Stanisław Kędziora (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kędziora
Ilustracja
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

9 października 1894
Krobia

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1920
nad Orlą

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

6 pułk strzelców wielkopolskich

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stanisław Kędziora (ur. 9 października 1894 w Krobi, zm. 29 lipca 1920 nad Orlą) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Tomasza i Elżbiety z Czwojdraków. Z zawodu piekarz. Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[1]. W 1914 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. Dwukrotnie ranny, otrzyma! urlop wypoczynkowy. W 1918 wstąpił do wielkopolskich oddziałów powstańczych i walczył pod Lesznem. Był członkiem Krobskiej Rady Żołnierzy i Rady Ludowej[1]. W odrodzonym Wojsku Polskim, w stopniu plutonowego, walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej w składzie 2 kompanii 6 pułku strzelców wielkopolskich. W czerwcu 1920 pod Gubą pluton Kędziory ostrzeliwało kilka nieprzyjacielskich karabinów maszynowych. Kędziora zdecydował się na atak, zmuszając bolszewików do wycofania się na całej linii. W walkach na Białorusi wykazał wielkie męstwo, brawurę, umiejętności dowódcze. Dowodząc 2 kompanią 60 pułku piechoty wielkopolskiej w walkach nad Orlą, poległ w boju[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 65.
  2. Smoleń 1930 ↓, s. 31.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]