Wes Montgomery
| ||
 Wes Mongomery w 1966 roku | ||
| Imię i nazwisko | John Leslie Montgomery | |
| Pseudonim | Wes | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1923 Indianapolis | |
| Data i miejsce śmierci | 15 czerwca 1968 Indianapolis | |
| Instrumenty | gitara | |
| Gatunki | jazz (hard bop) | |
| Zawód | muzyk | |
| Aktywność | 1947-1968 | |
| Wydawnictwo | Riverside, Verve, CTI , A&M | |
| Powiązania | The Mongomery Brothers, Melvin Rhyne, Wynton Kelly, Jimmy Cobb, Paul Chambers, Grady Tate, Ron Carter, Kenny Burrell, Hank Jones, Jimmy Smith | |
| Instrument | ||
| Gibson L5 CES | ||
| Strona internetowa | ||
Wes Montgomery, właśc. John Leslie Montgomery (ur. 6 marca 1923 w Indianapolis, zm. 15 czerwca 1968 tamże)[1][2][3] – amerykański gitarzysta jazzowy. Znany z techniki gry na gitarze elektrycznej w której do wydobywania dźwięków nie używał kostki gitarowej, tylko mięsistej części kciuka prawej ręki. W ten sposób uzyskał nieznany wcześniej cieplejszy ton instrumentu. Łączył rytmy swingowe i oktawowe solówki, w które umiejętnie wplatał akordy lub pojedyncze dźwięki[4]. Stał się inspiracją dla licznego grona muzyków[4].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Na gitarze zaczął grać w wieku 19 lat i nauczył się wszystkich solówek gitarowych Charliego Christiana[4]. Słuchał też Django Reinhartda. Podczas pierwszych występów w lokalnych klubach grał ze swoimi braćmi: basistą Monkiem Montgomerym i wibrafonistą Buddym Montgomerym[4]. Następnie, w roku 1948 wstąpił w szeregi zespołu Lionela Hamptona. Po opuszczeniu go dwa lata później wrócił do grania z braćmi i założył zespół Mastersounds, później przemianowany na Montgomery Brothers[4]. Często odwiedzanym przez nich miejscem był klub Missile Room, w którym grą Montgomerego zachwycił się saksofonista, współpracujący z Milesem Davisem Cannonball Adderley, który załatwił mu kontrakt z wytwórnią Riverside[4] prowadzoną przez Orrina Keepnewsa. Dla Riverside gitarzysta nagrał wiele albumów, które dzisiaj są uważane za przełomowe w historii gitary jazzowej. Współpracował z legendarnymi pianistami Wyntonem Kellym i Tommym Flanaganem oraz bębniarzem Jimmym Cobbem. W późniejszym okresie działalności artystycznej tworzył muzykę z udziałem orkiestr pod przewodnictwem znakomitych aranżerów: Dona Sebeskyego, Clausa Ogermana i Olivera Nelsona. Płyty te odniosły duży sukces komercyjny w Stanach Zjednoczonych. Zmarł w swoim domu w Indianapolis, rankiem 15 czerwca 1968 roku z powodu nagłego ataku serca[4]. Miał wówczas 45 lat i był u szczytu swojej kariery[4].
Wywarł wpływ na innych wybitnych gitarzystów tego gatunku, takich jak: Joe Pass[4], Pat Metheny[4], Pat Martino, Gábor Szabó, Marek Bliziński, Sławomir Piwowar[5], Krzysztofa Górniak czy Emily Remler.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Fingerpickin' (1958)
- Far Wes (1958)
- The Wes Montgomery Trio (1959)
- The Incredible Jazz Guitar of Wes Montgomery (1960)
- Cannonball Adderley and the Poll-Winners (1960)
- Movin' Along (1960)
- The Montgomery Brothers (1960)
- The Montgomery Brothers in Canada (1961)
- So Much Guitar! (1961)
- Groove Yard (1961)
- Bags Meets Wes! (wspólnie z Miltem Jacksonem) (1961)
- Full House (1962)
- Fusion!: Wes Montgomery with Strings (1963)
- Boss Guitar (1963)
- Guitar On The Go (1963)
- The Alternative Wes Montgomery (1963)
- Portrait of Wes (1963)
- Movin' Wes (1964)
- Bumpin' (1965)
- Smokin' at the Half Note (1965)
- Goin' Out of My Head (1965)
- Tequila (1966)
- California Dreaming (1966)
- Jimmy & Wes: The Dynamic Duo (wspólnie z Jimmy Smithem) (1966)
- Further Adventures of Jimmy and Wes (wspólnie z Jimmy Smithem) (1966)
- A Day in the Life (1967)
- Down Here on the Ground (1968)
- Road Song (1968)
- Willow Weep for Me (1968)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wes Montgomery, Dan Bowden, Wes Montgomery. The early years, Pacific, MO: Mel Bay Publications, 1995, ISBN 978-0-7866-2954-1, OCLC 172811045 [dostęp 2020-08-05].
- ↑ allmusic – Wes Montgomery
- ↑ 1994-2010 Encyclopædia Britannica: Wes Montgomery Biography (ang.). biography.com. [dostęp 2011-03-01].
- ↑ a b c d e f g h i j Dave Gelly, Ikony jazzu, 2013.
- ↑ SBB – „Spotkanie” (1979) (pol.). www.youtube.com, 2021-02-17. [dostęp 2021-02-28].