Antoni Łokuciewski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne córka Antoniego to Zofia nie Alicja |
jak w tekscie nizej, mordy w katyniu byly w 1940 |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Antoni Łokuciewski''' (ur. [[25 marca]] [[1885]] w Cielei, Rosja, zm. {{fakt|[[1941]] w [[ |
'''Antoni Łokuciewski''' (ur. [[25 marca]] [[1885]] w Cielei, Rosja, zm. {{fakt|[[1941]] w [[Mińsk|Mińsku]]|data=2009-07}}) – marszałek [[Sejm Litwy Środkowej|Sejmu Litwy Środkowej]], dyrektor gimnazjum w [[Oszmiana|Oszmianie]]. |
||
== Biografia == |
== Biografia == |
Wersja z 12:11, 24 lut 2012
Ten artykuł od 2009-07 należy dopracować |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci |
1941 (?) |
Zawód, zajęcie |
marszałek Sejmu Litwy Środkowej, nauczyciel |
Antoni Łokuciewski (ur. 25 marca 1885 w Cielei, Rosja, zm. 1941 w Mińsku[potrzebny przypis]) – marszałek Sejmu Litwy Środkowej, dyrektor gimnazjum w Oszmianie.
Biografia
Urodził się jako syn Tomasza Łokuciewskiego, szlachcica z powiatu oszmiańskiego. Studia ukończył na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu w Sankt Petersburgu, zdobywając tytuł magistra. Po zakończeniu nauki został nauczycielem matematyki w gimnazjum w Kamiennej Stanicy nad Donem i wziął ślub z Beniaminą Pobiedzińską. Po rewolucji październikowej powrócił do Polski, zamieszkał w rodowym majątku Cieleżyszki powiecie oszmiańskim i zaangażował się w organizację życia społecznego. Już w 1918 roku wspólnie z oszmiańskim dziekanem ks. Czesławem Górskim wystarał się u władz niemieckich o otwarcie Prywatnego Gimnazjum w Oszmianie z polskim językiem nauczania.
Łokuciewski prócz działalności społecznej zaangażował się również w życie polityczne. Wskutek buntu generała Żeligowskiego w październiku 1920 powstała Litwa Środkowa. Łokuciewski wystartował w wyborach, zostając posłem z Rad Ludowych, a następnie 3 lutego marszałkiem Sejmu. 22 lutego 1922 Sejm uchwalił przyłączenie Wileńszczyzny do Polski, a 24 marca marszałek Łokuciewski rozwiązał Sejm, oddając kompetencję środkowolitewskiego Sejmu Sejmowi RP.
11 listopada 1939 roku został aresztowany przez NKWD i osadzony w oszmiańskim więzieniu. Pod koniec 1940 został wywieziony z Oszmiany do Starej Wilejki, skąd przewieziono go do Mińska, gdzie w 1941 został zamordowany[potrzebny przypis].
Z żoną Beniaminą doczekał się dwóch synów: Jerzego - żołnierza AK, walczącego w oszmiańskich oddziałach, Witolda - asa lotnictwa w randze pułkownika, a zarazem ostatniego dowódcę dywizjonu 303 oraz córki Zofii.