Śmierć w Wenecji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
C |
drobne redakcyjne |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna [[Katja Mann|Katja]], zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w [[1986]] roku Baron [[Władysław Moes]]. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio. |
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna [[Katja Mann|Katja]], zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w [[1986]] roku Baron [[Władysław Moes]]. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio. |
||
== Odniesienia w kulturze popularnej == |
|||
== Ciekawostki == |
|||
⚫ | W 1971 roku na podstawie książki powstał film. Został on użyty w [[Polska|polskiej]] [[komedia|komedii]] z [[2001 w filmie|2001]] roku, "[[Chłopaki nie płaczą (film)|Chłopaki nie płaczą]]". Jest tam opisany przez bohaterów jako ''film o facecie w łódce''. Gangsterzy oglądający go spodziewali się filmu sensacyjnego. |
||
⚫ | W 1971 roku na podstawie książki powstał film. Został on użyty w [[Polska| |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 22:22, 12 gru 2009
Śmierć w Wenecji (niem. Der Tod in Venedig) – nowela Tomasza Manna wydana w 1912 roku. Jest uważana za najważniejszą krótką formę Manna – również dlatego że porusza homoseksualny wątek platonicznej miłości do młodego chłopca. Na podstawie tej noweli Luchino Visconti nakręcił film o tym samym tytule z Dirkiem Bogarde w roli głównej, który wszedł na ekrany w 1971 r. Nowela jest również podstawą libretta dla opery Benjamina Brittena o takim samym tytule.
Fabuła
Nowela opowiada historię starzejącego się utytułowanego literata Gustawa von Aschenbacha, który udaje się w podróż do Wenecji, gdzie zakochuje się w polskim chłopcu Tadziu. Aschenbach spędza czas na plaży Lido i w hotelu w pewnym stopniu śledząc chłopca i jego rodzinę. W momencie rozpaczy chce uciec z wydającej się mu duszną Wenecji – jednak przez przypadek zostaje. Okazuje się, że kufer z jego rzeczami zostaje wysłany przez pomyłkę niewłaściwym pociągiem. Wraca do Hotelu Kąpielowego. Ostatecznie pobyt w Wenecji doprowadza do jego śmierci, ponieważ wybucha epidemia cholery, na którą Aschenbach umiera patrząc na bawiącego się z kolegami na plaży Tadzia. Uczucie do Tadzia przedstawione jest jako platoniczne uwielbienie dla piękna chłopca – które Aschenbach oddaje przez np. mityczne porównania chłopca do Feaka, Apolla. Szablon:Endspoiler
Inspiracja
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna Katja, zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w 1986 roku Baron Władysław Moes. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio.
Odniesienia w kulturze popularnej
W 1971 roku na podstawie książki powstał film. Został on użyty w polskiej komedii z 2001 roku, "Chłopaki nie płaczą". Jest tam opisany przez bohaterów jako film o facecie w łódce. Gangsterzy oglądający go spodziewali się filmu sensacyjnego.
Linki zewnętrzne
- Prawdziwy Tadzio – artykuł na temat inspiracji Tomasza Manna
- Tadzio – strona poświęcona miłości Tomasza Manna do Tadzia
- Władysław Moes – zdjęcia dorosłego Tadzia, czyli Władysława Moesa