Stanisław Janicki (oficer)

Stanisław Janicki
	kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1897 ; Płaucza Mała
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kijów
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Małkinia
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Stanisław Janicki^[a] (ur. 28 marca 1897 w Płauczy Małej, zm. w 1940 w Kijowie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Płauczy Małej, w ówczesnym powiecie brzeżańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Władysława.

31 marca 1924 został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[2]. Pełnił służbę w 12 pułku artylerii polowej, 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie^[1]^[3], kadrze 6 Oddziału Służby Uzbrojenia we Lwowie^[4] i 24 pułku artylerii lekkiej w Jarosławiu^[5]. Z dniem 1 sierpnia 1933 został przydzielony z 24 pal do PKU Małkinia w celu odbycia praktyki w służbie uzupełnień^[6]. Po przeniesieniu por. Władysława Kandybowicza w stan spoczynku (31 grudnia 1933) objął obowiązki kierownika II referatu poborowego w PKU Małkinia. Z dniem 30 listopada 1934 sam został przeniesiony w stan spoczynku^[7]. W 1940 został zamordowany w Kijowie^[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9]
Krzyż Walecznych czterokrotnie^[10]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław I Janicki”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 657, 744.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 175.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 657, 821.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 427, 461.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 186, 692.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 135.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 285.
↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 34.
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 186.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.

[2] W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław I Janicki”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko^[1].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923657,_744-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 657, 744.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_32_z_2_kwietnia_1924_roku,_s._175-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 175.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924657,_821-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 657, 821.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928427,_461-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 427, 461.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932186,_692-6] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 186, 692.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_28_czerwca_1933_roku,_s._135-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 135.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_22_grudnia_1934_roku,_s._285-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 285.

[CITEREFStraceni_na_Ukrainie199434-9] Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 34.

[10] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932186-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 186.

[a]

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]