Zwrotnica elektryczna

Rozbudowany telefoniczny splitter ADSL - głos

Splitter lub spliter (ang. split - podzielić) to rodzaj filtru elektronicznego wykorzystywanego do rozdzielania sygnałów. Jeżeli w jednym przewodzie przesyłane są dwa rodzaje fal o różnej częstotliwości, to splitter pozwala na rozdzielenie ich od siebie. Zwykle ma on jedno wejście i dwa wyjścia. Odbiera dwa sygnały o różnych częstotliwościach nośnych. Wewnątrz splitter zawiera dwa filtry środkowo-przepustowe. Ich charakterystyki są tak dobrane, że na każde z wyjść trafia tylko odpowiedni sygnał.

Splittery wykorzystuje się w technologii ADSL do rozdzielania sygnału telefonicznego od internetowego.

Splitterem nazywany jest też normalny rozgałęźnik sygnału np. rozgałęźniki sygnału telewizyjnego przenoszące pasmo od 5 Hz do ok. 890 MHz.

Splitter w kontekście telewizji cyfrowej (DVB) to urządzenie pozwalające korzystać z jednej karty abonenckiej (smart card) w kilku dekoderach. Urządzenia takie pracują w architekturze klient-serwer. W serwerze systemu umieszcza się kartę platformy cyfrowej, której usługi mają być udostępniane dekoderom. Klient systemu splittera ma zwykle kształt, który umożliwia umieszczenie go w szczelinie dekodera zamiast karty abonenckiej. Urządzenie takie nie pracuje bezpośrednio na sygnale wideo, a jedynie przesyła informacje niezbędne do zdekodowania strumienia, co ma miejsce w dekoderze (z pomocą algorytmu CSA). Transmisja danych między elementami systemu odbywa się drogą przewodową (zwykle jest to czterożyłowy płaski kabel telefoniczny) lub bezprzewodową (najczęściej w otwartym paśmie częstotliwości ISM). To, czy kartę wybranego operatora można rozdzielić, zależy w głównej mierze od stosowanego przez nią systemu dostępu warunkowego). Pośród polskich platform cyfrowych dzielone są najczęściej: CYFRA+ (system Mediaguard) i Telewizja na kartę (system Conax).

Zobacz też

• modem