Stała Rydberga

Stała Rydberga (oznaczana przez $R$) – stała fizyczna, występująca we wzorze Rydberga i innych wzorach opisujących promieniowanie elektromagnetyczne atomów (serie widmowe atomów) wynikające z poziomów energetycznych.

Stała Rydberga w układzie SI dla nieruchomego jądra o nieskończonej masie jest równa:

$R_{\infty }={\frac {m_{\mathrm {e} }e^{4}}{(4\pi \epsilon _{0})^{2}\hbar ^{3}4\pi c}}={\frac {m_{\mathrm {e} }e^{4}}{8\epsilon _{0}^{2}h^{3}c}}=1{,}097\,373\,156\,8160(21)\cdot 10^{7}\,\mathrm {m} ^{-1},$

gdzie:

$m$ – masa,

$e$ – ładunek elektronu,

$c$ – prędkość światła w próżni,

$\hbar$ – zredukowana stała Plancka,

$\varepsilon _{0}$ – przenikalność elektryczna próżni.

Dla atomu wodoru wynosi $R=1{,}09677\cdot 10^{7}\,\mathrm {m} ^{-1}.$

Dla skończonych mas jądra stała Rydberga (dla danego nuklidu o masie jądra $M$) równa jest $RD=R_{\infty }\left(1+{\frac {m}{M}}\right)^{-1}.$

Wartość liczbową występującą we wzorze Balmera wyznaczył na podstawie danych spektroskopowych J.R. Rydberg w 1889, a N.H. Bohr w 1913 określił wzór wiążący ją z wartościami ogólniejszych stałych na podstawie własnej teorii zwanej obecnie modelem atomu Bohra.

Zobacz też

• stałe fizyczne