Jan Hińcza z Rogowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m źródła/przypisy, linki zewnętrzne
m szablon
Linia 21: Linia 21:


Był najmłodszym synem [[Hińcza z Rogowa|Hińczy z Rogowa]]. W 1427 przebywał na dworze króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] gdzie został oskarżony o romans z królową [[Sonka Holszańska|Sonką Holszańską]]<ref>Bożena Czwojdrak 'Jan Hińcza z Rogowa- rycerz królowej Zofii" [w] "Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczpospolitej XV-XVIII wieku" wyd. Zamek Królewski na Wawelu 2006</ref>.
Był najmłodszym synem [[Hińcza z Rogowa|Hińczy z Rogowa]]. W 1427 przebywał na dworze króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] gdzie został oskarżony o romans z królową [[Sonka Holszańska|Sonką Holszańską]]<ref>Bożena Czwojdrak 'Jan Hińcza z Rogowa- rycerz królowej Zofii" [w] "Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczpospolitej XV-XVIII wieku" wyd. Zamek Królewski na Wawelu 2006</ref>.
Następnie związał się z [[Husytyzm w Polsce|ruchem husyckim]] kierowanym przez [[Spytko III z Melsztyna|Spytka z Melsztyna]]. Opuścił go jednak przed decydująca walką i przeszedł na stronę przeciwną. W 1439 w czasie bitwy pod Grotnikami dowodził wojskami atakującymi obóz husytów w zakolu Nidy<ref>Tadeusz Manteuffel, ''Historia Polski. Tam I do roku 1764''. Warszawa 1958, s. 597</ref>.
Następnie związał się z [[Husytyzm w Polsce|ruchem husyckim]] kierowanym przez [[Spytko III z Melsztyna|Spytka z Melsztyna]]. Opuścił go jednak przed decydująca walką i przeszedł na stronę przeciwną. W 1439 w czasie bitwy pod Grotnikami dowodził wojskami atakującymi obóz husytów w zakolu Nidy<ref>Tadeusz Manteuffel, ''Historia Polski. Tam I do roku 1764''. Warszawa 1958, s. 597</ref>.
{{Osobny artykuł|Bitwa pod Grotnikami}}
W 1440 towarzyszył [[Władysław III Warneńczyk|Władysławowi Warneńczykowi]] w podróży na Węgry. W latach 1447-1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443-1452 był kasztelanem [[Rozprza (województwo łódzkie)|rozpierskim]]. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego,jako rycerz i dyplomata brał udział w [[Wojna trzynastoletnia|wojnie trzynastoletniej]] wraz z [[Mikołaj Szarlejski|Mikołajem Szarlejskim]] włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierzowi]] w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim<ref>"Hińcza z Rogowa (zm.1473) kasztelan sandomierski [w] Polski Słownik Biograficzny t.9 wyd.1961 str.521</ref>. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445-1473 zarządzał [[Zamek w Mirowie|zamkiem w Mirowie]] mianując burgrabiów<ref>"Urzędnicy łęczyccy, sieradzccy i wieluńscy XIII-XV w" spisy oprac.Janusz Bieniak, Alicja Szymczakowa. Wyd. Wrocław 1985 str.154</ref>. Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji. W 1459 rozpoczął budowę [[Kaplica Hinczy z Rogowa na Wawelu|rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu]]. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała [[Zbigniew Oleśnicki|Zbigniewa Oleśnickiego]] wspierał finansowo budowę [[Kościół św. Bernardyna w Krakowie|kościoła Bernardynów na Stradomiu]]. Dla Bernardynek ufundował drewniany [[Kościół św. Agnieszki w Krakowie|kościół św. Agnieszki]]. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w [[Krzepice|Krzepicach]] klasztoru kanoników laterańskich<ref>http://www.swietyjakubkrzepice.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=27&Itemid=2</ref>. W Kole przy [[Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole|Kosciele Powyższenia Krzyża Świętego]] ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej<ref>Janina Kalinowska "Jan Hińcza z Rogowa i jego działalność fundacyjna na dworze pierwszych Jagiellonów" [w] Analecta Cracoviensia t. 19 (1987) str. 319-341 </ref>. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528).
W 1440 towarzyszył [[Władysław III Warneńczyk|Władysławowi Warneńczykowi]] w podróży na Węgry. W latach 1447-1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443-1452 był kasztelanem [[Rozprza (województwo łódzkie)|rozpierskim]]. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego,jako rycerz i dyplomata brał udział w [[Wojna trzynastoletnia|wojnie trzynastoletniej]] wraz z [[Mikołaj Szarlejski|Mikołajem Szarlejskim]] włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierzowi]] w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim<ref>"Hińcza z Rogowa (zm.1473) kasztelan sandomierski [w] Polski Słownik Biograficzny t.9 wyd.1961 str.521</ref>. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445-1473 zarządzał [[Zamek w Mirowie|zamkiem w Mirowie]] mianując burgrabiów<ref>"Urzędnicy łęczyccy, sieradzccy i wieluńscy XIII-XV w" spisy oprac.Janusz Bieniak, Alicja Szymczakowa. Wyd. Wrocław 1985 str.154</ref>. Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji. W 1459 rozpoczął budowę [[Kaplica Hinczy z Rogowa na Wawelu|rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu]]. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała [[Zbigniew Oleśnicki|Zbigniewa Oleśnickiego]] wspierał finansowo budowę [[Kościół św. Bernardyna w Krakowie|kościoła Bernardynów na Stradomiu]]. Dla Bernardynek ufundował drewniany [[Kościół św. Agnieszki w Krakowie|kościół św. Agnieszki]]. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w [[Krzepice|Krzepicach]] klasztoru kanoników laterańskich<ref>http://www.swietyjakubkrzepice.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=27&Itemid=2</ref>. W Kole przy [[Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole|Kosciele Powyższenia Krzyża Świętego]] ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej<ref>Janina Kalinowska "Jan Hińcza z Rogowa i jego działalność fundacyjna na dworze pierwszych Jagiellonów" [w] Analecta Cracoviensia t. 19 (1987) str. 319-341 </ref>. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528).


