Johann Gropper: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
Boty
536 211 edycji
m bot aktualizuje linki zewnętrzne – ZDBOT
Linia 1: Linia 1:
{{Duchowny infobox
[[Plik:Johann Gropper.jpg|thumb|right|Kardynał Jan Gropper, portret z 1555]]
|imię i nazwisko = Jan Gropper

|imię i nazwisko oryginalne =
|imię przybrane =
|imię przybrane oryginalne =
|tytuł = kardynał diakon
|grafika = Johann Gropper.jpg
|opis grafiki =
|herb =
|dewiza =
|dewiza - j. polski =
|państwo =
|wariant flagi =
|data urodzenia = 24 lutego 1503
|miejsce urodzenia = [[Soest]]
|data śmierci = 13 marca 1559
|miejsce śmierci = [[Rzym]]
|1. funkcja =
|1. funkcja - okres =
|2. funkcja =
|2. funkcja - okres =
|wyznanie = [[katolicyzm]]
|kościół = [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]]
|inkardynacja =
|data ślubów zakonnych =
|data diakonatu =
|data ordynacji =
|data święceń =
|data nominacji =
|data sakry =
|data patriarchatu =
|data kreacji = 20 grudnia 1555
|papież kreujący = [[Paweł IV (papież)|Paweł IV]]
|kościół tytularny = S. Lucia in Silice
|data pontyfikatu =
|podpis =
|odznaczenia =
|commons = Category:Johannes Gropper
|wikiźródła =
|wikicytaty =
|wikinews =
|www =
}}
'''Jan Gropper''' (ur. [[24 lutego]] [[1503]] w Soest w [[Nadrenia Północna-Westfalia|Nadrenii Północnej-Westfalii]], zm. [[13 marca]] [[1559]] r. w [[Rzym]]ie), katolicki [[teologia|teolog]], [[Prawo kanoniczne|kanonista]], przeciwnik [[Reformacja|reformacji]].
'''Jan Gropper''' (ur. [[24 lutego]] [[1503]] w Soest w [[Nadrenia Północna-Westfalia|Nadrenii Północnej-Westfalii]], zm. [[13 marca]] [[1559]] r. w [[Rzym]]ie), katolicki [[teologia|teolog]], [[Prawo kanoniczne|kanonista]], przeciwnik [[Reformacja|reformacji]].


Od [[1516]] studiował w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] filozofię i prawo, w [[1525]] uzyskał doktorat z prawa. Prawdopodobnie w tym samym roku przyjął [[święcenia kapłańskie]]. W [[1526]] r. został kanclerzem arcybiskupiego księstwa kolońskiego, w [[1525]] oficjałem kanonika Hermana z Neuenahr, w [[1527]] scholastykiem St. Gereon, w [[1529]] był przez krótki czas profesorem prawa na uniwersytecie w Kolonii, w [[1532]] kanonikiem, w [[1533]] scholastykiem a wreszcie w [[1543]] dziekanem [[kapituła|kapituły]] w Xanten, a także tamtejszym proboszczem. Od [[1547]] był prepozytem i [[Archidiakon|archidiakonem]] [[Bonn|bońskim]].
Od [[1516]] studiował w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] filozofię i prawo, w [[1525]] uzyskał doktorat z prawa. Prawdopodobnie w tym samym roku przyjął [[Sakrament święceń|święcenia kapłańskie]]. W [[1526]] r. został kanclerzem arcybiskupiego księstwa kolońskiego, w [[1525]] oficjałem kanonika Hermana z Neuenahr, w [[1527]] scholastykiem St. Gereon, w [[1529]] był przez krótki czas profesorem prawa na uniwersytecie w Kolonii, w [[1532]] kanonikiem, w [[1533]] scholastykiem a wreszcie w [[1543]] dziekanem [[kapituła|kapituły]] w Xanten, a także tamtejszym proboszczem. Od [[1547]] był prepozytem i [[archidiakon]]em [[Bonn|bońskim]].


