Piotr Krzysztof Marszałek: Różnice pomiędzy wersjami

Piotr Krzysztof Marszałek
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1959 ; Leszno
	dr hab. nauk prawnych
	Specjalność: prawo
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1993 – nauki prawne ; Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	2013 – nauki prawne ; Uniwersytet Wrocławski
	prawnik, nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
	Odznaczenia
	;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 01:34, 7 paź 2021

Piotr Krzysztof Marszałek (ur. 15 listopada 1959 w Lesznie) – polski prawnik i nauczyciel akademicki, specjalizujący się w problematyce prawa ustrojowego, prawa obronnego i prawa stanów nadzwyczajnych, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny związany z Uniwersytetem Wrocławskim i Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Sulechowie, działacz polityczny związany z Wrocławiem.

Życiorys

W młodości działał w harcerstwie. Po ukończeniu II Liceum Ogólnokształcącego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, uzyskując magisterium w 1984. W czasie studiów działał społecznie, był m.in. członkiem Uczelnianego Komitetu Strajkowego oraz Uczelnianej Komisji ds. Referendum w sprawie zmiany nazwy Uniwersytetu (im. Bieruta), jak również działaczem Związku Młodzieży Demokratycznej SD (1980–1982)^[1] W latach 80. pracował jako asystent w Instytucie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w Stronnictwie Demokratycznym (pod koniec lat 80. był przewodniczącym MK SD oraz członkiem Prezydium WK SD. W latach 1987-1989 był redaktorem naczelnym „Wrocławskiego Przeglądu Demokratycznego”. Od 1989 był przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej SD. Z listy SD został radnym Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu i był jej wiceprzewodniczącym (1988–1990)^[2] W latach 90. był m.in. dyrektorem oddziału Prosper–Banku we Wrocławiu oraz prezesem zarządu w jednej z firm konsultingowych.

W 1993 obronił doktorat na temat Rada Obrony Państwa z 1920 r. Studium prawno-historyczne. Jednocześnie ukończył studia podyplomowe z dziedziny bankowości na Uniwersytecie Warszawskim (1993) oraz w zakresie rachunkowości na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu (1996). W 2004 podjął pracę w Dolnośląskiej Szkole Wyższej Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej jako adiunkt. W latach 2006-2017 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Sulechowie, gdzie prowadził wykłady z dziedziny konstytucyjnego systemu organów państwowych i legislacji administracyjnej oraz seminaria dyplomowe z zakresu Administracji Wymiaru Sprawiedliwości, a po połączeniu tej uczelni z Uniwersytetem Zielonogórskim kontynuował do 2018 r. zatrudnienie na Wydziale Zamiejscowym w Sulechowie. W latach 2012-2013 pracował również na Uniwersytecie Zielonogórskim, prowadząc wykłady i zajęcia na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Od 2014 r. prowadzi zajęcia na kierunkach Bezpieczeństwo Narodowe i Bezpieczeństwo Międzynarodowe na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W okresie 2013-2018 był profesorem nadzwyczajnym PWSZ w Sulechowie. W latach 2008-2018 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Studia Lubuskie. W latach 2011-2014 był kierownikiem Zakładu Prawa w Instytucie Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie. W latach 2015-2016 był kierownikiem Pracowni Koordynacji Badań i Dydaktyki Bezpieczeństwa Narodowego w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2016 r. jest kierownikiem Zakładu Studiów nad Bezpieczeństwem w ISM UWr. W 2018 r. został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2020 r. został wybrany do Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku objął przewodnictwo nowo utworzonej Rady Dyscypliny Nauk o Bezpieczeństwie. Od 2020 r. jest kierownikiem Kolegium Doktorskiego Nauk o Bezpieczeństwie w Szkole Doktorskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od kwietnia 2009 stał na czele struktur SD na Dolnym Śląsku. Był członkiem Rady Naczelnej SD^[3]. Od 24 października 2009 w opozycji do Pawła Piskorskiego. W maju 2010 zrezygnował z pełnionych funkcji i wystąpił z SD.

