Tadeusz Jankowski (lekarz): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 10:31, 7 lis 2012

Tadeusz Jankowski (ur. 20 grudnia 1914 w Sokołówce na Podolu, zm. 16 listopada 1990 w Ostrowie Wielkopolskim) – polski lekarz, działacz polityczny, wojskowy.

Absolwent szkół warszawskich: Gimnazjum im. Władysława IV (matura 1933), Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego (dyplom lekarza w 1939) i Szkoły Podchorążych Sanitarnych (XII promocja 1933-1939 z tytułem podporucznika). 28 sierpnia 1939 mianowany został dowódcą plutonu w 103 Kompanii Sanitarnej 28 Dywizji Piechoty Armii "Łódź".

Od początku wojny działał konspiracyjnie. Należał do inicjatorów konspiracyjnego plutonu zw. Plutonem Śmierci, a który w toku wojny przekształcił się w Pułk AK "Baszta". Podczas powstania warszawskiego ów pułk walczył na Mokotowie, a Tadeusz Jankowski był w nim lekarzem i szefem służby zdrowia. W schyłkowej fazie powstania wchodził w skład grupy, która z rozkazu dowództwa miała pertraktować o kapitulacji. Aresztowany przez gestapo, resztę wojny spędził w obozach (Bergen-Belsen oraz jenieckie, z obozu koncentracyjnego do jenieckiego został przeniesiony po interwencji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża).

W 1945 zamieszkał w Ostrowie Wielkopolskim gdzie do 1975 roku pracował jako lekarz w Szpitalu Miejskim (ordynatura Oddziału Wewnętrznego w latach 1951-1963) oraz na kolei. Był przewodniczącym ostrowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Udzielał się politycznie w podziemnej Solidarności, działał w Komitecie Obywatelskim w 1989, później w Unii Demokratycznej.

Pochowano go na cmentarzu na Wenecji w Ostrowie Wielkopolskim, w którym to mieście uhonorowano go ulicą jego imienia oraz tablicą pamiątkową. Otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i państwowych: Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy. Wyróżniany także za pracę lekarską, otrzymał: Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, Zasłużonemu Polskie Towarzystwo Lekarskie, Honorowa Odznaka Zasługi dla ZNTK w Ostrowie Wielkopolskim.

Bibliografia

Juliusz L. Englert, Aleksander Domar Domaradzki, Szkoła Podchorążych Sanitarnych 1922-1939, Polska Fundacja Kulturalna, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego, Londyn 1997, wyd. I, ISBN 0-85065-322-3.

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 W [[1945]] zamieszkał w [[Ostrów Wielkopolski|Ostrowie Wielkopolskim]] gdzie do [[1975]] roku pracował jako lekarz w Szpitalu Miejskim (ordynatura Oddziału Wewnętrznego w latach [[1951]]-[[1963]]) oraz na kolei. Był przewodniczącym ostrowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
-Udzielał się politycznie w podziemnej [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]], działał w Komitecie Obywatelskim w [[1989]], później w [[Unia Demokratyczna|Unii Demokratycznej]].
+Udzielał się politycznie w podziemnej [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|Solidarności]], działał w Komitecie Obywatelskim w [[1989]], później w [[Unia Demokratyczna|Unii Demokratycznej]].
 Pochowano go na cmentarzu na [[Wenecja (Ostrów Wielkopolski)|Wenecji]] w Ostrowie Wielkopolskim, w którym to mieście uhonorowano go ulicą jego imienia oraz tablicą pamiątkową. Otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i państwowych: [[Order Virtuti Militari|Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari]], Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, [[Krzyż Zasługi z Mieczami|Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami]], Krzyż Armii Krajowej, [[Warszawski Krzyż Powstańczy]]. Wyróżniany także za pracę lekarską, otrzymał: Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, Zasłużonemu Polskie Towarzystwo Lekarskie, Honorowa Odznaka Zasługi dla [[Fabryka Wagon|ZNTK]] w Ostrowie Wielkopolskim.