Wojciech Głazowicz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Wojciech Głazowicz''' (ur. [[1655]] na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]], zm. [[1719]] w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]]) – polski ksiądz jezuita, teolog, filozof, profesor w szkołach jezuickich, rektor [[Kolegium |
'''Wojciech Głazowicz''' (ur. [[1655]] na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]], zm. [[1719]] w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]]) – polski ksiądz jezuita, teolog, filozof, profesor w szkołach jezuickich, rektor [[Kolegium jezuitów w Bydgoszczy|kolegium w Bydgoszczy]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Urodził się 11 kwietnia [[1655]] r. na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]]. 24 września 1673 r. wstąpił do zakonu [[jezuici|jezuitów]] w [[Kraków|Krakowie]]. W 1686 r. był księdzem w [[Poznań|Poznaniu]]. Następnie był kolejno: profesorem etyki i matematyki w [[Kalisz]]u (1688-1690), matematyki w [[Lublin]]ie (1690-1692), filozofii i matematyki w [[Łuck]]u (1692-1694). W latach 1694-1697 prowadził wykłady dla kleryków jezuickich w [[Lublin]]ie. Później nauczał kleryków teologii moralnej w [[Łuck]]u (1697-1700). Od 1700 r. przebywał we [[Lwów|Lwowie]], gdzie był profesorem teologii moralnej (do 1701). Następnie w latach 1701-1703 uczył matematyki i kierował rozbudową kolegium |
Urodził się 11 kwietnia [[1655]] r. na [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]]. 24 września 1673 r. wstąpił do zakonu [[jezuici|jezuitów]] w [[Kraków|Krakowie]]. W 1686 r. był księdzem w [[Poznań|Poznaniu]]. Następnie był kolejno: profesorem etyki i matematyki w [[Kalisz]]u (1688-1690), matematyki w [[Lublin]]ie (1690-1692), filozofii i matematyki w [[Łuck]]u (1692-1694). W latach 1694-1697 prowadził wykłady dla kleryków jezuickich w [[Lublin]]ie. Później nauczał kleryków teologii moralnej w [[Łuck]]u (1697-1700). Od 1700 r. przebywał we [[Lwów|Lwowie]], gdzie był profesorem teologii moralnej (do 1701). Następnie w latach 1701-1703 uczył matematyki i kierował rozbudową [[kolegium jezuitów we Lwowie|kolegium jezuickiego we Lwowie]]. W latach 1703-1704 był regensem [[konwikt]]u w [[Ostroróg|Ostrogu]]. |
||
W 1705 r. przybył do [[Bydgoszcz]]y, gdzie został rektorem [[Kolegium |
W 1705 r. przybył do [[Bydgoszcz]]y, gdzie został rektorem [[Kolegium jezuitów w Bydgoszczy|kolegium jezuickiego]]. Interesował się astronomią. Stacjonującym w 1705 r. w [[Bydgoszcz]]y Szwedom potrafił wyjaśnić zjawisko [[Zaćmienie Słońca|zaćmienia słońca]]. Funkcję rektora pełnił w bardzo trudnym okresie [[III wojna północna|wojny północnej]]. W 1706 r. wojskowi szwedzcy opuszczając Bydgoszcz złupili kolegium i obrabowali bibliotekę jezuicką. |
||
W 1709 r. przeniósł się do [[Krosno|Krosna]], gdzie, rozbudowywał kolegium. Ostatnie lata życia spędził w [[Przemyśl]]u jako profesor teologii moralnej (1716-1718). Zmarł w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]] 12 września [[1719] |
W 1709 r. przeniósł się do [[Krosno|Krosna]], gdzie, rozbudowywał [[kolegium jezuitów w Krośnie|kolegium]]. Ostatnie lata życia spędził w [[Przemyśl]]u jako profesor teologii moralnej (1716-1718) w tamtejszym [[kolegium jezuitów w Przemyślu|kolegium]]. Zmarł w [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławiu]] 12 września [[1719] |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[Kolegium Jezuitów w Bydgoszczy]] |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 15:11, 9 lis 2020
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Wojciech Głazowicz (ur. 1655 na Rusi Czerwonej, zm. 1719 w Jarosławiu) – polski ksiądz jezuita, teolog, filozof, profesor w szkołach jezuickich, rektor kolegium w Bydgoszczy.
Życiorys
Urodził się 11 kwietnia 1655 r. na Rusi Czerwonej. 24 września 1673 r. wstąpił do zakonu jezuitów w Krakowie. W 1686 r. był księdzem w Poznaniu. Następnie był kolejno: profesorem etyki i matematyki w Kaliszu (1688-1690), matematyki w Lublinie (1690-1692), filozofii i matematyki w Łucku (1692-1694). W latach 1694-1697 prowadził wykłady dla kleryków jezuickich w Lublinie. Później nauczał kleryków teologii moralnej w Łucku (1697-1700). Od 1700 r. przebywał we Lwowie, gdzie był profesorem teologii moralnej (do 1701). Następnie w latach 1701-1703 uczył matematyki i kierował rozbudową kolegium jezuickiego we Lwowie. W latach 1703-1704 był regensem konwiktu w Ostrogu.
W 1705 r. przybył do Bydgoszczy, gdzie został rektorem kolegium jezuickiego. Interesował się astronomią. Stacjonującym w 1705 r. w Bydgoszczy Szwedom potrafił wyjaśnić zjawisko zaćmienia słońca. Funkcję rektora pełnił w bardzo trudnym okresie wojny północnej. W 1706 r. wojskowi szwedzcy opuszczając Bydgoszcz złupili kolegium i obrabowali bibliotekę jezuicką.
W 1709 r. przeniósł się do Krosna, gdzie, rozbudowywał kolegium. Ostatnie lata życia spędził w Przemyślu jako profesor teologii moralnej (1716-1718) w tamtejszym kolegium. Zmarł w Jarosławiu 12 września [[1719]
Bibliografia
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VI. Bydgoszcz 2000. ISBN 83-85327-58-4, str. 36