Gieorgij Szpagin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
kat., bibliografia |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Cytuj książkę | nazwisko= | imię= | autor= Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak| inni= | tytuł= Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku) | data=| wydawca= Wydawnictwo „WIS” | miejsce= Warszawa 1994| isbn =83-86028-01-7 | strony=221}} |
* {{Cytuj książkę | nazwisko= | imię= | autor= Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak| inni= | tytuł= Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku) | data=| wydawca= Wydawnictwo „WIS” | miejsce= Warszawa 1994| isbn =83-86028-01-7 | strony=221}} |
||
* http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=9759 (ros.) |
|||
{{SORTUJ:Szpagin, Gieorgij}} |
{{SORTUJ:Szpagin, Gieorgij}} |
||
[[Kategoria:Bohaterowie Pracy Socjalistycznej]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1897]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1897]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1952]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1952]] |
||
Wersja z 17:01, 14 sie 2017
| |
| Data urodzenia |
29 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 lutego 1952 |
Gieorgij Siemionowicz Szpagin (ros. Георгий Семёнович Шпагин, ur. 29 kwietnia 1897[1], zm. 6 lutego 1952) – Rosjanin, radziecki konstruktor broni strzeleckiej.
Szpagin urodził się we wsi Klucznikowo w guberni włodzimierskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu jedynie 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas I wojny światowej w 1916 został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu rusznikarskiego, gdzie uzyskał specjalność rusznikarza i zapoznał się z konstrukcją broni.
W 1920 podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji karabinów maszynowych, którego kierownikiem był znany konstruktor broni Wasilij Diegtariow. Wykazując talent, Szpagin w 1922 został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5 mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego km-u DT 7,62 mm.
Szpagin następnie opracował ulepszony układ zasilania w amunicję dla wielkokalibrowego karabinu maszynowego (wkm) DK Diegtariewa kal. 12,7 mm, który wcześniej produkowany był w małych seriach z powodu niskiej szybkostrzelności wynikającej z małych magazynków 30-nabojowych. Szpagin wyposażył wkm DK w bębnowy donośnik umożliwiający zasilanie taśmowe. Zmodernizowany wkm został przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1939 i skierowany do masowej produkcji pod oznaczeniem DSzK (Diegtariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj – Wielkokalibrowy Diegtariowa i Szpagina), stając się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u.
W 1941 Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni – pistolet maszynowy PPSz, popularną „pepeszę”, produkowany w liczbie 5,5 miliona sztuk podczas II wojny światowej, stanowiący podstawową broń tej klasy Armii Czerwonej. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony orderem Lenina i Nagrodą Stalinowską. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.
Oprócz broni strzeleckiej Szpagin skonstruował w 1943 roku rakietnicę oświetlającą OPSz-1 i udany pistolet sygnałowy SPSz, za który został odznaczony drugim orderem Lenina.
- ↑ Ciepliński i Woźniak w swojej książce podają datę 17.04.1897
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa 1994: Wydawnictwo „WIS”, s. 221. ISBN 83-86028-01-7.
- http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=9759 (ros.)