Porozumienie waszyngtońskie

Porozumienie waszyngtońskie – układ pokojowy zawarty w marcu 1994 podczas Wojny w Bośni, gwarantujący zawieszenie broni pomiędzy bośniackimi Chorwatami i Republiką Chorwacji a Bośnią i Hercegowiną. Podpisany został w Waszyngtonie oraz Wiedniu przez premiera Bośni Harisa Silajdžicia, ministra spraw zagranicznych Chorwacji Mate Granicia oraz prezydenta Chorwackiej Republiki Herceg-Bośni, Krešimira Zubaka. Zgodnie z postanowieniami, terytorium zajęte przez połączone siły Bośniaków i bośniackich Chorwatów zostało podzielone na autonomiczne kantony, które wspólnie utworzyły Federację Bośni i Hercegowiny.

Porozumienie de facto trwale potwierdziło jedynie zawieszenie broni i konstytucję bośniacką. Nie wdrożono wszystkich jego postanowień (m.in. konfederacji Chorwacji z Federacją Bośni i Hercegowiny). Wiele z nich zostało uaktualnionych później na mocy układu pokojowego w Dayton.

Postanowienia

• Porozumienie dotyczące zakończenia działań wojennych na terenie Federacji.
• Projekt konstytucji Federacji Bośni i Hercegowiny:
  • System parlamentarno-gabinetowy,
  • Decentralizacja władzy, zapewnienie kantonom autonomii,
  • Armia wspólna dla całej Federacji.
• Wstępne porozumienie odnośnie projektu konfederacji Republiki Chorwacji z Federacją Bośni i Hercegowiny.
• Zagwarantowanie przestrzegania praw człowieka:
  • Repatriacja uchodźców wojennych,
  • Zwrot obywatelom majątków zagrabionych w czasie wojny,
  • Ustanowienie w Federacji specjalnego trybunału ds. praw człowieka.

Zobacz też

• Rozpad Jugosławii
• Wojna w Bośni
• Układ z Dayton