Frak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Dodano link do angielskiej Wikipedii
Linia 16: Linia 16:
[[Kategoria:Ubrania męskie]]
[[Kategoria:Ubrania męskie]]
[[Kategoria:Umundurowanie wojskowe]]
[[Kategoria:Umundurowanie wojskowe]]
[[en:White tie]]

Wersja z 11:30, 23 cze 2018

Rycina poglądowa fraka
Frak jako strój dworski, czyli jedyna możliwość założenia go w ciągu dnia.

Frak, także white tie[1] – najbardziej elegancki męski strój wieczorowy, używany tylko przy szczególnie uroczystych okazjach, jak np. ślub[2] lub uroczysty bal. Nie należy mylić go z żakietem (jaskółką). Zwyczajowo fraki noszą dyrygenci, zawodowi tancerze podczas turniejów tańca towarzyskiego oraz kelnerzy w eleganckich restauracjach (dla odróżnienia od gości używają czarnych muszek).

Budowa

Składa się z charakterystycznej marynarki o długich połach, porównywanych z ogonem jaskółki. Pomimo że ma z przodu równoległe rzędy guzików, frak nie jest z przodu zapinany. Wyłogi fraka są ozdobione błyszczącą satyną. Do fraka nosi się spodnie bez mankietów, z dwoma lampasami ozdabiającymi szew boczny. Dodatkowo posiadają też szelki.[1] Ważnym elementem stroju jest biała kamizelka z pikowej bawełny i biała usztywniona z przodu koszula z zagiętymi rożkami kołnierzyka. Całość uzupełniać powinna biała muszka, również z pikowej bawełny, czarne lakierki i długie, czarne skarpetki. Do fraka nosi się zegarek na łańcuszku. W kieszonce marynarki biała poszetka[3].

Historia

Około roku 1740 frak stanowił ubiór dzienny, był rozwinięciem ubioru żołnierskiego i angielskiej mieszczańskiej peleryny sukiennej. Od połowy wieku XIX szyje się go niemal wyłącznie z czarnego sukna, od tego czasu frak stał się wyłącznie strojem wieczorowym. Jedynym wyjątkiem kiedy można założyć frak w ciągu dnia jest użycie go jako stroju dworskiego podczas audiencji u króla, królowej, papieża lub na gali orderowej[4].

Przypisy

  1. a b Michał Kędziora, Rzeczowo o modzie męskiej, Kraków: SQN, 2017, s. 74, ISBN 978-83-8129-051-7.
  2. Black tie guide. [dostęp 27 stycznia 2010].
  3. zob. J. Turbasa, ABC męskiej elegancji, Kraków 2001, s. 75
  4. E. Pietkiewicz, Protokół dyplomatyczny, MSZ, Warszawa 1998, s. 260