Mgławica Tarantula: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 22: Linia 22:
'''Mgławica Tarantula''' (również '''NGC 2070''', '''30 Doradus''') – wielka [[mgławica]] ([[obszar H II]]) w [[Wielki Obłok Magellana|Wielkim Obłoku Magellana]]. Znajduje się w [[gwiazdozbiór|konstelacji]] [[Złota Ryba|Złotej Ryby]]. Mgławica Tarantula po raz pierwszy została skatalogowana jako [[gwiazda]] '''30 Doradus'''. 5 grudnia 1751 roku [[Nicolas Louis de Lacaille]] uznał ją za mgławicę. Nazwa Tarantula nawiązuje do tego, że jej świetliste włókna przypominają nogi pająka{{r|nasa}}.
'''Mgławica Tarantula''' (również '''NGC 2070''', '''30 Doradus''') – wielka [[mgławica]] ([[obszar H II]]) w [[Wielki Obłok Magellana|Wielkim Obłoku Magellana]]. Znajduje się w [[gwiazdozbiór|konstelacji]] [[Złota Ryba|Złotej Ryby]]. Mgławica Tarantula po raz pierwszy została skatalogowana jako [[gwiazda]] '''30 Doradus'''. 5 grudnia 1751 roku [[Nicolas Louis de Lacaille]] uznał ją za mgławicę. Nazwa Tarantula nawiązuje do tego, że jej świetliste włókna przypominają nogi pająka{{r|nasa}}.
[[Plik:A New View of the Tarantula Nebula.jpg|thumb|250px|left|Mgławica Tarantula w zakresach fal: od podczerwieni ([[Kosmiczny Teleskop Spitzera|Spitzer]]) przez światło widzialne (Hubble) po promieniowanie rentgenowskie ([[Teleskop kosmiczny Chandra|Chandra]])]]
[[Plik:A New View of the Tarantula Nebula.jpg|thumb|250px|left|Mgławica Tarantula w zakresach fal: od podczerwieni ([[Kosmiczny Teleskop Spitzera|Spitzer]]) przez światło widzialne (Hubble) po promieniowanie rentgenowskie ([[Teleskop kosmiczny Chandra|Chandra]])]]
Jej średnica kątowa 20' na niebie odpowiada w rzeczywistości około 800 [[rok świetlny|latom świetlnym]]. [[Masa (fizyka)|Masa]] mgławicy jest równa co najmniej 3000 [[masa Słońca|mas Słońca]]. Mgławica Tarantula ma [[obserwowana wielkość gwiazdowa|widomą wielkość gwiazdową]] 8, co przy odległości 170 000 lat świetlnych oznacza bardzo jasny obiekt, gdyby obiekt ten znajdował się w takiej odległości od Ziemi jak [[Wielka Mgławica w Orionie|Mgławica Oriona]] (1300 lat świetlnych), to z punktu widzenia Ziemi rozciągałby się na szerokość kątową 60 Księżyców i byłby na tyle jasny aby w nocy rzucać cień{{r|scdaily}}.
Jej średnica kątowa 20' na niebie odpowiada w rzeczywistości około 800 [[rok świetlny|latom świetlnym]]. [[Masa (fizyka)|Masa]] mgławicy jest równa co najmniej 3000 [[masa Słońca|masom Słońca]]. Mgławica Tarantula ma [[obserwowana wielkość gwiazdowa|widomą wielkość gwiazdową]] 8, co przy odległości 170 000 lat świetlnych oznacza bardzo jasny obiekt. Gdyby obiekt ten znajdował się w takiej odległości od Ziemi jak [[Wielka Mgławica w Orionie|Mgławica Oriona]] (1300 lat świetlnych), to na ziemskim niebie rozciągałby się na szerokość kątową 60 Księżyców i byłby na tyle jasny, aby w nocy rzucać cień{{r|scdaily}}.