W 1529 brał udział w [[sejm Rzeszy w Spirze#Sejm Rzeszy 1529 roku|sejmie Rzeszy w Spirze]], a w [[1530]] w sejmie w [[Augsburg]]u jak przedstawiciel biskup [[Münster]]. Był związany z [[Erazm z Rotterdamu|Erazmem z Rotterdamu]] i uważany za jednego z jego zwolenników.
W 1529 brał udział w [[sejm Rzeszy w Spirze#Sejm Rzeszy 1529 roku|sejmie Rzeszy w Spirze]], a w [[1530]] w sejmie w [[Augsburg]]u jako przedstawiciel biskup [[Münster]]u. Był związany z [[Erazm z Rotterdamu|Erazmem z Rotterdamu]] i uważany za jednego z jego zwolenników.


Przyczynił się do reformy i usprawnienia świeckiej administracji księstwa arcybiskupiego Kolonii i kodyfikacji praw krajowych tego księstwa. Zorganizował [[synod]] prowincjalny w Kolonii, który odbył się w marcu [[1536]]. Wydając drukiem jego statuty, dołączył do nich opracowaną przez siebie ''Formula Visitationis'' która była cenną pomocą dla wizytatorów, zwłaszcza w obliczu szerzącej się reformacji oraz ''Enchiridion christiane institutionis'', rodzaj podręcznika nauki katolickiej, który był źródłem inspiracji dla przedtrydenckiej odnowy Kościoła. Zbliżał się w nim do [[Luteranizm|luterańskiej]] nauki o usprawiedliwieniu, jednak odrzucał naukę o powszechnym kapłaństwie broniąc tradycyjnego nauczania o 7 sakramentach i bronił prymatu papieskiego.
Przyczynił się do reformy i usprawnienia świeckiej administracji księstwa arcybiskupiego Kolonii i kodyfikacji praw krajowych tego księstwa. Zorganizował [[synod]] prowincjalny w Kolonii, który odbył się w marcu [[1536]]. Wydając drukiem jego statuty, dołączył do nich opracowaną przez siebie ''Formula Visitationis'' która była cenną pomocą dla wizytatorów, zwłaszcza w obliczu szerzącej się reformacji oraz ''Enchiridion christiane institutionis'', rodzaj podręcznika nauki katolickiej, który był źródłem inspiracji dla przedtrydenckiej odnowy Kościoła. Zbliżał się w nim do [[Luteranizm|luterańskiej]] nauki o usprawiedliwieniu, jednak odrzucał naukę o powszechnym kapłaństwie broniąc tradycyjnego nauczania o 7 sakramentach i bronił prymatu papieskiego.


Przeprowadził reformy w arcybiskupstwie chroniąc je przed [[reformacja|reformacją]] i sekularyzacją. Zalecał wizytacje w parafiach. Wskazywał na konieczność większej gorliwości wśród duchowieństwa, jako najlepszy środek reformy; wydał w tym celu ''Libellus piarum precum''.
Przeprowadził reformy w arcybiskupstwie chroniąc je przed [[reformacja|reformacją]] i sekularyzacją. Zalecał wizytacje w parafiach. Wskazywał na konieczność większej gorliwości wśród duchowieństwa, jako najlepszy środek reformy; wydał w tym celu ''Libellus piarum precum''.


Wspólnie z Juliuszem von von Pflug brał udział w [[1540]] w dysputach teologicznych w Hagenau i na sejmie w [[Wormacja|Wormacji]]. Od [[1540]] wspierał wysiłki cesarza [[Karol V Habsburg|Karola V]] zmierzające do zawarcia ugody z reformatorami na [[Reichstag|sejmach Rzeszy]] w Wormacji, [[Ratyzbona|Ratyzbonie]] w [[1541]] i [[Augsburg]]u w [[1548]] r. Był zwolennikiem kompromisu z nauką [[Marcin Luter|Marcina Lutra]] i [[Filip Melanchton|Filipa Melanchtona]]. Miał znaczy wpływ na redakcję ''[[Interim augsburskie]]go''.
Wspólnie z Juliuszem von von Pflug brał udział w [[1540]] w dysputach teologicznych w Hagenau i na sejmie w [[Wormacja|Wormacji]]. Od [[1540]] wspierał wysiłki cesarza [[Karol V Habsburg|Karola V]] zmierzające do zawarcia ugody z reformatorami na [[Reichstag|sejmach Rzeszy]] w Wormacji, [[Ratyzbona|Ratyzbonie]] w [[1541]] i [[Augsburg]]u w [[1548]] r. Był zwolennikiem kompromisu z nauką [[Marcin Luter|Marcina Lutra]] i [[Filip Melanchton|Filipa Melanchtona]]. Miał znaczy wpływ na redakcję ''[[Interim augsburskie]]go''.


