].
-W 1923 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]], w listopadzie 1925 przeniósł się na Wydział Leśny [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]], a w 1928 kontynuował naukę na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych. Jednocześnie pracował jako administrator Kolonii Akademickich Bratnich Pomocy a następnie był urzędnikiem w [[Bank Gospodarstwa Krajowego|BGK]]. Od 1930 organizował oddział motorowy, a następnie klub motocyklowy [[Związek Strzelecki "Strzelec"|Związku Strzeleckiego]]. Od 1936 był członkiem Zarządu Polskiego Związku Motocyklowego.
+W 1923 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]], w listopadzie 1925 przeniósł się na Wydział Leśny [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]], a w 1928 kontynuował naukę na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych. Jednocześnie pracował jako administrator Kolonii Akademickich Bratnich Pomocy a następnie był urzędnikiem w [[Bank Gospodarstwa Krajowego|BGK]]. Od 1930 organizował oddział motorowy, a następnie klub motocyklowy [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]]. Od 1936 był członkiem Zarządu Polskiego Związku Motocyklowego.
 Od roku akad. 1924/25 należał do Polskiej Korporacji Akademickiej ''Lechicja'', w której w 1928 r. pełnił funkcję Prezesa. W latach 1928–1930 pełnił także funkcję Wiceprezesa [[Związek Polskich Korporacji Akademickich|Związku Polskich Korporacji Akademickich]].
@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 W [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]], dowodził plutonem czołgów [[Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa|Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej]]. Po kapitulacji 20 września pod [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowem Lubelskim]] powrócił do Warszawy. Od grudnia 1939 uczestniczył w konspiracji w ramach organizacji „[[Pobudka]]”, wchodząc w skład redakcji pisma pod tym samym tytułem. Wraz z organizacją włączył się w skład organizacji „[[Konfederacja Narodu]]”, a następnie „Konfederacja Zbrojna”, która została scalona z Armią Krajową.
-Po scaleniu z AK odtwarzał w konspiracji [[3 Batalion Pancerny]], oraz z racji funkcji wchodzi w skład sztabu ośrodka pancernego [[Obszar Warszawski AK|Obszaru Warszawskiego AK]], którym dowodził płk [[Stanisław Łętowski (pułkownik)|Stanisław Łętowski]] „Mechanik”. 11 listopada 1942 został awansowany na stopień kapitana rezerwy. Dowodzony przez niego batalion stanowił [[Obwód Śródmieście AK|VI Zgrupowanie Rejonu 3, Obwodu Śródmieście AK]].
+Po scaleniu z AK odtwarzał w konspiracji [[3 Batalion Pancerny]], oraz z racji funkcji wchodzi w skład sztabu ośrodka pancernego [[Obszar Warszawski Armii Krajowej|Obszaru Warszawskiego AK]], którym dowodził płk [[Stanisław Łętowski (pułkownik)|Stanisław Łętowski]] „Mechanik”. 11 listopada 1942 został awansowany na stopień kapitana rezerwy. Dowodzony przez niego batalion stanowił [[Obwód Śródmieście Armii Krajowej|VI Zgrupowanie Rejonu 3, Obwodu Śródmieście AK]].
 W trakcie powstania dowodził batalionem, znanym bardziej jako [[Batalion Golski|batalion „Golski”]] w [[Grupa Śródmieście Południe - Sławbor|Podobwodzie Śródmieście Południowe]], na odcinku zachodnim, dowodzonym przez ppłk Jacka Będkowskiego „Topór”. We wrześniu 1944 mianowany majorem i odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]].
@@ Linia 53: / Linia 53: @@
 [[Kategoria:Urodzeni w 1903]]
 [[Kategoria:Urzędnicy bankowi II Rzeczypospolitej]]
+[[Kategoria:Dowódcy 3 Batalionu Pancernego]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1980]]