Stanisław Zdzisław Kozłowski

Stanisław Zdzisław Kozłowski
	porucznik lekarz
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1907 ; Grodzisk Wielkopolski
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	4 Dywizjon Artylerii Konnej; Batalion KOP „Troki”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; wojna obronna Polski
	Odznaczenia

Stanisław Zdzisław Kozłowski, też: Zdzisław Kozłowski^[1] (ur. 8 maja 1907 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 13-14^[2] kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Franciszka. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnym Grodzisku Wielkopolskim uczył się w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Kościanie. 30 kwietnia 1922 założył wraz z innymi gimnazjalistami klub sportowy Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski. W latach 1926–1933 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu studiów pracował początkowo jako wolontariusz w Klinice Otolaryngologii Uniwersytetu Poznańskiego, a następnie w szpitalach w Grudziądzu i Kościanie. W międzyczasie ukończył także Szkołę Podchorążych Sanitarnych Rezerwy w Warszawie. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 12. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy^[3]. W kwietniu 1935, jako oficer rezerwy został powołany do czynnej służby wojskowej w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu^[4]. Z dniem 19 maja 1936 został przemianowany na oficera zawodowego ze starszeństwem z 1 kwietnia 1935 i 9. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych^[5]. Został przeniesiony do 4 dywizjonu artylerii konnej w Suwałkach^[6]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 25. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy^[7]. Wiosną 1939 został przeniesiony do batalionu KOP „Troki”.

W czasie wojny obronnej Polski 1939 dostał się w Wilnie do niewoli radzieckiej i został przewieziony do obozu NKWD w Kozielsku, a wiosną 1940 r. zamordowany w Katyniu.

Był żonaty z Izabelą Sowińską, z którą miał syna Wojciecha Zdzisława (ur. 1940).

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[9].

Upamiętnienie

Upamiętniony na tablicy informacyjnej poświęconej ofiarom zbrodni katyńskiej w rodzinnym mieście. Tablica jest częścią Miejsca Pamięci Zbrodni Katyńskiej w Grodzisku Wlkp., które wybudowano w 2018 r. we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej^[10].

Zobacz też

Przypisy

↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. s. 94. [dostęp 2024-07-29]. (pol.).
↑ Aleksandr Gurianow: Ubity w Katyni. Kniga pamiati polskich wojennopliennych. Moskwa: Mieżdunarodnoje obszczestwo „Memorial”, Centrum KARTA, 2015, s. 400. ISBN 978-5-78700-123-5. [dostęp 2024-07-29]. Cytat: (...) расстрелян в период 13-14.04.1940*. (ros.).
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 130.
↑ Konopka 1936 ↓, s. 869.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 278.
↑ Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 582.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 414.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. s. 94. [dostęp 2014-04-09].
↑ [1] Informacja na stronie IPN-u

Bibliografia

Aleksandr Gurianow: Ubity w Katyni. Kniga pamiati polskich wojennopliennych. Moskwa: Mieżdunarodnoje obszczestwo „Memorial”, Centrum KARTA, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5. [dostęp 2024-07-29]. (ros.).
Stanisław Konopka: Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1936.
Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1938.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Janina Snitko-Rzeszut: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. ISBN 83-905590-7-2. [dostęp 2024-07-29]. (pol.).
SebastianS. Tuliński SebastianS., Synowie Grodziska Wielkopolskiego, Granowa, Kamieńca, Rakoniewic, Wielichowa w dołach śmierci Katynia, Charkowa, Miednoje, Grodzisk Wielkopolski: nakł. aut., 2011, ISBN 978-83-61607-70-0, OCLC 803959899 .

[1] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. s. 94. [dostęp 2024-07-29]. (pol.).

[2] Aleksandr Gurianow: Ubity w Katyni. Kniga pamiati polskich wojennopliennych. Moskwa: Mieżdunarodnoje obszczestwo „Memorial”, Centrum KARTA, 2015, s. 400. ISBN 978-5-78700-123-5. [dostęp 2024-07-29]. Cytat: (...) расстрелян в период 13-14.04.1940*. (ros.).

[CITEREFRybkaStepan2003130-3] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 130.

[CITEREFKonopka1936869-4] Konopka 1936 ↓, s. 869.

[CITEREFRybkaStepan2003278-5] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 278.

[CITEREFRocznik_Lekarski1938582-6] Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 582.

[CITEREFRybkaStepan2003414-7] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 414.

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. s. 94. [dostęp 2014-04-09].

[10] [1] Informacja na stronie IPN-u

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]