Prawo Moseleya: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
* <math>k', \sigma</math> - stałe dla danej linii widmowej |
* <math>k', \sigma</math> - stałe dla danej linii widmowej |
||
Prawo powyższe zostało sformułowane w [[1914]] roku przez [[Henry Moseley|Henry'ego Moseleya]]. |
Prawo powyższe zostało sformułowane w [[1914]]<ref>{{Cytuj |autor = Smithsonian Libraries |tytuł = The London, Edinburgh and Dublin philosophical magazine and journal of science |data = 1840 |data dostępu = 2020-02-10 |wydawca = London : Taylor & Francis |url = http://archive.org/details/londonedinburg6271914lond}}</ref> roku przez [[Henry Moseley|Henry'ego Moseleya]]. |
||
Można je też zapisać dla częstotliwości promieniowania jako |
Można je też zapisać dla częstotliwości promieniowania jako |
Wersja z 21:53, 10 lut 2020
Prawo Moseleya stwierdza, że pierwiastki kwadratowe z częstości linii widm rentgenowskiego ν' pierwiastków chemicznych różniących się liczbą atomową Z układają się na linii prostej:
gdzie:
- - częstość promieniowania rentgenowskiego
- - długość fali promieniowania
- - częstotliwość promieniowania, gdzie prędkość światła
- - ładunek jądra (liczba atomowa)
- - stałe dla danej linii widmowej
Prawo powyższe zostało sformułowane w 1914[1] roku przez Henry'ego Moseleya.
Można je też zapisać dla częstotliwości promieniowania jako
- gdzie
lub dla energii kwantów promieniowania rentgenowskiego (odpowiada energii przejść elektronowych w atomie):
- gdzie
gdzie:
- - stała Plancka, .
Widma rentgenowskie pierwiastków chemicznych, tzw. widma charakterystyczne, układają się w charakterystyczne serie nazywane K, L, M ... (seria K odpowiada największej energii), których najbardziej energetyczne linie oznaczane są odpowiednio Kα1, Lα1 Mα1.
- Dla serii K, σ = 1
- Dla serii L, σ = 7,4 (w przybliżeniu)
Prawo Moseleya było wykorzystane do odkrycia "brakujących pierwiastków", np. Hf prawie identyczny chemicznie z cyrkonem Zr został zidentyfikowany w 1923 roku dzięki swojemu widmu rentgenowskiemu przez Holendra Dirka Costera i Węgra György von Hevesy'ego.
- ↑ Smithsonian Libraries , The London, Edinburgh and Dublin philosophical magazine and journal of science, London : Taylor & Francis, 1840 [dostęp 2020-02-10] .