Jest to najbardziej aktywny obszar gwiazdotwórczy w całej [[Grupa Lokalna Galaktyk|Grupie Lokalnej]]. W centrum mgławicy znajduje się młoda gromada masywnych gwiazd skatalogowana jako [[R136]]. To właśnie intensywne promieniowanie i silny wiatr pochodzące z tej gromady tworzą poświatę mgławicy oraz kształtują jej włókna. Znajdujący się w mgławicy gaz poprzez owe wiatry oraz wybuchy supernowych został podgrzany do temperatury milionów stopni stając się źródłem [[promieniowanie rentgenowskie|promieniowania rentgenowskiego]].
Jest to najbardziej aktywny obszar gwiazdotwórczy w całej [[Grupa Lokalna Galaktyk|Grupie Lokalnej]]. W centrum mgławicy znajduje się młoda gromada masywnych gwiazd skatalogowana jako [[R136]]. To właśnie intensywne promieniowanie i silny wiatr pochodzące z tej gromady tworzą poświatę mgławicy oraz kształtują jej włókna. Znajdujący się w mgławicy gaz poprzez owe wiatry oraz wybuchy supernowych został podgrzany do temperatury milionów stopni stając się źródłem [[promieniowanie rentgenowskie|promieniowania rentgenowskiego]].

Wersja z 12:51, 8 wrz 2013

Mgławica Tarantula
Ilustracja
Mgławica Tarantula (HST)
Odkrywca

de Lacaille

Data odkrycia

5 grudnia 1751

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Złota Ryba

Typ

mgławica emisyjna

Rektascensja

05h 38m 42,39s

Deklinacja

-69° 06′ 03,36″

Odległość

170 ± 10 tys. ly (52 kpc)

Jasność pozorna mgławicy

8m

Rozmiary kątowe

40' × 25'

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

1000 ly

Alternatywne oznaczenia
NGC 2070, 30 Doradus

Mgławica Tarantula (również NGC 2070, 30 Doradus) – wielka mgławica (obszar H II) w Wielkim Obłoku Magellana. Znajduje się w konstelacji Złotej Ryby. Mgławica Tarantula po raz pierwszy została skatalogowana jako gwiazda 30 Doradus. 5 grudnia 1751 roku Nicolas Louis de Lacaille uznał ją za mgławicę. Nazwa Tarantula nawiązuje do tego, że jej świetliste włókna przypominają nogi pająka[1].

Mgławica Tarantula w zakresach fal: od podczerwieni (Spitzer) przez światło widzialne (Hubble) po promieniowanie rentgenowskie (Chandra)

Jej średnica kątowa 20' na niebie odpowiada w rzeczywistości około 800 latom świetlnym. Masa mgławicy jest równa co najmniej 3000 masom Słońca. Mgławica Tarantula ma widomą wielkość gwiazdową 8, co przy odległości 170 000 lat świetlnych oznacza bardzo jasny obiekt. Gdyby obiekt ten znajdował się w takiej odległości od Ziemi jak Mgławica Oriona (1300 lat świetlnych), to na ziemskim niebie rozciągałby się na szerokość kątową 60 Księżyców i byłby na tyle jasny, aby w nocy rzucać cień[2].

Jest to najbardziej aktywny obszar gwiazdotwórczy w całej Grupie Lokalnej. W centrum mgławicy znajduje się młoda gromada masywnych gwiazd skatalogowana jako R136. To właśnie intensywne promieniowanie i silny wiatr pochodzące z tej gromady tworzą poświatę mgławicy oraz kształtują jej włókna. Znajdujący się w mgławicy gaz poprzez owe wiatry oraz wybuchy supernowych został podgrzany do temperatury milionów stopni stając się źródłem promieniowania rentgenowskiego.

Mgławica Tarantula zawiera także inne młode gromady gwiazd, jak również ciemne obłoki, rozciągnięte i postrzępione włókna gazu, zwarte mgławice emisyjne, niemal sferyczne pozostałości po supernowych oraz superbąble otaczające gorące gwiazdy. Na obrzeżach mgławicy znajduje się w niej również najbliższa od czasów odkrycia teleskopu supernowa - SN 1987A.

Zobacz też

  1. Nowy obraz mgławicy Tarantula wykonany przez Hubble, Chandrę i Spitzera. tłumaczenie: NASA Chandra. s. 2012-04-17. [dostęp 2012-04-18].
  2. Drama In The Heart Of The Tarantula Nebula. Science Daily. s. 2008-12-11. [dostęp 2008-12-13].
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Linki zewnętrzne

Szablon:NGCnawigacja