Stanisław Kłak (kapitan)
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1893 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Gabinet Ministra Spraw Wojskowych |
| Stanowiska |
kierownik kancelarii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Kłak, ps. „Złotoń” (ur. 7 lipca 1893 w Krakowie, zm. ?) – kapitan administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 lipca 1893 w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Anny[1].
W sierpniu 1913 w Stróży, w czasie Letniej Szkoły Instruktorów Związku Strzeleckiego, ćwiczył w składzie Oddziału Telefonicznego[2].
6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 4. kompanii V baonu 1 Pułku Piechoty[3]. W listopadzie tego roku zachorował, opuścił baon pod Krzywopłotami i od 26 listopada 1914 leczył się w szpitalu Czerwonego Krzyża dr Baracha przy Thunhofgasse w Wiedniu[4]. Po rekonwalescencji, powrócił do V baonu 5 Pułku Piechoty[3]. 21 maja 1915 został ranny w bitwie pod Konarami. 17 września 1915 jako sierżant 4. kompanii 7 Pułku Piechoty był pacjentem Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku[5]. 14 kwietnia 1917 został odnotowany w Komisariacie Werbunkowym do WP w Janowie (GUZ Lublin) i przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[3].
20 maja 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem piechoty. Pełnił wówczas służbę w Urzędzie Gospodarczym Praga[6]. 1 czerwca 1921 pełnił w służbę w Wojskowym Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Warszawa Powązki[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 325. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczych, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I w Warszawie[8]. W 1923 pełnił służbę w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I[9]. W następnym roku został przydzielony do Komisji Gospodarczej Centralnego Składu Amunicji Nr 1 w Warszawie na stanowisko oficera kasowego[10]. W listopadzie 1926 został przydzielony ze Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim do Komendy Miasta Warszawy na stanowisko kierownika kancelarii[11]. W lutym 1928 zastąpił majora Jana Śliwowskiego[a] na stanowisku referenta oświatowego w Komendzie Miasta Warszawy[b][13][14]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 7. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[15]. W sierpniu 1931 był już przeniesiony do grupy naukowo-oświatowej korpusu oficerów administracji[16]. W marcu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Komendzie Miasta Warszawy[17]. 26 kwietnia 1940 w Paryżu będąc przesłuchiwanym przez porucznika Tadeusza Modelskiego zeznał, że w czasie pełnienia obowiązków referenta oświatowego miał „zatarg z panią Składkowską[c], która z grupą aktorów bezrobotnych i bez kwalifikacji chciała opanować dom żołnierza na Pradze. W związku z tym zajściem etat referenta oświatowego garnizonu został zniesiony, a on ukarany 9 dniami aresztu domowego”. Chciano go również przenieść do Brześcia. W 1934 został przesunięty na stanowisko referenta w referacie bezpieczeństwa Komendy Miasta Warszawy kierowanym przez majora Leonarda Müllera. Później ponownie przeniesiony do korpusu oficerów administracji i przydzielony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika kancelarii[18]. We wrześniu 1939 ewakuował się z Warszawy. Przekroczył granicę z Rumunią, a następnie dotarł do Francji. W kwietniu 1940 był przydzielony do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów w Parthenay.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][20]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[21][20]
- Złoty Krzyż Zasługi – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[22][20]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 „za zasługi na polu pracy oświatowej w wojsku”[23][24][20]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Być może Stanisław Kłak pomylił się co do daty objęcia stanowiska referenta oświatowego, gdyż major Jan Śliwowski dopiero 1 lutego 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, a z dniem 31 marca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[12].
- ↑ W latach 1928–1932 jako Komenda Placu Warszawa, a następnie Komenda Garnizonu i Placu m. st. Warszawy
- ↑ Stanisław Kłak ani też przesłuchujący go oficer nie sprecyzowali, czy chodziło o byłą żonę generała Felicjana Sławoja Składkowskiego, czy też jego drugą żonę Germaine Suzanne Leboeuf (1° Coillot).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-07-29].
- ↑ Stanisław Żmigrodzki. Szkoła letnia Zw. Strzeleckiego w 1913. „Strzelec”. 11, s. 85, 1935-03-17. Warszawa.
- ↑ a b c Kłak Stanisław ps. „Złotoń”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-05].
- ↑ I Lista strat 1915 ↓, s. 26.
- ↑ III Lista strat 1915 ↓, s. 15.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 59 z 29 maja 1919, poz. 1863.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 491, 692, jako Stanisław Marian Kłak.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 392.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 23, 1279, 1323.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1161, 1203.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 24 listopada 1926, s. 414.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 71, 83.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 445, 795.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 392, 505.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 56.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 283.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934, s. 88.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 302, 430.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 302.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 392.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 445.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Lista strat Legionu Polskiego od lipca do października 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Kapitanowie administracji II Rzeczypospolitej
- Kapitanowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Kapitanowie naukowo-oświatowi II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego we Francji (1939–1940)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich