Ekopark Wschodni

Ekopark Wschodni – użytek ekologiczny zlokalizowany w Kołobrzegu, w granicach Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego. Powołany został przez miasto Kołobrzeg w 1996 roku. Zajmuje powierzchnię 381 ha (m.in. Bagicz, Podczele). Obiekt cenny ze względu na walory krajobrazowe, geomorfologiczne, faunistyczne i florystyczne.

Zasadniczym elementem użytku była niecka słonawych torfowisk "Solne Bagno". Obszar znajduje się w wykazie ostoi ptaków europejskiej sieci obszarów chronionych.

Odnotowano tu występowanie wielu gatunków ptaków. Występują m.in. perkoz rdzawoszyi, bąk, kormoran, brodziec czy czapla. Do spotykanych tu gatunków flory należą: grążel żółty, grzybień biały, rosiczka okrągłolistna i aster solny. W ekoparku swoje gniazda budują występujące licznie na kołobrzeskiej plaży łabędzie nieme. Na tym terenie żyją też tysiące żab.

24 marca 2010 roku w Ekoparku nastąpiła katastrofa ekologiczna. Olbrzymi napór wody zgromadzonej w Ekoparku po wiosennych roztopach spowodował przerwanie wału z wydm na wysokości kładki rowerowej. Woda stworzyła wyrwę o szerokości około 55-60 metrów oraz zniszczyła drewniany most, który był częścią ścieżki rowerowej. W miesiąc po katastrofie cała woda z chronionego obszaru uszła

Granice

Granice Ekoparku Wschodniego stanowią:

• od wschodu: granica gminy miejskiej Kołobrzeg oraz zachodnia granica osiedla mieszkaniowego Podczele,
• od południa: szosa i tor kolejowy Kołobrzeg – Koszalin, z wyłączeniem zespołu sanatoryjno – wczasowego w Podczelu, gruntów ornych między szosą Kołobrzeg – Koszalin a torem kolejowym Kołobrzeg – Koszalin i wschodnią granicą złoża borowiny,
• od zachodu: granica torfowiska Solne Bagno, złoża borowiny leczniczej
• od północy: plaża Morza Bałtyckiego