Marie-Joseph Chénier: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
infobox |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Polityk infobox |
{{Polityk infobox |
||
| |
|polityk = Marie Joseph Chénier |
||
| |
|grafika = AduC 190 Chenier (M.J. de, 1764-1811).JPG |
||
| |
|opis grafiki = |
||
| |
|data urodzenia = [[11 lutego]] [[1764]] |
||
| |
|miejsce urodzenia = [[Stambuł|Konstantynopol]] |
||
| |
|data śmierci = [[10 stycznia]] [[1811]] |
||
| |
|miejsce śmierci = [[Paryż]] |
||
| |
|funkcja = Deputowany do [[Konwent Narodowy|Konwentu Narodowego]] |
||
| |
|partia = [[jakobini]] |
||
| |
|od = |
||
| |
|do = |
||
| |
|poprzednik = |
||
| |
|następca = |
||
| |
|odznaczenia = |
||
| |
|commons = Category:Marie-Joseph Chénier |
||
| |
|quote = |
||
| |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Marie Joseph Chénier''' (ur. [[11 lutego]] [[1764]] w [[Stambuł| |
'''Marie Joseph Chénier''' (ur. [[11 lutego]] [[1764]] w [[Stambuł|Konstantynopolu]], zm. [[10 stycznia]] [[1811]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] dramatopisarz i działacz polityczny. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Był bratem poety [[André Chénier]]a. Działał w klubie [[jakobini|jakobinów]] i był członkiem [[Konwent Narodowy|Konwentu]], 1803 został członkiem [[Akademia Francuska|Akademii Francuskiej]]. W okresie [[rewolucja francuska|rewolucji francuskiej 1789-1799]] podjął próby stworzenia tragedii narodowej poruszającej aktualne problemy społeczne i polityczne (m.in. ''Charles IX'' (1789), ''Fénelon, czyli zakonnice kambrezyjskie'' (1793, wyd. pol. 1803), dzięki czemu stał się sławny, jednak jego dramaty, z powodu czystej koniunkturalności, mają niewielką wartość artystyczną. Napisał także popularne hymny i pieśni patriotyczne, m.in. słynny ''Chant du départ'' (''[[Pieśń wymarszu]]'') 1794 z muzyką [[Étienne Méhul|É. Méhula]]. Napisał również (na polecenie Akademii Francuskiej) pracę przedstawiającą stan francuskiej literatury w okresie od 1789 do 1809 oraz ''Épitre dur la calomnie'' (1797), w której bronił się przed oskarżeniem o zdradę brata (skazanego na śmierć i zgilotynowanego w okresie terroru jakobinów). |
Był bratem poety [[André Chénier]]a. Działał w klubie [[jakobini|jakobinów]] i był członkiem [[Konwent Narodowy|Konwentu]], 1803 został członkiem [[Akademia Francuska|Akademii Francuskiej]]. W okresie [[rewolucja francuska|rewolucji francuskiej 1789-1799]] podjął próby stworzenia tragedii narodowej poruszającej aktualne problemy społeczne i polityczne (m.in. ''Charles IX'' (1789), ''Fénelon, czyli zakonnice kambrezyjskie'' (1793, wyd. pol. 1803)), dzięki czemu stał się sławny, jednak jego dramaty, z powodu czystej koniunkturalności, mają niewielką wartość artystyczną. Napisał także popularne hymny i pieśni patriotyczne, m.in. słynny ''Chant du départ'' (''[[Pieśń wymarszu]]'') 1794 z muzyką [[Étienne Méhul|É. Méhula]]. Napisał również (na polecenie Akademii Francuskiej) pracę przedstawiającą stan francuskiej literatury w okresie od 1789 do 1809 oraz ''Épitre dur la calomnie'' (1797), w której bronił się przed oskarżeniem o zdradę brata (skazanego na śmierć i zgilotynowanego w okresie terroru jakobinów). |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 12:23, 15 sty 2020
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Deputowany do Konwentu Narodowego | |
Przynależność polityczna | |
Marie Joseph Chénier (ur. 11 lutego 1764 w Konstantynopolu, zm. 10 stycznia 1811 w Paryżu) – francuski dramatopisarz i działacz polityczny.
Życiorys
Był bratem poety André Chéniera. Działał w klubie jakobinów i był członkiem Konwentu, 1803 został członkiem Akademii Francuskiej. W okresie rewolucji francuskiej 1789-1799 podjął próby stworzenia tragedii narodowej poruszającej aktualne problemy społeczne i polityczne (m.in. Charles IX (1789), Fénelon, czyli zakonnice kambrezyjskie (1793, wyd. pol. 1803)), dzięki czemu stał się sławny, jednak jego dramaty, z powodu czystej koniunkturalności, mają niewielką wartość artystyczną. Napisał także popularne hymny i pieśni patriotyczne, m.in. słynny Chant du départ (Pieśń wymarszu) 1794 z muzyką É. Méhula. Napisał również (na polecenie Akademii Francuskiej) pracę przedstawiającą stan francuskiej literatury w okresie od 1789 do 1809 oraz Épitre dur la calomnie (1797), w której bronił się przed oskarżeniem o zdradę brata (skazanego na śmierć i zgilotynowanego w okresie terroru jakobinów).
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2001.
- ISNI: 0000000121235421
- VIAF: 22139971
- ULAN: 500354424
- LCCN: n83148870
- GND: 118669184
- BnF: 11896531n
- SUDOC: 026784904
- SBN: IEIV022180
- NLA: 35183613
- NKC: ola2008419222
- BNE: XX1187869
- NTA: 069978670
- BIBSYS: 98065892
- CiNii: DA04381110
- Open Library: OL1097253A
- PLWABN: 9810570459205606
- NUKAT: n2008139410
- J9U: 987007259702405171
- PTBNP: 65863
- ΕΒΕ: 112472
- LIH: LNB:0Xe;=BT
- RISM: people/30026644
- WorldCat: lccn-n83148870