Stachów (Białoruś)
52°05′00″N 26°43′00″E/52,083333 26,716667.jpg) Cerkiew Opieki NMP w Stachowie z 1857 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225515 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 52°05′00″N 26°43′00″E/52,083333 26,716667
| |
Stachów[2] (biał. Стахава; ros. Стахово) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Płotnica, przy Rezerwacie Krajobrazowym Środkowa Prypeć.
Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu zabytkowa cerkiew pw. Opieki Matki Bożej[3].
W pobliżu wsi znajduje się stacja kolejowa Prypeć, położona na linii Równe – Baranowicze – Wilno.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej okolica szlachecka. Wzmianka o Stachowie pojawia się w 1524, gdy królowa Polski Bona Sforza nadała jedno z dworzyszcz wchodzących w skład Stachowa bojarowi Prońce. Sama miejscowość istniała już wcześniej. XVI-wieczne dokumenty wymieniają nazwiska osiadłej tu szlachty. Potomkowie tych rodów przybrali później nazwiska Stochowski albo Stachowski oraz dla rozróżnienia przydomki. Szlachta ta pieczętowała się herbem Ogończyk. Jeszcze w XIX w. przechowywano przywileje, w tym otrzymane lub potwierdzone przez królową Bonę. Miejscowość zamieszkiwali także włościanie, którzy mieli być potomkami dawnej szlachty, ukaranej odebraniem szlachectwa za niewyjście na pospolite ruszenie.
Stachów odpadł od Rzeczypospolitej w wyniku II rozbioru. Pod zaborem rosyjskim należał do powiatu pińskiego, w guberni mińskiej.
W dwudziestoleciu międzywojennym Stachów leżał w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim[a], w gminie Płotnica[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920–1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Столинское благочиние → 32. Приход храма Покрова Пресвятой Богородицы д.Стахово Столинского района. pinskeparh.by. [dostęp 2021-02-11]. (ros.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2020-09-23]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stachów (3), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 171.
- Stachów na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2020-09-23]. (ros.).
