Nekrofilia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
ujednoznacznienie |
Anulowanie wersji 42029909 autora 217.173.181.89 (dyskusja) - nie wszystkie informacje mają pokrycie źródłami |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|źródła=2010-03}} |
|||
{{Choroba infobox |
{{Choroba infobox |
||
|nazwa = Inne zaburzenia preferencji seksualnej |
|nazwa = Inne zaburzenia preferencji seksualnej |
Wersja z 20:45, 11 mar 2015
Ten artykuł od 2010-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
{{{nazwa naukowa}}} | |
Synonimy |
{{{synonimy}}} |
---|---|
Specjalizacja |
{{{specjalizacja}}} |
Objawy |
{{{objawy}}} |
Powikłania |
{{{powikłania}}} |
Początek |
{{{początek}}} |
Czas trwania |
{{{czas trwania}}} |
Typy |
{{{typy}}} |
Przyczyny |
{{{przyczyny}}} |
Czynniki ryzyka |
{{{czynniki ryzyka}}} |
Rozpoznanie |
{{{rozpoznanie}}} |
Różnicowanie |
{{{różnicowanie}}} |
Zapobieganie |
{{{zapobieganie}}} |
Leczenie |
{{{leczenie}}} |
Leki |
{{{leki}}} |
Rokowanie |
{{{rokowanie}}} |
Zapadalność |
{{{zapadalność}}} |
Śmiertelność |
{{{śmiertelność}}} |
Klasyfikacje | |
ICD-11 |
{{{ICD11}}} |
ICD-10 | |
DSM-5 |
{{{DSM-5}}} |
DSM-IV |
{{{DSM-IV}}} |
Nekrofilia (gr. νεκρός <nekrós> – martwy, φιλία <filía> – miłość; ang. necrophilia; inne nazwy: tanatofilia, nekrolagnia) – zaburzenie preferencji seksualnych; stan, w którym bodźcem stymulującym seksualnie mogą być jedynie ludzkie zwłoki. Skłonność ta może być jednak wygeneralizowana do wszystkich obiektów, które danej jednostce kojarzą się ze śmiercią bądź zwłokami (np. śpiące osoby).
O przypadkach nekrofilii wspominał już Herodot, choć sama nazwa została wprowadzona przez H. Guislaina w połowie XIX w.
- Jest szczególnym rodzajem fetyszyzmu, w którym rolę fetyszu odgrywają zwłoki ludzkie.
- Zaburzenie to może być skojarzone ze skłonnościami sadystycznymi.
- Trzecią grupę osób, u których można diagnozować nekrofilię są osoby zawodowo kontaktujące się ze zwłokami, dla których profanacja zwłok może być wynikiem głodu seksualnego lub zastępczym działaniem seksualnym. Rysy nekrofilne mogą przejawiać się w skłonności do praktyk ze śpiącymi lub nieprzytomnymi (cechy tanatofilii). Profanacja zwłok w celach seksualnych może wiązać się także z: alkoholizmem, deficytem intelektualnym oraz zaburzeniami psychicznymi (jak schizofrenia czy nerwica natręctw).
W 1959 r. Spoerri zebrał 47 przypadków nekrofilii opisanych w całej literaturze światowej, z czego 3 nekrofilii właściwej czyli spółkowania ze zwłokami. Z terenu Polski znany jest przypadek Edmunda Kolanowskiego, m.in. profanującego wykradzione zwłoki poprzez wycinanie ich narządów płciowych, mordercy trzech kobiet, skazanego na karę śmierci w 1986 r.
W 2012 roku w Egipcie do parlamentu wniesiony został projekt zmiany w prawie, depenalizujący współżycie ze zmarłą żoną. Autorem takiej koncepcji jest islamski kleryk, Zamzani Abdul Bari, twierdzący, że małżeństwo jest ważne także po śmierci[3].
- ↑ ICD-10. V rozdział. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne.. Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, 2000. ISBN 83-85688-25-0.
- ↑ Kryteria diagnostyczne wg DSM-IV-TR. Wrocław: Urban&Partner, 2000. ISBN 978-83-7609-000-9.
- ↑ Anissa Haddadi: Egypt: Uproar at ‘Sex with Dead Wife Law'. International Business Times, 2012-04-26. [dostęp 2012-05-06].
Pojęcia związane z nekrofilią
- nekrofagia – zjadanie zwłok
- nekromania – fascynacja śmiercią i zmarłymi, pozbawiona charakteru erotycznego