Stanisław Żurek (artysta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Żurek (ur. 10 sierpnia 1926 w Płocku, zm. 1996 w Płocku) – polski artysta plastyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1948-1953 studiował na Akademii Medycznej w Łodzi. Z zawodu był lekarzem medycyny. Pracował jako lekarz, a następnie kierownik Ośrodka Zdrowia w Borowiczkach. W czasie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej. Walczył w powstaniu warszawskim. Należał do Towarzystwa Naukowego Płockiego. Projektował i współtworzył meble artystyczne, które w swym kształcie ideowym nawiązywały do przedwojennej spółdzielni "ŁAD".

Twórczością plastyczną zaczął zajmować się w 1960 roku. W maju 1988 r. Stanisław Żurek otrzymał zezwolenie na wykonywanie zawodu artysty plastyka z ówczesnego Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Tworzył obrazy olejne, grafikę, płaskorzeźby. Do swoich dzieł projektował nietypowe ramy, które same w sobie są dziełami sztuki. Jego twórczość odznacza się ciepłymi, łagodnymi w odbiorze kolorami, zadziwiającymi kompozycjami. W tworzeniu posługiwał się często metaforą i przenośnią. Obok malarstwa olejnego, kredki i akwareli ulubioną i najczęściej przez niego stosowaną techniką były wypalanki w drewnie lub intarsje połączone z malarstwem olejnym.

Artretyczna działalność Stanisława Żurka znajdowała również odbicie w poezji. Spod jego pióra wychodziły humoreski i wiersze nacechowane ironią do ludzi i zdarzeń. Emocje w nich zawarte były "życzliwe" człowiekowi i jego słabości.

Oto jeden z wierszy:

Ludzkich myśli owoc cierpki.
Gdy zapytano mędrca wprost i cóż to iluzja?
Ten pomyślał chwilę, pomyślał i odrzekł grzecznie.
Iluzja to fakt, który mówi, że człowiek myśli,
tyle że niedorzecznie.
I tym się właśnie człowiek zwyczajny od zwierząt różni,
którego w ten stan wprowadzono na ogół świadomie.

Wystawy czasowe[edytuj | edytuj kod]