Interfejs programowania aplikacji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: {{ka}} jest redirectem {{Kontrola autorytatywna}}
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 060 edycji
m Zamieniam przestarzały tag 'source' na 'syntaxhighlight'
Linia 17: Linia 17:
== Przykłady ==
== Przykłady ==
W języku C definicja interfejsu programistycznego aplikacji to składa się przede wszystkim z listy dostępnych funkcji (w formie prototypów funkcji), wraz z towarzyszącymi im przeważnie definicjami stałych, zmiennych oraz struktur danych, które mogą być użyte jako ich parametry. Przykładowa lista prototypów funkcji z API [[Biblioteka standardowa języka C|biblioteki standardowej języka C]] (plik nagłówkowy <stdio.h>) to:
W języku C definicja interfejsu programistycznego aplikacji to składa się przede wszystkim z listy dostępnych funkcji (w formie prototypów funkcji), wraz z towarzyszącymi im przeważnie definicjami stałych, zmiennych oraz struktur danych, które mogą być użyte jako ich parametry. Przykładowa lista prototypów funkcji z API [[Biblioteka standardowa języka C|biblioteki standardowej języka C]] (plik nagłówkowy <stdio.h>) to:
<source lang="C">
<syntaxhighlight lang="C">
int printf(const char *format, ...);
int printf(const char *format, ...);
int fprintf(FILE *stream, const char *format, ...);
int fprintf(FILE *stream, const char *format, ...);
int sprintf(char *str, const char *format, ...);
int sprintf(char *str, const char *format, ...);
int snprintf(char *str, size_t size, const char *format, ...);
int snprintf(char *str, size_t size, const char *format, ...);
</syntaxhighlight>
</source>
W prototypach funkcji (<code>printf</code>, <code>fprintf</code>, <code>sprintf</code>, <code>snprintf</code>) użyte są identyfikatory struktur i typów (<code>FILE</code> i <code>size_t</code>), które są również częścią definicji API (ich definicja nie została zamieszczona w przykładzie).
W prototypach funkcji (<code>printf</code>, <code>fprintf</code>, <code>sprintf</code>, <code>snprintf</code>) użyte są identyfikatory struktur i typów (<code>FILE</code> i <code>size_t</code>), które są również częścią definicji API (ich definicja nie została zamieszczona w przykładzie).


Przykład użycia jednej z powyższych funkcji z API jest następujący:
Przykład użycia jednej z powyższych funkcji z API jest następujący:
<source lang="C">
<syntaxhighlight lang="C">
return printf("Hello world");
return printf("Hello world");
</syntaxhighlight>
</source>


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 23:49, 17 kwi 2020

Application Programming Interface (API, również interfejs programistyczny aplikacji[1], interfejs programowania aplikacji[1], interfejs programu aplikacyjnego[2][3]) – zbiór reguł ściśle opisujący, w jaki sposób programy lub podprogramy komunikują się ze sobą[4].

API jest przede wszystkim specyfikacją wytycznych jak powinna przebiegać interakcja między komponentami programowymi. Implementacja API jest zestawem rutyn, protokołów i rozwiązań informatycznych do budowy aplikacji komputerowych. Dodatkowo API może korzystać z komponentów graficznego interfejsu użytkownika (GUI). Dobre API ułatwia budowę oprogramowania sprowadzając ją do łączenia przez programistę bloków elementów w ustalonej konwencji[5].

Definiuje się go na poziomie kodu źródłowego dla składników oprogramowania, na przykład aplikacji, bibliotek, systemu operacyjnego. Zadaniem interfejsu programowania aplikacji jest dostarczenie odpowiednich specyfikacji podprogramów, struktur danych, klas obiektów i wymaganych protokołów komunikacyjnych.

Definicja API może być niezależna od jego implementacji. Przykładowo, istnieje wiele realizacji API biblioteki standardowej języka C, które współdzielą standardową zewnętrzną funkcjonalność (są to m.in. wersja z systemu BSD oraz wersja z systemu GNU[6]).

Co więcej, istnieją API, które zostały zdefiniowane w sposób niezależny od danej platformy (systemu operacyjnego, języka programowania), dla których istnieje możliwość wygenerowania API dla specyficznej platformy. Takie interfejsy definiuje się zwykle używając języków opisu interfejsów (ang. interface description language, IDL).[7]

Przykładowe API to POSIX (API zdefiniowane w jęz. C) i Windows API (API zdefiniowane w jęz. C)[8], a w przypadku grafiki 3D – Vulkan (API zdefiniowane dla jęz. C, z wieloma tzw. bindingami m.in. dla jęz. C++, jęz. Rust i innych) oraz OpenGL[9] (API zdefiniowane dla wielu języków, m.in. C, C++, Java, Python).

API webowe

 Osobny artykuł: WebAPI.

Jednym z typów interfejsów API, które przebiły się do szerszej świadomości, są API webowe (ang. web APIs), zwane też API internetowymi. Jest to rodzaj interfejsów API, w których funkcje są udostępniane jako zasób w sieci. Bieżące wersje systemów API webowych pozwalają w bardzo łatwy sposób integrować informacje z sieci z aplikacjami, poszerzając ich funkcje lub umożliwiając współdziałać (np. z sieciami społecznościowymi)[10].

Przykłady

W języku C definicja interfejsu programistycznego aplikacji to składa się przede wszystkim z listy dostępnych funkcji (w formie prototypów funkcji), wraz z towarzyszącymi im przeważnie definicjami stałych, zmiennych oraz struktur danych, które mogą być użyte jako ich parametry. Przykładowa lista prototypów funkcji z API biblioteki standardowej języka C (plik nagłówkowy <stdio.h>) to: 

int printf(const char *format, ...);
int fprintf(FILE *stream, const char *format, ...);
int sprintf(char *str, const char *format, ...);
int snprintf(char *str, size_t size, const char *format, ...);

W prototypach funkcji (printf, fprintf, sprintf, snprintf) użyte są identyfikatory struktur i typów (FILE i size_t), które są również częścią definicji API (ich definicja nie została zamieszczona w przykładzie).

Przykład użycia jednej z powyższych funkcji z API jest następujący: 

return printf("Hello world");

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Standard API dla udostępniania danych. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
  2. ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiająca Europejski kodeks łączności elektronicznej (CELEX: 32018L1972).
  3. ↑ Ustawa z dnia 16 lipca 2004 – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 2460).
  4. ↑ Standard API (interfejsu programistycznego aplikacji). s. 3. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
  5. ↑ OD.API standardy interfejsu programistycznego aplikacji. s. 3. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
  6. ↑ Biblioteka standardowa jęz. C w wersji GNU (ang.).
  7. ↑ Przykładem znanego języka IDL jest OMG IDL dla systemu CORBA (ang.).
  8. ↑ Charles Petzold, Programowanie Windows. Kompletny podręcznik Win32 API do Windows 95/98/NT. Wydanie II, Wydawnictwo RM.
  9. ↑ OpenGL – The Industry’s Foundation for High Performance Graphics (ang.).
  10. ↑ Daniel Jacobson, Dan Woods, Greg Brail, Interfejs API: Strategia programisty, Helion, Gliwice, 2015.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Interfejs_programowania_aplikacji&oldid=59479757”