Piotr Szubarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Piotr Szubarczyk
Zawód, zajęcie	historyk
Narodowość	Polska
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:15, 30 mar 2015

Piotr Szubarczyk – polski historyk, nauczyciel, publicysta.

Życiorys

W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie Spójnia Gdańsk. Uzyskał II kategorię szachową. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach Studenckiego Komitetu Solidarności, Ruchu Młodej Polski, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki zbrodni katyńskiej. Pracował jako nauczyciel w szkoły średniej w Bolesławowie. Został delegatem na I Zjazd Regionalny "Solidarności". Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w Goręczynie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady gminy Goręczyno. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w „Naszym Dzienniku”. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku.

Był konsultantem przy produkcji spektaklu Teatru Telewizji pt. Inka 1946 z 2007 autorstwa Wojciecha Tomczyka, w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz, poświęconego Danucie Siedzikównie ps. „Inka”^[1] oraz filmu dokumentalnego pt. Dywizja nastolatków z 2008 w reżyserii Aliny Czerniakowskiej.

Na wniosek byłych więźniów politycznych Prezydent RP przyznał mu 1 kwietnia 2011 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski”^[2]^[3].

Jego żoną została Hanna, z którą ma synów Stefana i Tadeusza oraz córkę Katarzynę.

Publikacje

Sierakowice na Kaszubach (2006, współautor: Czesław Pobłocki)
"Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba...": Danuta Siedzikówna „Inka” (*3 IX 1928 +28 VIII 1946) (2008)
W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach 1917-1956 (2010)
Czerwona apokalipsa. Agresja Związku Sowieckiego na Polskę i jej konsekwencje (2014)

↑ INKA 1946. filmpolski.pl. [dostęp 2012-02-28]. (pol.).
↑ M.P. z 2011 r. nr 63, poz. 595
↑ Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56. prezydent.pl, 3 października 2011. [dostęp 25 marca 2015].

Bibliografia

Leśnicy i drzewiarze z Pomorza i Kujaw – ofiary zbrodni katyńskiej. Toruń: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Toruniu / Polskie Towarzystwo Leśne Oddział w Toruniu, 2013, s. 33. ISBN 978-83-88245-94-7.
Z Piotrem Szubarczykiem, pracownikiem Oddziału Gdańskiego Biura Edukacji Publicznej IPN, jego żoną Hanną i synem Tadeuszem rozmawia Mariusz Bober. dlapolski.pl, 27 marca 2009. [dostęp 25 marca 2015].
Piotr Szubarczyk – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 25 marca 2015].

[1] INKA 1946. filmpolski.pl. [dostęp 2012-02-28]. (pol.).

[2] M.P. z 2011 r. nr 63, poz. 595

[3] Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56. prezydent.pl, 3 października 2011. [dostęp 25 marca 2015].

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 44: / Linia 44: @@
 == Życiorys ==
-W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie [[Spójnia Gdańsk]]. Uzyskał [[Tytuły i kategorie szachowe|II kategorię szachową]]. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytetu Gdańskiego]]. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach [[Studencki Komitet Solidarności|Studenckiego Komitetu Solidarności]], [[Ruch Młodej Polski|Ruchu Młodej Polski]], [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]]. Pracował jako nauczyciel w szkoły średniej w [[Bolesławowo (powiat starogardzki)|Bolesławowie]]. Został delegatem na I Zjazd Regionalny [[NSZZ Solidarność|"Solidarności"]]. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w [[Goręczyn]]ie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady [[Gmina Goręczyno|gminy Goręczyno]]. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m. in. w [[Nasz Dziennik|„Naszym Dzienniku”]]. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w Gdańsku.
+W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie [[Spójnia Gdańsk]]. Uzyskał [[Tytuły i kategorie szachowe|II kategorię szachową]]. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytetu Gdańskiego]]. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach [[Studencki Komitet Solidarności|Studenckiego Komitetu Solidarności]], [[Ruch Młodej Polski|Ruchu Młodej Polski]], [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]]. Pracował jako nauczyciel w szkoły średniej w [[Bolesławowo (powiat starogardzki)|Bolesławowie]]. Został delegatem na I Zjazd Regionalny [[NSZZ Solidarność|"Solidarności"]]. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w [[Goręczyn]]ie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady [[Gmina Goręczyno|gminy Goręczyno]]. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w [[Nasz Dziennik|„Naszym Dzienniku”]]. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w Gdańsku.
-Był konsultantem przy produkcji spektaklu [[Teatr Telewizji|Teatru Telewizji]] pt. ''[[Inka 1946]]'' z 2007 autorstwa [[Wojciech Tomczyk|Wojciecha Tomczyka]], w reżyserii [[Natalia Koryncka-Gruz|Natalii Korynckiej-Gruz]], poświęconego [[Danuta Siedzikówna|Danucie Siedzikównej ps. „Inka”]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/525013 | tytuł = INKA 1946 | data dostępu = 2012-02-28 | opublikowany = filmpolski.pl | język = pl}}</ref> oraz filmu dokumentalnego pt. [[Dywizja nastolatków (film)|Dywizja nastolatków]] z 2008 w reżyserii [[Alina Czerniakowska|Aliny Czerniakowskiej]].
+Był konsultantem przy produkcji spektaklu [[Teatr Telewizji|Teatru Telewizji]] pt. ''[[Inka 1946]]'' z 2007 autorstwa [[Wojciech Tomczyk|Wojciecha Tomczyka]], w reżyserii [[Natalia Koryncka-Gruz|Natalii Korynckiej-Gruz]], poświęconego [[Danuta Siedzikówna|Danucie Siedzikównie ps. „Inka”]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/525013 | tytuł = INKA 1946 | data dostępu = 2012-02-28 | opublikowany = filmpolski.pl | język = pl}}</ref> oraz filmu dokumentalnego pt. [[Dywizja nastolatków (film)|Dywizja nastolatków]] z 2008 w reżyserii [[Alina Czerniakowska|Aliny Czerniakowskiej]].
 Na wniosek byłych więźniów politycznych Prezydent RP przyznał mu 1 kwietnia 2011 [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] za „wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski”<ref>{{Monitor Polski|rok=2011|numer=63|pozycja=595}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.prezydent.pl/aktualnosci/ordery-i-odznaczenia/art,999,odznaczenia-dla-mlodocianych-wiezniow-politycznych-1944-56.html|tytuł=Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56|data=3 października 2011|opublikowany=prezydent.pl|data dostępu=25 marca 2015}}</ref>.