Uldin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełnienie |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Uldin''' (Uldis, Uldyn, Uldys, Huldin) – wódz [[Hunowie|Hunów]] (? - ok. 410){{odn|Thompson|2015|s=309}}, pierwszy Hun znany z imienia{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59}}{{odn|Thompson|2015|s=33}}. |
'''Uldin''' (Uldis, Uldyn, Uldys, Huldin) – wódz [[Hunowie|Hunów]] (? - ok. 410){{odn|Thompson|2015|s=309}}, pierwszy Hun znany z imienia{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59}}{{odn|Thompson|2015|s=33}}. |
||
W [[400]] roku Uldin był wodzem Hunów w [[Wielka Nizina Węgierska|Alföld]] i [[Muntenia|Muntenii]]{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=61}}. Gdy zbuntowany ''magister militum praesentalis'' [[Gainas]], na czele armii Gotów zbiegł za Dunaj, Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał |
W [[400]] roku Uldin był wodzem Hunów w [[Wielka Nizina Węgierska|Alföld]] i [[Muntenia|Muntenii]]{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=61}}. Gdy zbuntowany ''magister militum praesentalis'' [[Gainas]], na czele armii [[Goci|Gotów]] zbiegł za [[Dunaj]], Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał go. Gainas poległ{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59}}, a jego głowę Uldin odesłał do [[Konstantynopol|Konstantynopola]]{{odn|Sidor|1990|s=185}}. W 401 r. Uldin zawarł przymierze z [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarstwem wschodniorzymskim]]{{odn|Sidor|1990|s=185}}{{odn|Thompson|2015|s=36}}. Zimą 405/406 Hunowie pod jego wodzą najechali [[Półwysep Bałkański|Bałkany{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=62}}]][./Uldin#cite_note-CITEREFMaenchen-Helfen197362-7 <span class="mw-reflink-text"><nowiki>[7]</nowiki></span>]. |
||
W 406 Uldin zawarł przymierze z zachodniorzymskim wodzem [[Stylicho]]nem, który od końca poprzedniego roku mierzył się z inwazją przeważających sił gockich{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59-60}}. Uldin pomógł Rzymianom pokonać pod Faesulae w [[Italia (kraina historyczna)|Italii]] wojska [[Radagajs]]a, który został pojmany i stracony{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=60}}. |
W 406 r. Uldin zawarł przymierze z [[Cesarstwo zachodniorzymskie|zachodniorzymskim]] wodzem [[Stylicho]]nem, który od końca poprzedniego roku mierzył się z inwazją przeważających sił gockich{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59-60}}. Uldin pomógł Rzymianom pokonać pod Faesulae w [[Italia (kraina historyczna)|Italii]] wojska [[Radagajs]]a, który został pojmany i stracony{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=60}}. |
||
W 408 Hunowie najechali [[Tracja|Trację]]{{odn|Thompson|2015|s=37}}. Uldin zdobył twierdzę [[Castra Martis]]{{odn|Sidor|1990|s=185}} i kontynuował najazdy na Trację{{odn|Thompson|2015|s=33}}. W trakcie negocjacji pokojowych Rzymianom udało się przeciągnąć na swoją stronę wiele z dowodzonych przez niego oddziałów{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=65}}. Sam Uldin z trudnością zdołał uciec na północny brzeg Dunaju{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Sidor|1990|s=185}}. Po poniesionej w 408 porażce nie ma o nim dalszych informacji{{odn|Sidor|1990|s=185}} |
W 408 r. Hunowie najechali [[Tracja|Trację]]{{odn|Thompson|2015|s=37}}. Uldin zdobył twierdzę [[Castra Martis]]{{odn|Sidor|1990|s=185}} i kontynuował najazdy na Trację{{odn|Thompson|2015|s=33}}. W trakcie negocjacji pokojowych Rzymianom udało się przeciągnąć na swoją stronę wiele z dowodzonych przez niego oddziałów{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=65}}. Sam Uldin z trudnością zdołał uciec na północny brzeg Dunaju{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Sidor|1990|s=185}}. Po poniesionej w 408 r. porażce nie ma o nim dalszych informacji{{odn|Sidor|1990|s=185}} – prawdopodobnie przestał być wodzem Hunów{{odn|Thompson|2015|s=56}}. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 22:35, 14 kwi 2021
Uldin (Uldis, Uldyn, Uldys, Huldin) – wódz Hunów (? - ok. 410)[1], pierwszy Hun znany z imienia[2][3].
W 400 roku Uldin był wodzem Hunów w Alföld i Muntenii[4]. Gdy zbuntowany magister militum praesentalis Gainas, na czele armii Gotów zbiegł za Dunaj, Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał go. Gainas poległ[2], a jego głowę Uldin odesłał do Konstantynopola[5]. W 401 r. Uldin zawarł przymierze z cesarstwem wschodniorzymskim[5][6]. Zimą 405/406 Hunowie pod jego wodzą najechali Bałkany'"`UNIQ--nowiki-00000019-QINU`"'7'"`UNIQ--nowiki-0000001A-QINU`"'[./Uldin#cite_note-CITEREFMaenchen-Helfen197362-7 [7]].
W 406 r. Uldin zawarł przymierze z zachodniorzymskim wodzem Stylichonem, który od końca poprzedniego roku mierzył się z inwazją przeważających sił gockich[6][8]. Uldin pomógł Rzymianom pokonać pod Faesulae w Italii wojska Radagajsa, który został pojmany i stracony[6][9].
W 408 r. Hunowie najechali Trację[10]. Uldin zdobył twierdzę Castra Martis[5] i kontynuował najazdy na Trację[3]. W trakcie negocjacji pokojowych Rzymianom udało się przeciągnąć na swoją stronę wiele z dowodzonych przez niego oddziałów[3][11]. Sam Uldin z trudnością zdołał uciec na północny brzeg Dunaju[3][5]. Po poniesionej w 408 r. porażce nie ma o nim dalszych informacji[5] – prawdopodobnie przestał być wodzem Hunów[12].
Przypisy
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 309.
- ↑ a b Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 59.
- ↑ a b c d Thompson 2015 ↓, s. 33.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 61.
- ↑ a b c d e Sidor 1990 ↓, s. 185.
- ↑ a b c Thompson 2015 ↓, s. 36.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 62.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 59-60.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 60.
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 37.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 65.
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 56.
Bibliografia
- Otto J. Maenchen-Helfen: The World of the Huns. Studies in their history and culture. ed. by Max Knight. University of California Press, 1973. ISBN 0-520-01596-7. (ang.).
- Denis Sinor: The Cambridge history of early Inner Asia. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1990. ISBN 0-521-24304-1. (ang.).
- Edward Arthur Thompson: Hunowie. (przeł.) Bogumiła Malarecka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2015. ISBN 978-83-06-03362-5. (pol.).