Stanisław Sobieszczański
| |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 grudnia 1924 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stanisław Sobieszczański (ur. 29 listopada 1897 w Szepetówce, zm. 4 grudnia 1924 w Korcu) – porucznik Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 29 listopada 1897 w rodzinie Zygmunta i Emeryki z d. Stroińska[1]. Absolwent gimnazjum w Kijowie. W 1919 ukończył Szkołę Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej. Dowódca 4 kompanii w 81 pułku strzelców, z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Szczególnie zasłużył się w walce „zdobyciem nocnym atakiem wsi Kraszew pod Radzyminem (16 VIII 1920)”[2]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Ciężko ranny w bitwie o Nową Wolę koło Grodna 6 września 1920, w następstwie trwałego inwalidztwa został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł w wyniku powikłań po ranach w Korcu na Wołyniu i tam też został pochowany[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był kawalerem[3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2198[1][4]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 138.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 138-139.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 139.
- ↑ Dąbrowski 1928 ↓, s. 52.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Jerzy Dąbrowski: Zarys historii wojennej 81-go pułku Strzelców Grodzieńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.