W lutym [[1542]] prowadził wraz z [[Martin Bucer|Marcinem Bucer]] rozmowy o reformach w arcybiskupstwie kolońskim. Jednak gdy będący zwolennikiem reformacji Bucer otrzymał zalecenia od arcybiskupa Hermana Wied by wygłosić ewangelickie kazanie w katedrze w Bonn, stał się przeciwnikiem Bucera. Gdy w [[1543]] r. arcybiskup koloński Herman Wied chciał wprowadzać reformacje w księstwie biskupim i zaprosił do Kolonii Filipa Melanchtona i innych ewangelickich teologów zdecydowanie się temu sprzeciwił i przy pomocy kapituły doprowadził do wygnania ewangelickich kaznodziejów oraz do złożenia arcybiskupa z urzędu w [[1546]] r. Następnie przy pomocy [[Jezuici|jezuitów]] prowadzi rekatolizację biskupstwa.
W lutym [[1542]] prowadził wraz z [[Martin Bucer|Martinem Bucerem]] rozmowy o reformach w arcybiskupstwie kolońskim. Jednak gdy będący zwolennikiem reformacji Bucer otrzymał zalecenia od arcybiskupa Hermana Wied by wygłosić ewangelickie kazanie w katedrze w Bonn, stał się przeciwnikiem Bucera. Gdy w [[1543]] r. arcybiskup koloński Herman Wied chciał wprowadzać reformacje w księstwie biskupim i zaprosił do Kolonii Filipa Melanchtona i innych ewangelickich teologów zdecydowanie się temu sprzeciwił i przy pomocy kapituły doprowadził do wygnania ewangelickich kaznodziejów oraz do złożenia arcybiskupa z urzędu w [[1546]] r. Następnie przy pomocy [[Jezuici|jezuitów]] prowadzi rekatolizację biskupstwa.


Szukając kompromisowych formuł w odniesieniu do teologii protestanckiej sformułował naukę o podwójnym usprawiedliwieniu, która została w 1546 odrzucona przez Sobór Trydencki. W [[1552]] brał udział w obradach tego soboru jako teolog. W [[1555]] [[Paweł IV (papież)|Paweł IV]] kreował go kardynałem. Gropper początkowo odmawiał przyjęcia tej godności, ale ostatecznie papież zmusił go do zaakceptowania tej promocji<ref>{{Cytuj książkę|autor=Ludwig von Pastor|tytuł=History of the Popes|miejsce=Londyn|tom = 14|rok=1924|strony=183-184|isbn=}}</ref>.
Szukając kompromisowych formuł w odniesieniu do teologii protestanckiej sformułował naukę o podwójnym usprawiedliwieniu, która została w 1546 odrzucona przez Sobór Trydencki. W [[1552]] brał udział w obradach tego soboru jako teolog. W [[1555]] [[Paweł IV (papież)|Paweł IV]] kreował go kardynałem. Gropper początkowo odmawiał przyjęcia tej godności, ale ostatecznie papież zmusił go do zaakceptowania tej promocji<ref>{{Cytuj książkę|autor=Ludwig von Pastor|tytuł=History of the Popes|miejsce=Londyn|tom = 14|rok=1924|strony=183-184|isbn=}}</ref>.
Linia 27: Linia 68:
{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}


{{DEFAULTSORT:Gropper Jan}}
{{SORTUJ:Gropper Jan}}
[[Kategoria:Niemieccy kardynałowie]]
[[Kategoria:Niemieccy kardynałowie]]
[[Kategoria:Niemieccy duchowni katoliccy]]
[[Kategoria:Niemieccy duchowni katoliccy]]

Wersja z 20:43, 20 cze 2018

Jan Gropper
kardynał diakon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1503
Soest

Data i miejsce śmierci

13 marca 1559
Rzym

Miejsce pochówku

Santa Maria dell'Anima↗

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

20 grudnia 1555
Paweł IV

Kościół tytularny

S. Lucia in Silice

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Gropper (ur. 24 lutego 1503 w Soest w Nadrenii Północnej-Westfalii, zm. 13 marca 1559 r. w Rzymie), katolicki teolog, kanonista, przeciwnik reformacji.

