Kenny Burrell: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m commons, drobne redakcyjne |
m usunięcie zbędnego parametru |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|wykonawca = Kenny Burell |
|wykonawca = Kenny Burell |
||
|zdjęcie = Kenny Burrell 2.jpg |
|zdjęcie = Kenny Burrell 2.jpg |
||
|wielkość_zdjęcia = |
|||
|tło = artysta_solowy |
|tło = artysta_solowy |
||
|opis_zdjęcia = |
|opis_zdjęcia = |
Wersja z 18:06, 14 lut 2010
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Aktywność |
1951–obecnie |
Kenneth Earl "Kenny" Burrell (ur. 31 lipca 1931) – amerykański gitarzysta jazzowy. Uczył się gry pod wpływem Charlie Christiana, Django Reinhardt'a, i Wes'a Montgomery'ego. Wzorował się na nim Jimi Hendrix[1].
Dyskografia
- Introducing Kenny Burrell (1956), Blue Note Records
- All Day Long (1957), Prestige Records
- Kenny Burrell and John Coltrane (1958), Prestige Records
- Blue Lights (1958), Blue Note Records
- On View At The Five Spot Cafe (1959), Blue Note Records
- Bluesy Burrell (1962), Moodsville
- Midnight Blue (1963), Blue Note Records
- Guitar Forms (1964), Verve Records
- Have Yourself a Soulful Little Christmas (1967), Cadet Records
- God Bless the Child (1971), CTI Records
- ‘Round Midnight (1972), Fantasy Records
- Ellington Is Forever (1975-77), Fantasy
- 12-15-78 (1999), 32 Jazz
- Lucky So and So (2001), Concord Jazz
Linki zewnętrzne
- Biografia artysty (ang.)
- ↑ Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection 2CD, książeczka-esej Kurta Lodera. Universal, Experience Hendrix, 2001. (ang.).