Wersja z 10:47, 14 wrz 2016

Jan Hińcza
Herb rodowy
Herb Działosza
Data urodzenia

1405-1410

Data śmierci

29 września 1473

Rodzice

Hińcza z Rogowa

Wojny i bitwy

Bitwa pod Grotnikami

Administracja

podskarbi koronny, kasztelan sandomierski

Jan Hińcza z Rogowa herbu Działosza (ur. pomiędzy 1405 a 1410, zm. 29 września 1473) – podskarbi koronny, kasztelan sandomierski.

Był najmłodszym synem Hińczy z Rogowa. W 1427 przebywał na dworze króla Władysława Jagiełły gdzie został oskarżony o romans z królową Sonką Holszańską[1]. Następnie związał się z ruchem husyckim kierowanym przez Spytka z Melsztyna. Opuścił go jednak przed decydująca walką i przeszedł na stronę przeciwną. W 1439 w czasie bitwy pod Grotnikami dowodził wojskami atakującymi obóz husytów w zakolu Nidy[2].

 Osobny artykuł: Bitwa pod Grotnikami.

W 1440 towarzyszył Władysławowi Warneńczykowi w podróży na Węgry. W latach 1447-1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443-1452 był kasztelanem rozpierskim. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego,jako rycerz i dyplomata brał udział w wojnie trzynastoletniej wraz z Mikołajem Szarlejskim włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi Kazimierzowi w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim[3]. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445-1473 zarządzał zamkiem w Mirowie mianując burgrabiów[4]. Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji. W 1459 rozpoczął budowę rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała Zbigniewa Oleśnickiego wspierał finansowo budowę kościoła Bernardynów na Stradomiu. Dla Bernardynek ufundował drewniany kościół św. Agnieszki. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w Krzepicach klasztoru kanoników laterańskich[5]. W Kole przy Kosciele Powyższenia Krzyża Świętego ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej[6]. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528).

  1. ↑ Bożena Czwojdrak 'Jan Hińcza z Rogowa- rycerz królowej Zofii" [w] "Faworyci i opozycjoniści. Król a elity polityczne w Rzeczpospolitej XV-XVIII wieku" wyd. Zamek Królewski na Wawelu 2006
  2. ↑ Tadeusz Manteuffel, Historia Polski. Tam I do roku 1764. Warszawa 1958, s. 597
  3. ↑ "Hińcza z Rogowa (zm.1473) kasztelan sandomierski [w] Polski Słownik Biograficzny t.9 wyd.1961 str.521
  4. ↑ "Urzędnicy łęczyccy, sieradzccy i wieluńscy XIII-XV w" spisy oprac.Janusz Bieniak, Alicja Szymczakowa. Wyd. Wrocław 1985 str.154
  5. ↑ http://www.swietyjakubkrzepice.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=27&Itemid=2
  6. ↑ Janina Kalinowska "Jan Hińcza z Rogowa i jego działalność fundacyjna na dworze pierwszych Jagiellonów" [w] Analecta Cracoviensia t. 19 (1987) str. 319-341
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Hińcza_z_Rogowa&oldid=46820562”