Odznaczenia

Złota Odznaka Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia (1987)
Brązowy Krzyż Zasługi (1988)

Wybrane publikacje

Rada Obrony Państwa z 1920 roku : studium prawnohistoryczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1995.
Polskie prawo stanów szczególnych 1918-1939: wybór źródeł, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004.
Prawo Policji Państwowej w II Rzeczypospolitej 1915-1945. Wybór źródeł, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009.
Komisja Spraw Ustrojowych Grabskiego w latach 1941-1942. Dokumenty i materiały, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009.
Najwyższe władze wojskowe w systemie ustrojowym II Rzeczypospolitej, Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa, Wrocław 2011.
Międzynarodowe prawo humanitarne konfliktów zbrojnych. Dokumenty, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019.
Najwyższe władze wojskowe w dawnej Polsce. Zarys dziejów od X do XIX wieku, Wydawnictwo Akademii Sztuki Wojennej, Warszawa 2019.
Problem suwerenności II Rzeczypospolitej w świetle postanowień mniejszościowego traktatu wersalskiego z 1919 roku Toruń 2020

Przypisy

↑ J. Kosik, Nabycie, utrata i przywrócenie nazwy Uniwersytet Wrocławski, [w:] „Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia i Materiały z dziejów Uniwersytetu Wrocławskiego” 1993, no 1409, s. 109.
↑ S. Rogowski, Działalność polityczna i społeczna pracowników Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969-2006, [w:] „Studia Historycznoprawne” 2007, seria PRAWO, nr CCCIII, s. 130, 135.
↑ Władze Stronnictwa Demokratycznego

Bibliografia

Baza publikacji w zbiorach Biblioteki Narodowej

Linki zewnętrzne

Dr hab. Piotr Krzysztof Marszałek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-10-24] .^{[martwy link]}

[1] J. Kosik, Nabycie, utrata i przywrócenie nazwy Uniwersytet Wrocławski, [w:] „Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia i Materiały z dziejów Uniwersytetu Wrocławskiego” 1993, no 1409, s. 109.

[2] S. Rogowski, Działalność polityczna i społeczna pracowników Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969-2006, [w:] „Studia Historycznoprawne” 2007, seria PRAWO, nr CCCIII, s. 130, 135.

