Pajęczynówka

Rysunek przedstawiający górną część czaszki z uwidocznionymi oponami mózgowo-rdzeniowymi

Pajęczynówka, opona pajęcza (łac. arachnoidea) – jedna z trzech opon mózgowo-rdzeniowych, znajdująca się pomiędzy oponą twardą i miękką. Od strony zewnętrznej zrasta się z oponą twardą. Od wewnątrz oddzielona jest od opony miękkiej wąską przestrzenią (jama podpajęczynówkowa), wypełnioną płynem mózgowo-rdzeniowym, składającym się głównie z wody. Jest bardzo cienka i delikatna. Z oponą miękką łączy się za pomocą pasm przypominających pajęczynę (beleczek pajęczynówki). Jest nieunaczyniona i nieunerwiona.

W budowie pajęczynówki wyróżniamy: zewnętrzną płytę, zbudowaną z tkanki łącznej właściwej zbitej oraz beleczki łącznotkankowe, lączące się z oponą miękką. Zarówno płyta jak i beleczki pokryte są nabłonkiem pochodzenia mezodermalnego.

Wewnętrzna powierzchnia pajęczynówki wraz z zewnętrzną powierzchnią opony twardej, tworzą ziarnistości pajęczynówki- kosmki, pokryte nabłonkiem o licznych porach, które ulegają otwarciu gdy wzrasta ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego, umożliwia to utrzymanie właściwej osmolarności.

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom IV: Układ nerwowy ośrodkowy. Warszawa: PZWL, 2009, s. 441-448. ISBN 978-83-200-4025-8.
• Wojciech Sawicki, Jacek Malejczyk: Histologia ISBN 978-83-200-4349-5

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.