Gieorgij Szpagin: Różnice pomiędzy wersjami

Gieorgij Siemionowicz Szpagin
Георгий Семёнович Шпагин
Data urodzenia	29 kwietnia 1897
Data i miejsce śmierci	6 lutego 1952 ; Moskwa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 08:16, 7 paź 2018

Gieorgij Siemionowicz Szpagin (ros. Георгий Семёнович Шпагин, ur. 29 kwietnia 1897^[1], zm. 6 lutego 1952) – Rosjanin, radziecki konstruktor broni strzeleckiej.

Szpagin urodził się we wsi Klucznikowo w guberni włodzimierskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas I wojny światowej w 1916 został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu rusznikarskiego, gdzie zapoznał się z konstrukcją broni i uzyskał specjalność rusznikarza.

W 1920 podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji karabinów maszynowych, którego kierownikiem był konstruktor broni Wasilij Diegtariow. Wykazując talent, Szpagin w 1922 został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5 mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego km-u DT 7,62 mm.

Szpagin następnie opracował ulepszony układ zasilania w amunicję dla wielkokalibrowego karabinu maszynowego (wkm) DK Diegtariewa kal. 12,7 mm, który wcześniej produkowany był w małych seriach z powodu niskiej szybkostrzelności wynikającej z małych magazynków 30-nabojowych. Szpagin wyposażył wkm DK w bębnowy donośnik umożliwiający zasilanie taśmowe. Zmodernizowany wkm został przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1939 i skierowany do masowej produkcji pod oznaczeniem DSzK (Diegtariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj – Wielkokalibrowy Diegtariowa i Szpagina), stając się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u.

W 1941 Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni – pistolet maszynowy PPSz, popularną „pepeszę”, wyprodukowany w liczbie 5,5 miliona sztuk podczas II wojny światowej, stanowiący w Armii Czerwonej podstawową broń tej klasy. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony orderem Lenina i Nagrodą Stalinowską. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.

Oprócz broni strzeleckiej Szpagin skonstruował w 1943 roku rakietnicę oświetlającą OPSz-1 i udany pistolet sygnałowy SPSz, za który został odznaczony drugim orderem Lenina.

Przypisy

↑ Ciepliński i Woźniak w swojej książce podają datę 17.04.1897

Bibliografia

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa 1994: Wydawnictwo „WIS”, s. 221. ISBN 83-86028-01-7.
http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=9759 (ros.)

[1] Ciepliński i Woźniak w swojej książce podają datę 17.04.1897

[1]

@@ Linia 16: / Linia 16: @@
 '''Gieorgij Siemionowicz Szpagin''' ({{w języku|ru|Георгий Семёнович Шпагин}}, ur. [[29 kwietnia]] [[1897]]<ref>Ciepliński i Woźniak w swojej książce podają datę 17.04.1897</ref>, zm. [[6 lutego]] [[1952]]) – [[Rosjanie|Rosjanin]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] konstruktor [[broń strzelecka|broni strzeleckiej]].
-Szpagin urodził się we wsi Klucznikowo w guberni włodzimierskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu jedynie 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] w 1916 został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu [[rusznikarstwo|rusznikarskiego]], gdzie uzyskał specjalność rusznikarza i zapoznał się z konstrukcją broni.
+Szpagin urodził się we wsi Klucznikowo w [[gubernia|guberni]] włodzimierskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] w 1916 został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu [[rusznikarstwo|rusznikarskiego]], gdzie zapoznał się z konstrukcją broni i uzyskał specjalność rusznikarza.
-W 1920 podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji [[karabin maszynowy|karabinów maszynowych]], którego kierownikiem był znany konstruktor broni [[Wasilij Diegtiariow|Wasilij Diegtariow]]. Wykazując talent, Szpagin w 1922 został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5&nbsp;mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego [[Karabin maszynowy DP|km-u DT]] 7,62&nbsp;mm.
+W 1920 podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji [[karabin maszynowy|karabinów maszynowych]], którego kierownikiem był konstruktor broni [[Wasilij Diegtiariow|Wasilij Diegtariow]]. Wykazując talent, Szpagin w 1922 został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5&nbsp;mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego [[Karabin maszynowy DP|km-u DT]] 7,62&nbsp;mm.
 Szpagin następnie opracował ulepszony układ zasilania w amunicję dla [[wielkokalibrowy karabin maszynowy|wielkokalibrowego karabinu maszynowego]] (wkm) DK Diegtariewa kal. 12,7&nbsp;mm, który wcześniej produkowany był w małych seriach z powodu niskiej szybkostrzelności wynikającej z małych [[magazynek|magazynków]] 30-nabojowych. Szpagin wyposażył wkm DK w bębnowy donośnik umożliwiający zasilanie taśmowe. Zmodernizowany wkm został przyjęty do uzbrojenia [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] w 1939 i skierowany do masowej produkcji pod oznaczeniem [[Karabin maszynowy DSzK|DSzK]] (''Diegtariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj'' – Wielkokalibrowy Diegtariowa i Szpagina), stając się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u.
-W 1941 Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni – [[pistolet maszynowy]] [[Pistolet maszynowy PPSz|PPSz]], popularną „pepeszę”, produkowany w liczbie 5,5 miliona sztuk podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]], stanowiący podstawową broń tej klasy Armii Czerwonej. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony [[order Lenina|orderem Lenina]] i [[Nagroda Stalinowska|Nagrodą Stalinowską]]. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.
+W 1941 Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni – [[pistolet maszynowy]] [[Pistolet maszynowy PPSz|PPSz]], popularną „pepeszę”, wyprodukowany w liczbie 5,5 miliona sztuk podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]], stanowiący w Armii Czerwonej podstawową broń tej klasy. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony [[order Lenina|orderem Lenina]] i [[Nagroda Stalinowska|Nagrodą Stalinowską]]. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.
 Oprócz broni strzeleckiej Szpagin skonstruował w 1943 roku [[Pistolet sygnałowy|rakietnicę]] oświetlającą OPSz-1 i udany pistolet sygnałowy [[Pistolet SPSz|SPSz]], za który został odznaczony drugim orderem Lenina.