Kammu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot usuwa zbędny szablon {{stub}}; zmiany kosmetyczne |
m szablon |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
{{commonscat|Emperor Kammu}} |
|||
* Kammu [[góra podwodna]] |
* Kammu [[góra podwodna]] |
||
Wersja z 21:07, 13 sty 2011
Cesarz Kanmu (jap. 桓武天皇 Kanmu tennō; wym. Kammu, 737-806) — 50. cesarz Japonii[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia[2].
Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Yamabe (jap. 山部親王 Yamabe-shinnō). Był najstarszym synem cesarza Kōnina.[3]
Syn cesarza Kōnina i Takano no Mikasa (córki prowincjonalnego możnowładcy wywodzącego się z rodu koreańskich imigrantów). Jako książę nie miał szans na objęcie tronu, gdyż jego ojciec miał jeszcze syna z małżeństwa z cesarzową Inoue (córka cesarza Shōmu, siostry cesarzowej Shōtoku). Na skutek intrygi Fujiwara no Momokawa, który dążył do osadzenia na tronie księcia Yamabe, jego przyrodni starszy brat został odsunięty od władzy i zmarł (rzekomo śmiercią naturalną w tym samym dniu, co jego matka).
Kammu panował w latach 781-806[4].
Po wstąpieniu na tron w 781 r. zdecydował o przenosinach z Nary do nowej stolicy Nagaoki. Jej budowa rozpoczęła się w 784 r. Intrygi pałacowe inspirowane przez Fujiwarów i pasmo nieszczęść, które spotkało cesarza i jego poddanych (śmierć dwóch żon i matki cesarza, epidemia czarnej ospy) przypisywane mściwemu duchowi niesłusznie oskarżonego o zamach stanu księcia Sawaro, który popełnił samobójstwo, sprawiły, że Kanmu zdecydował o ponownych przenosinach stolicy w 794 r. do Heian-kyō (dzisiejsze Kyōto).
Mauzoleum cesarza Kammu znajduje się w prefekturze Kioto. Nazywa się ono Kashiwabara-no misasagi[5].
Zobacz też
- Kammu góra podwodna
- ↑ Kunaichō: 桓武天皇 (50)
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 86-95.
- ↑ Titsingh, p. 86.
- ↑ Titsingh, p. 86; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 420.
Bibliografia
- Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
- Kanert, Maciej. (2006). Starożytna Japonia, WUJ, Kraków. ISBN 83-233-2152-3
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto, Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Tubielewicz, Jolanta. (1984). Historia Japonii, Ossolineum, Wrocław. ISBN 83-04-01486-6