[3] Władze Stronnictwa Demokratycznego

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 32: / Linia 32: @@
 == Życiorys ==
 {{dopracować|sekcja|źródła=2017-01}}
-W młodości działał w harcerstwie. Po ukończeniu [[II Liceum Ogólnokształcące im. Piastów Śląskich we Wrocławiu|II Liceum Ogólnokształcącego im. Piastów Śląskich]] we [[Wrocław]]iu studiował na Wydziale Prawa i Administracji [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]], uzyskując magisterium w 1984. W czasie studiów działał społecznie, był m.in. członkiem Uczelnianego Komitetu Strajkowego oraz Uczelnianej Komisji ds. Referendum w sprawie zmiany nazwy Uniwersytetu (im. Bieruta), jak również działaczem Związku Młodzieży Demokratycznej SD (1980–1982)<ref>J. Kosik, Nabycie, utrata i przywrócenie nazwy Uniwersytet Wrocławski, [w:] „Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia i Materiały z dziejów Uniwersytetu Wrocławskiego” 1993, no 1409, s. 109.</ref> W latach 80. pracował jako asystent w Instytucie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwie Demokratycznym]] (pod koniec lat 80. był przewodniczącym MK SD oraz członkiem Prezydium WK SD, od 1989 przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej). Z listy SD został radnym Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu i był jej wiceprzewodniczącym (1988–1990)<ref>S. Rogowski, Działalność polityczna i społeczna pracowników Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969-2006, [w:] „Studia Historycznoprawne” 2007, seria PRAWO, nr CCCIII, s. 130, 135.</ref> W latach 90. był m.in. dyrektorem oddziału Prosper–Banku we Wrocławiu oraz prezesem zarządu w jednej z firm konsultingowych.
+W młodości działał w harcerstwie. Po ukończeniu [[II Liceum Ogólnokształcące im. Piastów Śląskich we Wrocławiu|II Liceum Ogólnokształcącego im. Piastów Śląskich]] we [[Wrocław]]iu studiował na Wydziale Prawa i Administracji [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]], uzyskując magisterium w 1984. W czasie studiów działał społecznie, był m.in. członkiem Uczelnianego Komitetu Strajkowego oraz Uczelnianej Komisji ds. Referendum w sprawie zmiany nazwy Uniwersytetu (im. Bieruta), jak również działaczem Związku Młodzieży Demokratycznej SD (1980–1982)<ref>J. Kosik, Nabycie, utrata i przywrócenie nazwy Uniwersytet Wrocławski, [w:] „Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia i Materiały z dziejów Uniwersytetu Wrocławskiego” 1993, no 1409, s. 109.</ref> W latach 80. pracował jako asystent w Instytucie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwie Demokratycznym]] (pod koniec lat 80. był przewodniczącym MK SD oraz członkiem Prezydium WK SD. W latach 1987-1989 był redaktorem naczelnym „Wrocławskiego Przeglądu Demokratycznego”. Od 1989 był przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej SD. Z listy SD został radnym Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu i był jej wiceprzewodniczącym (1988–1990)<ref>S. Rogowski, Działalność polityczna i społeczna pracowników Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969-2006, [w:] „Studia Historycznoprawne” 2007, seria PRAWO, nr CCCIII, s. 130, 135.</ref> W latach 90. był m.in. dyrektorem oddziału Prosper–Banku we Wrocławiu oraz prezesem zarządu w jednej z firm konsultingowych.
 W 1993 obronił doktorat na temat ''[[Rada Obrony Państwa]] z 1920 r. Studium prawno-historyczne''. Jednocześnie ukończył studia podyplomowe z dziedziny bankowości na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] (1993) oraz w zakresie rachunkowości na [[Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu|Akademii Ekonomicznej]] we Wrocławiu (1996). W 2004 podjął pracę w Dolnośląskiej Szkole Wyższej Edukacji [[Towarzystwo Wiedzy Powszechnej|Towarzystwa Wiedzy Powszechnej]] jako adiunkt. W latach 2006-2017 pracował w [[Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Sulechowie|Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Sulechowie]], gdzie prowadził wykłady z dziedziny konstytucyjnego systemu organów państwowych i legislacji administracyjnej oraz seminaria dyplomowe z zakresu Administracji Wymiaru Sprawiedliwości, a po połączeniu tej uczelni z [[Uniwersytet Zielonogórski|Uniwersytetem Zielonogórskim]] kontynuował do 2018 r. zatrudnienie na Wydziale Zamiejscowym w Sulechowie. W latach 2012-2013 pracował również na Uniwersytecie Zielonogórskim, prowadząc wykłady i zajęcia na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Od 2014 r. prowadzi zajęcia na kierunkach  Bezpieczeństwo Narodowe i Bezpieczeństwo Międzynarodowe na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W okresie 2013-2018 był profesorem nadzwyczajnym PWSZ w Sulechowie. W latach 2008-2018 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego [[Studia Lubuskie]]. W latach 2011-2014 był kierownikiem Zakładu Prawa w Instytucie Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie. W latach 2015-2016 był kierownikiem Pracowni Koordynacji Badań i Dydaktyki Bezpieczeństwa Narodowego w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2016 r. jest kierownikiem Zakładu Studiów nad Bezpieczeństwem w ISM UWr. W 2018 r. został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2020 r. został wybrany do Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku objął przewodnictwo nowo utworzonej Rady Dyscypliny Nauk o Bezpieczeństwie. Od 2020 r. jest kierownikiem Kolegium Doktorskiego Nauk o Bezpieczeństwie w Szkole Doktorskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.