Przejdź do zawartości

Stanisław Łepkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Łepkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1892
Kraków

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1961
Pretoria

Zawód, zajęcie

prawnik, dyplomata

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Stanisław Łepkowski (ur. 15 października 1892 w Krakowie, zm. 15 sierpnia 1961 w Pretorii) – polski prawnik (doktor praw), dyplomata, szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP (1936–1940).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Karola i Wandy z Oświecimskich. Uzyskał stopień naukowy doktora na Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończył następnie Akademię Eksportową w Wiedniu. W kwietniu 1919 wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, został drugim sekretarzem w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku, od kwietnia do sierpnia 1920 pełnił tę funkcję w konsulacie RP w Chicago.

2 sierpnia 1920 skierowany do Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa, w której pracował do 1 lipca 1923, do 6 maja 1921 był adiutantem Józefa Piłsudskiego. 1 lipca 1923 przydzielony do Komisariatu Generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku jako sekretarz legacyjny, następnie na tej samej funkcji w Poselstwie RP w Moskwie. W latach 1926–1927 zastępca naczelnika wydziału w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 1 listopada 1927 przydzielony do Poselstwa RP w Waszyngtonie, awansowany na radcę poselstwa I klasy, a następnie 19 lutego 1930 na radcę ambasady.

22 maja 1931 mianowany posłem RP w Budapeszcie, funkcję pełnił do 15 maja 1936. Od połowy 1936[1] do 1939 był szefem Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Ignacego Mościckiego.

Był mężem Zofii Szmideckiej.

Podczas II wojny światowej szef Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza do października 1940, następnie konsul generalny RP w Pretorii. Po wojnie pozostał w Związku Południowej Afryki, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nowy szef kancelarii cywilnej Pana Prezydenta R. P.. „Wschód”, s. 2, Nr 15 z 20 czerwca 1936. 
  2. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  3. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 45, 1935. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]