Włodzimierz Mazurkiewicz

Włodzimierz Mazurkiewicz (ur. 1875 w Druskienikach, zm. w maju 1927 w Wilnie) – polski inżynier, lotnik, jeden z pionierów polskiego lotnictwa, podróżnik, działacz oświatowy.

Według niektórych źródeł jego bratem był psychiatra Jan Mazurkiewicz. Uczęszczał do V Gimnazjum w Warszawie, następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Grazu. Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier na Kaukazie. W latach 1905-1906 redagował czasopismo „Epoka” w Warszawie, ale zagrożony aresztowaniem, był zmuszony emigrować. Przebywał m.in. w Brazylii przy regulacji portów i budowie linii kolejowej w Paranie. Podjął ekspedycję do Gujany Holenderskiej w poszukiwaniu złota, zachorował wówczas na malarię. Potem pracował jako palacz okrętowy w Ameryce Środkowej i jako robotnik w Nowym Jorku. Od 1910 do 1914 przebywał we Francji, był jednym z pierwszych pilotów cywilnych w tym kraju. Podczas I wojny bałkańskiej roku był pilotem w armii bułgarskiej. Od 1914 roku w Chinach, gdzie uczył pilotażu; za zasługi dla chińskiego lotnictwa odznaczony Orderem Kwitnącego Kłosa Ryżu. W latach I wojny światowej w wojsku rosyjskim, po rewolucji październikowej powrócił do Polski. Był jednym z inicjatorów utworzenia Ligi Obrony Powietrznej Państwa. Pod koniec życia nauczyciel matematyki w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Drui.

Zmarł w klinice uniwersyteckiej przy Szpitalu św. Jakuba w Wilnie, pochowany na Cmentarzu Bernadyńskim.

Stanisław Ignacy Witkiewicz dedykował mu sztukę Pragmatyści.