Od 1516 studiował w Kolonii filozofię i prawo, w 1525 uzyskał doktorat z prawa. Prawdopodobnie w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1526 r. został kanclerzem arcybiskupiego księstwa kolońskiego, w 1525 oficjałem kanonika Hermana z Neuenahr, w 1527 scholastykiem St. Gereon, w 1529 był przez krótki czas profesorem prawa na uniwersytecie w Kolonii, w 1532 kanonikiem, w 1533 scholastykiem a wreszcie w 1543 dziekanem kapituły w Xanten, a także tamtejszym proboszczem. Od 1547 był prepozytem i archidiakonem bońskim.

W 1529 brał udział w sejmie Rzeszy w Spirze, a w 1530 w sejmie w Augsburgu jako przedstawiciel biskup Münsteru. Był związany z Erazmem z Rotterdamu i uważany za jednego z jego zwolenników.

Przyczynił się do reformy i usprawnienia świeckiej administracji księstwa arcybiskupiego Kolonii i kodyfikacji praw krajowych tego księstwa. Zorganizował synod prowincjalny w Kolonii, który odbył się w marcu 1536. Wydając drukiem jego statuty, dołączył do nich opracowaną przez siebie Formula Visitationis która była cenną pomocą dla wizytatorów, zwłaszcza w obliczu szerzącej się reformacji oraz Enchiridion christiane institutionis, rodzaj podręcznika nauki katolickiej, który był źródłem inspiracji dla przedtrydenckiej odnowy Kościoła. Zbliżał się w nim do luterańskiej nauki o usprawiedliwieniu, jednak odrzucał naukę o powszechnym kapłaństwie broniąc tradycyjnego nauczania o 7 sakramentach i bronił prymatu papieskiego.

Przeprowadził reformy w arcybiskupstwie chroniąc je przed reformacją i sekularyzacją. Zalecał wizytacje w parafiach. Wskazywał na konieczność większej gorliwości wśród duchowieństwa, jako najlepszy środek reformy; wydał w tym celu Libellus piarum precum.

Wspólnie z Juliuszem von von Pflug brał udział w 1540 w dysputach teologicznych w Hagenau i na sejmie w Wormacji. Od 1540 wspierał wysiłki cesarza Karola V zmierzające do zawarcia ugody z reformatorami na sejmach Rzeszy w Wormacji, Ratyzbonie w 1541 i Augsburgu w 1548 r. Był zwolennikiem kompromisu z nauką Marcina Lutra i Filipa Melanchtona. Miał znaczy wpływ na redakcję Interim augsburskiego.

W lutym 1542 prowadził wraz z Martinem Bucerem rozmowy o reformach w arcybiskupstwie kolońskim. Jednak gdy będący zwolennikiem reformacji Bucer otrzymał zalecenia od arcybiskupa Hermana Wied by wygłosić ewangelickie kazanie w katedrze w Bonn, stał się przeciwnikiem Bucera. Gdy w 1543 r. arcybiskup koloński Herman Wied chciał wprowadzać reformacje w księstwie biskupim i zaprosił do Kolonii Filipa Melanchtona i innych ewangelickich teologów zdecydowanie się temu sprzeciwił i przy pomocy kapituły doprowadził do wygnania ewangelickich kaznodziejów oraz do złożenia arcybiskupa z urzędu w 1546 r. Następnie przy pomocy jezuitów prowadzi rekatolizację biskupstwa.

Szukając kompromisowych formuł w odniesieniu do teologii protestanckiej sformułował naukę o podwójnym usprawiedliwieniu, która została w 1546 odrzucona przez Sobór Trydencki. W 1552 brał udział w obradach tego soboru jako teolog. W 1555 Paweł IV kreował go kardynałem. Gropper początkowo odmawiał przyjęcia tej godności, ale ostatecznie papież zmusił go do zaakceptowania tej promocji[1].

Ostatnie miesiące życia spędził w Rzymie, podejrzewany o herezję. Mimo śledztwa prowadzonego przez inkwizycję, stał się nieoficjalnym doradcą papieża w sprawach niemieckich. W tym czasie zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Hozjuszem. Na jego pogrzebie mowę żałobną wygłosił sam papież Paweł IV.

Przypisy

  1. ↑ Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. 14. Londyn: 1924, s. 183-184.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johann_Gropper&oldid=53752939”