Karabin L1A1: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Usunięcie odwołania do pliku Rifle_L1A1.jpg, ponieważ użytkownik Polarlys skasował go z Commons. |
m grafika |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Broń palna infobox| |
{{Broń palna infobox| |
||
nazwa = L1A1| |
nazwa = L1A1| |
||
grafika = | |
grafika = [[Image:L1A1 DM-ST-91-12005.jpg|300px]]| |
||
opis = |<!-- opis grafiki --> |
opis = [[US Marine Corps|Marine]] z karabinem L1A1|<!-- opis grafiki --> |
||
kraj = [[Wielka Brytania]]| |
kraj = [[Wielka Brytania]]| |
||
producent = Royal Small Arms Factory| |
producent = Royal Small Arms Factory| |
||
Linia 34: | Linia 34: | ||
}} |
}} |
||
{{commons|L1A1}} |
|||
'''L1A1''' - brytyjski [[karabin samopowtarzalny]], wersja karabinu [[karabin FN FAL|FN FAL]]. |
'''L1A1''' - brytyjski [[karabin samopowtarzalny]], wersja karabinu [[karabin FN FAL|FN FAL]]. |
||
===Historia=== |
===Historia=== |
Wersja z 15:31, 18 cze 2007
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Producent |
Royal Small Arms Factory |
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Kaliber |
7,62 mm |
Nabój | |
Magazynek |
20 nab. |
Wymiary | |
Długość |
1143 mm |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
838 m/s |
Energia pocz. pocisku |
3275 J |
L1A1 - brytyjski karabin samopowtarzalny, wersja karabinu FN FAL.
Historia
W 1951 roku armia brytyjska przyjęła do uzbrojenia karabin szturmowy EM-2 jako Rifle, Automatic, No.9 Mk 1. Jednak pomimo przyjęcia karabinu do uzbrojenia nie rozpoczęto jego produkcji. Przyczyną były prace nad standaryzacją broni w ramach NATO. Pamiętając o problemach jakie stwarzało używanie różnych naboi przez aliantów w czasie drugiej wojny światowej postanowiono przyjąć do uzbrojenia wszystkich państw paktu jeden nabój karabinowy, a Amerykanie proponowali także standaryzację karabinu. W efekcie podjęto decyzję o nie przyjmowaniu do uzbrojenia nowych wzorów broni do momentu wybrania standardowej amunicji.
Europejscy członkowie paktu byli zwolennikami przyjęcia do uzbrojenia naboi .280 Mk1Z, amerykanie uważali że lepszy będzie nabój karabinowy o większej mocy. Ostatecznie w 1953 roku USA wymusiło przyjęcie do uzbrojenia amerykańskiej amunicji T65E3 standaryzowanej jako 7,62 x 51 mm NATO.
Nowa natowska amunicja okazała się zbyt silna by można było do niej łatwo przeprojektować karabin EM-2. Dlatego program tego karabinu zamknięto a do uzbrojenia przyjęto w karabin L1A1 (licencyjny FN FAL w wersji 50-00). W odróżnieniu od oryginalnego FALa, L1A1 był bronią samopowtarzalną, pozbawioną możliwości strzelania seriami. Zmodyfikowano także kolbę (jej długość można było regulować stosując stopki o różnej grubości).
Od 1985 roku L1A1 był zastępowany karabinem szturmowym L85.
Poza Wielką Brytanią L1A1 był wytwarzany w Australii i Kanadzie. Jako broń przepisowa znajdował się na uzbrojeniu armii Wielkiej Brytanii, Australii, Kanady i Nowej Zelandii. W mniejszych ilościach był używany przez armie Barbadosu, Gambii, Gujany, Malezji, Omanu i Singapuru.
Opis
L1A1 był bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o krótkim skoku, zamek ryglowany przez przekoszenie. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym. Dźwignia bezpiecznika po lewej stronie broni nad chwytem pistoletowym. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 20 naboi. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika przeziernikowego .
Bibliografia
- Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3