Suwerenność ludu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Skonsultujcie sie z jakims konstytucjonalista bo wprowadzacie ludzi w blad. Suwerrenosc ludu nei jest tym samym cos suwerrennosc narodowa |
tak, ale tutaj jest mowa o suwerenności narodu, a nie narodowej (to nie jest to samo). W języku polskim lud i naród są częściowymi synonimami (por. lud) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Suwerenność ludu''' |
'''Suwerenność ludu''' lub '''suwerenność narodu''' – doktryna, zgodnie z którą [[lud]], rozumiany jako polityczna wspólnota obywateli ([[obywatelstwo]]), jest [[suweren (społeczeństwo)|suwerenem]] w [[państwo|państwie]] i od niego wywodzi się [[legitymizacja]] [[władza|władzy]]. Zasada suwerenności ludu jest jedną z podstawowych zasad [[Demokracja|ustroju demokratycznego]]. |
||
Doktryna suwerenności ludu ukształtowała się w opozycji do idei [[legitymizm|legitymistycznych]] wywodzących władzę od [[Bóg|Boga]] ([[boskie prawo królów]]). Spór o uzasadnienie i pochodzenie władzy był jedną z zasadniczych kwestii europejskiej, nowożytnej filozofii politycznej. |
Doktryna suwerenności ludu ukształtowała się w opozycji do idei [[legitymizm|legitymistycznych]] wywodzących władzę od [[Bóg|Boga]] ([[boskie prawo królów]]). Spór o uzasadnienie i pochodzenie władzy był jedną z zasadniczych kwestii europejskiej, nowożytnej filozofii politycznej. |
||
Wersja z 14:49, 6 lis 2015
Suwerenność ludu lub suwerenność narodu – doktryna, zgodnie z którą lud, rozumiany jako polityczna wspólnota obywateli (obywatelstwo), jest suwerenem w państwie i od niego wywodzi się legitymizacja władzy. Zasada suwerenności ludu jest jedną z podstawowych zasad ustroju demokratycznego.
Doktryna suwerenności ludu ukształtowała się w opozycji do idei legitymistycznych wywodzących władzę od Boga (boskie prawo królów). Spór o uzasadnienie i pochodzenie władzy był jedną z zasadniczych kwestii europejskiej, nowożytnej filozofii politycznej.
Sposób sprawowania suwerenności przez lud jest przedmiotem sporu teoretyków i filozofów politycznych.
Przyjęcie zasady suwerenności ludu niekoniecznie musi się też wiązać z demokratyzacją. Thomas Hobbes wskazywał, że chociaż władza wywodzi się od ludu, to zawsze musi być sprawowana przez reprezentantów. Reprezentowane jednostki nie mają wpływu na politykę i poza skrajnymi przypadkami nie mogą się jej sprzeciwiać. Ta idea absolutnej reprezentacji mogła więc stanowić podstawę legitymizacji monarchii czy władzy autorytarnej[1].
W demokracji wymaga się, aby suwerenność ludu była sprawowana bądź bezpośrednio, bądź przez wybieranych okresowo reprezentantów:
- demokracja bezpośrednia to przykład suwerenności ludu sprawowanej bezpośrednio
- demokracja pośrednia (przedstawicielska) to przykład suwerenności ludu sprawowanej pośrednio (przez przedstawicieli)
Formą sprawowania suwerenności ludu jest np. weto ludowe.
- ↑ Margaret Canovan: Lud. Warszawa: Sic!, 2008, s. 129.