Pokój frankfurcki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełnienie za J. Krasuski "Historia Niemiec" |
link do "kontrybucja" |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Pokój frankfurcki''' – [[traktat pokojowy]] zawarty [[10 maja]] [[1871]] we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], kończący [[Wojna francusko-pruska|wojnę francusko-pruską]]. |
'''Pokój frankfurcki''' – [[traktat pokojowy]] zawarty [[10 maja]] [[1871]] we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], kończący [[Wojna francusko-pruska|wojnę francusko-pruską]]. |
||
Po [[Bitwa pod Sedanem|klęsce pod Sedanem]] i proklamowaniu [[III Republika Francuska|III Republiki]] przegrana Francji była przesądzona. 28 stycznia 1871 zawarte zostało zawieszenie broni, a [[26 lutego]] w [[Wersal]]u podpisano [[preliminaria pokojowe]]. Negocjacje pokojowe z rządem [[Louis Adolphe Thiers|Louisa Thiersa]] zakończyły się ostatecznie 10 maja zawarciem traktatu pokojowego we Frankfurcie. W wyniku jego postanowień Francja utraciła na rzecz [[Cesarstwo Niemieckie|zjednoczonych Niemiec]] [[Alzacja|Alzację]] i część [[Lotaryngia|Lotaryngii]]. Zgodnie ze stanowiskiem Bismarcka pozostawiono jej natomiast miasto [[Belfort]] ([[Metz]], co do którego losów Bismarck również żywił wahania, włączono ostatecznie do Niemiec), w zamian za co zgodzono się na ''wyrównanie granicy wzdłuż zachodnich krańców kantonów [[Cattenom]] i [[Thionville]]''. Na Francję nałożono kontrybucję w wysokości 5 miliardów franków w złocie, z obowiązkiem spłaty do 2 marca 1874<ref>Spłaconej ostatecznie przed terminem, bo już 5 września 1873 roku.</ref>. Ustalono także sposoby płatności i harmonogram wycofywania się armii niemieckiej. Jednym z zapisów traktatu było też postanowienie o organizacji [[defilada|defilady]] wojsk niemieckich na paryskich [[Avenue des Champs-Élysées|Polach Elizejskich]]. |
Po [[Bitwa pod Sedanem|klęsce pod Sedanem]] i proklamowaniu [[III Republika Francuska|III Republiki]] przegrana Francji była przesądzona. 28 stycznia 1871 zawarte zostało zawieszenie broni, a [[26 lutego]] w [[Wersal]]u podpisano [[preliminaria pokojowe]]. Negocjacje pokojowe z rządem [[Louis Adolphe Thiers|Louisa Thiersa]] zakończyły się ostatecznie 10 maja zawarciem traktatu pokojowego we Frankfurcie. W wyniku jego postanowień Francja utraciła na rzecz [[Cesarstwo Niemieckie|zjednoczonych Niemiec]] [[Alzacja|Alzację]] i część [[Lotaryngia|Lotaryngii]]. Zgodnie ze stanowiskiem Bismarcka pozostawiono jej natomiast miasto [[Belfort]] ([[Metz]], co do którego losów Bismarck również żywił wahania, włączono ostatecznie do Niemiec), w zamian za co zgodzono się na ''wyrównanie granicy wzdłuż zachodnich krańców kantonów [[Cattenom]] i [[Thionville]]''. Na Francję nałożono [[kontrybucja|kontrybucję]] w wysokości 5 miliardów franków w złocie, z obowiązkiem spłaty do 2 marca 1874<ref>Spłaconej ostatecznie przed terminem, bo już 5 września 1873 roku.</ref>. Ustalono także sposoby płatności i harmonogram wycofywania się armii niemieckiej. Jednym z zapisów traktatu było też postanowienie o organizacji [[defilada|defilady]] wojsk niemieckich na paryskich [[Avenue des Champs-Élysées|Polach Elizejskich]]. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 20:20, 12 lut 2017
Pokój frankfurcki – traktat pokojowy zawarty 10 maja 1871 we Frankfurcie nad Menem, kończący wojnę francusko-pruską.
Po klęsce pod Sedanem i proklamowaniu III Republiki przegrana Francji była przesądzona. 28 stycznia 1871 zawarte zostało zawieszenie broni, a 26 lutego w Wersalu podpisano preliminaria pokojowe. Negocjacje pokojowe z rządem Louisa Thiersa zakończyły się ostatecznie 10 maja zawarciem traktatu pokojowego we Frankfurcie. W wyniku jego postanowień Francja utraciła na rzecz zjednoczonych Niemiec Alzację i część Lotaryngii. Zgodnie ze stanowiskiem Bismarcka pozostawiono jej natomiast miasto Belfort (Metz, co do którego losów Bismarck również żywił wahania, włączono ostatecznie do Niemiec), w zamian za co zgodzono się na wyrównanie granicy wzdłuż zachodnich krańców kantonów Cattenom i Thionville. Na Francję nałożono kontrybucję w wysokości 5 miliardów franków w złocie, z obowiązkiem spłaty do 2 marca 1874[1]. Ustalono także sposoby płatności i harmonogram wycofywania się armii niemieckiej. Jednym z zapisów traktatu było też postanowienie o organizacji defilady wojsk niemieckich na paryskich Polach Elizejskich.
- ↑ Spłaconej ostatecznie przed terminem, bo już 5 września 1873 roku.
Bibliografia
- Wiesław Dobrzycki: Geneza, funkcjonowanie i upadek systemu wiedeńskiego. W: Wiesław Dobrzycki: Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945. Wyd. X. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, 2007, s. 66-67. ISBN 978-83-7383-062-2.